της μαθήτριας Παπαντωνοπούλου Νίκης (Β3)
Πέμπτη 12 Απριλίου 2018. Είναι μια υπέροχη μέρα για να κάνει κανείς τα όνειρα του πραγματικότητα. Όλες οι μέρες είναι κατάλληλες αρκεί να τις αξιοποιήσουμε εμείς σωστά! Είναι ένα ηλιόλουστο μεσημέρι της άνοιξης. Τι πιο ωραίο από το να χαλαρώσει κανείς απολαμβάνοντας την δροσιά της άνοιξης, ανακατεμένη με το θρόισμα των φύλλων και το άρωμα των ανθισμένων λουλουδιών; Έχοντας, λοιπόν, αυτή την ευκαιρία της ξεκούρασης, λόγω των διακοπών του Πάσχα, κάθομαι σε μία καρέκλα του μπαλκονιού και παρατηρώ το περιβάλλον γύρω μου, τους περαστικούς, τα ζώα και ό,τι περιλαμβάνεται σε αυτό. Οι εικόνες που βλέπω, όμως, δεν θα έλεγα πως είναι ευχάριστες.
Αρχικά, το τοπίο κατακλύζεται από πολλές εικόνες, που η καθεμιά κρύβει το δικό της μήνυμα και ερμηνεύεται διαφορετικά από τον καθένα. Εικόνες διαφορετικές, αντίθετες, πρωτότυπες. Εκ πρώτης όψεως, όλα δείχνουν φυσιολογικά· τίποτα το ασυνήθιστο. Ο ήλιος γεμίζει με φως το τοπίο και μας ενθουσιάζει. Τα κλαδιά των δέντρων μαζί και τα φύλλα τους κινούνται ρυθμικά με τον απαλό αέρα της άνοιξης. Ανθισμένα δέντρα και φυτά γεμίζουν τον χώρο με τα ζωντανά και ποικίλα χρώματα τους. Οι μυρωδιές των λουλουδιών γίνονται ένα με τον αέρα, ο οποίος τις μεταφέρει από άκρη σε άκρη δίνοντας έτσι μια ανοιξιάτη νότα στο περιβάλλον. Μάλιστα, το άρωμα των εξαίσιων πασχαλιών που έχουμε στο μπαλκόνι δημιουργεί την αίσθηση πως βρισκόμαστε σε έναν τεράστιο κήπο γεμάτο με τέτοιου είδους λουλούδια.