Αγαπημένε μας Γιώργο,
Ένα απαλό αεράκι φύσηξε και σε πήρε στην αντίπερα όχθη.
Εσένα που σε αγκαλιάσαμε και μας γέμισες δύναμη με το πάθος που έδειξες για τη ζωή, όσο καιρό έμεινες κοντά μας. Αν και ήσουν μαζί μας μόνο για μια χρονιά, αυτό ήταν αρκετό ,για να γίνεις κομμάτι από τη σχολική μας ζωή.
Θυμόμαστε πάντα την αμεσότητά σου που σ’έφερνε δίπλα στον κάθε καθηγητή και συμμαθητή σου με απίστευτη ζεστασιά. Την πηγαία ευγένειά σου και το αληθινό ενδιαφέρον γι’ αυτούς που ήταν γύρω σου και συνέχεια σε νοιάζονταν. Η ενεργή σου συμμετοχή σε όλες τις εκδηλώσεις του σχολείου και η θέλησή σου να πάρεις μέρος στην πενθήμερη εκδρομή μας στη Θεσσαλονίκη σου έδινε και μας γέμιζε απέραντη χαρά.Πάντα με γέλιο, κέφι και ζωντάνια ακολουθούσες και για όλους είχες έναν καλό λόγο. Πληθωρικά τα ψυχικά σου χαρίσματα σ’ έκαναν να περιβάλλεις με αγάπη τους συμμαθητές σου ,που ανυπόκριτα σου ανταπέδιδαν με θέρμη τη φιλία τους και αφοσίωσή τους • αυτή που για σένα ήταν πηγή αστείρευτης δύναμης μέχρι το τέλος της μικρής σε διάρκεια ζωής σου.
Ήθελες να πετύχεις στην Παιδαγωγική Ακαδημία και σε στηρίξαμε με όλο μας το είναι να πραγματοποιήσεις το όνειρό σου αυτό. Χαρήκαμε που τα κατάφερες και είχες το σθένος να αγωνίζεσαι και να ανταπεξέρχεσαι στις απαιτήσεις της σχολής σου.
Όμως ,προχθές, που για σένα συζητούσαμε στο σχολείο μας – λες και κάποια αόρατη δύναμη έφερε το λογισμό μας κοντά σου-, μας άφησες. Ορφάνεψε η οικογένειά σου, ορφάνεψε και το 57 από την καλόγνωμη και ευγενική σου παρουσία. Οι σκέψεις όλων μας ,καθηγητών και συμμαθητών σου, ας σε συντροφεύουν στο τελευταίο σου ταξίδι. Αιωνία σου η μνήμη.
Από το 57ο ΓΕΛ Αθηνών
Μαρία Σπερελάκη
Αφήστε μια απάντηση