e-εφημερίδα 5ου Γυμνασίου Γαλατσίου 

της μαθήτριας Κωστορρίζου  Κατερίνας (Γ2)

Χθες η ώρα εννέα και μισή το βράδυ, ήμουν έξω με την παρέα μου. Είχαμε πάει βόλτα όλοι μαζί, εδώ δίπλα σε ένα παρκάκι. Δεν μου πολύ αρέσει να βγαίνω το βράδυ σε παρκάκια. Με τρομάζει. Στη χθεσινή μας παρέα, ο Νίκος άρχισε μια συζήτηση για τα ηλεκτρονικά παιχνίδια. Ξαφνικά, μια φωνή ενός άγνωστου παιδιού να διαφωνεί με την άποψη του Νίκου.

• Συγγνώμη που επεμβαίνω, αλλά θα μπορούσα να ξανακούσω την άποψη σου για τα ηλεκτρονικά παιχνίδια; Ρώτησε ο άγνωστος
• Ναι! Βλέπεις η σημερινή νεολαία είναι ‘κολλημένη’ με την τεχνολογία. Με ένα κινητό. Ή ακόμα και με ένα βιντεοπαιχνίδι. Και εγώ είμαι ένας από αυτούς τους ‘κολλημένους’ ανθρώπους. Δεν ξέρεις πώς νιώθω, όταν νικάω τους εχθρούς μου στο παιχνίδι. Πόσο μου τονώνει την αυτοπεποίθηση! Με χαλαρώνει σε οποιαδήποτε δυσκολία έχω. Ξέρω ότι και να χάσω, θα πατήσω το ‘PLAY AGAIN’ και θα ξαναρχίσω από την αρχή. Ενώ με την πραγματική ζωή δεν είναι έτσι, με μία λάθος κίνηση μπορώ να τα χάσω όλα…, είπε ο Νίκος
• Έχεις σκεφτεί κάτι;

της μαθήτριας Λυγνού Ιωάννας (Γ2)

     Μαζοποίηση, αυτή η άχαρη διαδικασία του να γίνεσαι ίδιος με ένα σωρό άλλους ανθρώπους. Ίδιος, όσον αφορά στον τρόπο που ντύνεσαι, που φέρεσαι, που μιλάς. Άραγε, γιατί το κάνουμε; Γιατί χάνουμε στοιχεία του χαρακτήρα μας και αντιγράφουμε νοοτροπίες και τρόπους ζωής; Ίσως είναι θέμα αποδοχής. Προσπαθούμε να αρέσουμε. Δεν είναι κακό. Το δυσάρεστο είναι να προσπαθούμε μόνο αυτό, να καταπιέζουμε τη προσωπικότητα μας, για να είμαστε αρεστοί σε όλους. Κανείς μας δεν μπορεί  βαθιά να συνειδητοποιήσει πως είναι αδύνατον κάτι τέτοιο. Δεν μπορείς να αρέσεις σε όλους ούτε εσύ ούτε εγώ. Από την άλλη πλευρά, ίσως ευθύνεται και το περιβάλλον, στο οποίο ζούμε. Κατακλυζόμαστε από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, από την τηλεόραση, από «πρότυπα». Γινόμαστε θύματα τους. Μας προωθούν διάφορα πράγματα με τίτλους: «φετινή μόδα», «αδύνατο σώμα, άρα τέλειο», «η καλύτερη μάρκα». Και εμείς από τη μεριά μας καθόμαστε και απορροφάμε ό,τι μας παρουσιάζουν σα σφουγγάρια. Βγαίνεις έξω, βλέπεις άτομα να φορούν τα ίδια ρούχα, να χρησιμοποιούν τις ίδιες εκφράσεις, να κρατούν τα ίδια κινητά. Χάνεται η ποικιλομορφία, η διαφορετικότητα. Και από εκεί που το να είσαι ο εαυτός σου ήταν δεδομένο, τώρα θεωρείται θάρρος και μερικές φορές παραφωνία… Αγάπα τον εαυτό σου και δείξε του λίγο σεβασμό, διότι στο τέλος θα κοιταχτείς στον καθρέπτη και θα ψάχνεις να βρεις πού χάθηκες.

της μαθήτριας Ταστσόγλου Βασιλικής (Γ5)  

Η μητέρα μου είχε την ιδέα να δούμε την τηλεοπτική σειρά «Λωξάντρα», μια σειρά που περιέγραφε τον τρόπο ζωής στην παλαιά Σμύρνη. Εγώ ήμουν πολύ περίεργη να το δω αλλά παράλληλα και να το ζήσω! Κατά την διάρκεια της σειράς σκεφτόμουν από μέσα μου: « Πόσο θα ήθελα να ζούσα εκείνη την εποχή , να δω με τα ίδια μου τα μάτια την χλιδή της Σμύρνης αλλά και να αισθανθώ τα συναισθήματα των Ελλήνων Σμυρνιών κατά την Καταστροφή, παρόλο που τα ξέρω!» Ξαφνικά, αποκοιμήθηκα.

 Αισθάνομαι ένα απαλό αεράκι να χτυπάει το σώμα μου, κύματα να χτυπάνε , μάλλον σε μια προβλήτα. Και ομιλίες ανθρώπων . Σηκώθηκα και τι βλέπω; Βρίσκομαι σε ένα παγκάκι δίπλα σε μια θάλασσα , από πίσω μου υπάρχουν μεγάλα σπίτια και πολύς κόσμος κινείται με χαλαρούς ρυθμούς. «Όνειρο θα είναι , Βασιλική, μην ανησυχείς. Δύο τσιμπηματάκια , τρεις σφαλιαρίτσες και όλα θα πάνε καλά». Κλείνω τα μάτια μου τσιμπιέμαι , σφαλιαρίζομαι και τώρα θα ανοίξω τα μάτια μου και θα είμαι σπίτι. Τα ανοίγω και βρίσκομαι ακόμα σε αυτό το μέρος που δεν ξέρω καν ποιό είναι. Α! Να ένας ξένος που μπορεί , τουλάχιστον να με βοηθήσει , αφού δεν είχα καν το κινητό μου μαζί.

-Do you speak Greek? ρώτησα έναν περαστικό.

της μαθήτριας Λυγνού Ιωάννας (Γ2)

Η τέχνη αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας. Μπορεί κάποιες φορές να μη το συνειδητοποιούμε αλλά περιτριγυριζόμαστε από αυτήν. Τα κτήρια, στα οποία μένουμε, ένα μεγάλο δέντρο που μας κάνει παρέα στο δρόμο αλλά και οι άνθρωποι με τους οποίους συναναστρεφόμαστε είναι μια μορφή τέχνης. Και τι είναι στην τελική τέχνη; Μια ιδέα, ζωγραφισμένη σε ένα χαρτί, γραμμένη σε ένα στίχο, η τέχνη είναι οτιδήποτε μπορεί να μας δημιουργήσει συναισθήματα. Σε οποιαδήποτε μορφή της, η τέχνη δεν μπορεί ποτέ να είναι αδιάφορη. Μπορεί να μην την καταλαβαίνουν όλοι, ή να μην εισπράττουν όλοι τα ίδια συναισθήματα, εντούτοις ποτέ δεν περνά απαρατήρητη. Είναι ίσως η καλύτερη “διαδρομή”, για να εκφράσει κανείς  τα συναισθήματα του. Η τέχνη είναι μια βουβή κραυγή στον κόσμο. Μας βοηθά να πλησιάσουμε ένας τον άλλον. “Τίποτα δε μας ενώνει καλύτερα από μια κοινή καλλιτεχνική συγκίνηση.”, όπως είπε και ο Σεφέρης. Ο άνθρωπος δημιουργεί με σκοπό να ελαφρύνει την ψυχή του, να τα πει όλα χωρίς να αρθρώσει λέξη, είτε κάτω από πόνο είτε κάτω από την ευτυχία (ή έστω κάτω από αυτές τις μικρές στιγμές που συναρμολογούν τη χαρά μας). Δεν υπάρχει τίποτα ανώτερο από αυτό. Η ίδια η ζωή είναι τέχνη, τα συναισθήματά μας, ο τρόπος με τον οποίο συνδεόμαστε ως άνθρωποι. Δεν θα μπορούσαμε να ζήσουμε χωρίς αυτή, απλώς θα υπήρχαμε πάνω στη γη σαν δίποδα. Της χρωστάμε την ανθρώπινη φύση μας. Ας ευχηθούμε ότι τέχνη δεν θα φύγει ποτέ από την καθημερινότητά μας, ότι δεν θα την εγκαταλείψουμε ποτέ!

έκθεση της μαθήτριας Φίλιου Ελεάνας(Γ5)

«Μεταφέρεστε στο παρελθόν σε μια σημαντική ιστορική περίοδο για τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ηπείρου. Να παρουσιάσετε σε μια φανταστική αφήγηση τις εμπειρίες σας από τη συμμετοχή σας στα ιστορικά γεγονότα και από την συνάντηση σας με ιστορικές προσωπικότητες»

• Αμελία! Καλά, είναι δυνατόν; Τα καλά μου τα γοβάκια; Αναφώνησε η Μεγαλειοτάτη.
• Με συγχωρείτε Μεγαλειοτάτη ο γάτος σας προκάλεσε τη ζημιά!, απάντησα με το πιο απολογητικό ύφος του κόσμου.
• Είναι δυνατόν, εγώ, η Μαρία Αντουανέτα, ολόκληρη σύζυγος του Λουδοβίκου, να μην έχω ένα ζευγάρι γοβάκια , αντάξιο της αρχοντιάς μου; Και για όλα να ευθύνεται μια τιποτένια υπηρέτρια;
• Μα… επιτρέψτε μου να σας πω ότι έχετε ένα ολόκληρο δωμάτιο γεμάτο γοβάκια! Απολογήθηκα εγώ. Για ποιόν λόγο δεν επιλέγετε κάποιο από αυτά υψηλοτάτη;
• Φύγε! Δεν σε χρειάζομαι άλλο, μόνο προβλήματα δημιουργείς! Πήγαινε να συνεχίσεις τις υπόλοιπες δουλειές σου, με πρόσταξε.

Απομακρύνθηκα από το υπνοδωμάτιο της «Μεγαλειοτάτης». Δεν την αντέχω άλλο.

του μαθητή Φαραντούρη Δημήτρη (Γ5)

Η Ελλάδα, είναι ένα από τα μέλη της Ε.Ε. .Έχει μια προνομιακή θέση καθώς βρίσκεται στο σταυροδρόμι τριών ηπείρων .Η  Ελλάδα έχει προσφέρει πολλά στην Ε.Ε. αφού οι ρίζες του Ευρωπαϊκού πολιτισμού βρίσκονται  στην Αρχαία Ελλάδα.

                Αναμφισβήτητη είναι η συμβολή του Αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού σε επιστήμες και φιλοσοφία .Για παράδειγμα  στον τομέα των Μαθηματικών ο Πυθαγόρας μελέτησε το Πυθαγόρειο θεώρημα, στη φυσική ο Δημόκριτος  μελέτησε το άτομο και ο Αρχιμήδης  την άνωση. Στην ιατρική  τον Ιπποκράτη που έθεσε τις βάσεις στην ιατρική, ακόμα και στην αστρονομία με πολλούς να ήθελαν να ανακαλύψουν τον λόγο όπου τα ουράνια σώματα κινούνται γύρω μας , ακόμα και τον κόσμο που μας περιβάλει. Ειδικότερο ρόλο έπαιξε ο Θουκυδίδης στη Ιστορία.