Συνεντεύξεις

Ένα μείζον ζήτημα που απασχολεί τη σχολική κοινότητα ήδη από τις τάξεις του γυμνασίου είναι αυτό του σχολικού επαγγελματικού προσανατολισμού και της επιλογής του κατάλληλου επαγγέλματος. Η ενημέρωση ωστόσο για τον κορεσμό και τις προοπτικές των σύγχρονων επαγγελμάτων, η πληροφόρηση σχετικά με τα θέματα που το καθένα από αυτά πραγματεύεται και τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα που αυτό παρουσιάζει, είναι σημαντικές παράμετροι που πρέπει να λαμβάνονται υπόψη κατά τη διάρκεια μιας  τέτοιας αναζήτησης. Για το λόγο αυτό κι αποφασίσαμε μέσω του σχολικού blog να σας παραθέσουμε ορισμένες συνεντεύξεις εξειδικευμένων στο τομέα τους επαγγελματιών, προκειμένου να δείτε μέσα από την οπτική ενός έμπειρου κριτή, τις πιθανές επιλογές σας και να διαμορφώσετε μια πιο ολοκληρωμένη άποψη.

Η πρώτη συνέντευξή μας αφορά τον τομέα της δημόσιας εκπαίδευσης και αναφέρεται στους μελλοντικούς εκπαιδευτικούς που θα αναλάβουν να φωτίσουν το μέλλον της επόμενης γενιάς. Η κυρία Σαλαβανίτου Χαρά που εργάζεται ως δασκάλα σε δημόσιο, δημοτικό σχολείο της Αττικής μας βόηθησε μέσω των πολύτιμων απαντήσεων της να γνωρίσουμε καλύτερα την εκπαιδευτική δραστηριότητα με τις δυσκολίες, αλλά και τις απολαύσεις που αυτή περιλαμβάνει και την ευχαριστούμε θερμά για αυτό.

Διαβάστε λοιπόν παρακάτω και πάρτε μια γεύση από αυτά που μοιράστηκε μαζί μας για το επάγγελμά της.

Ερ: Αρχικά θα θέλαμε να σας ευχαριστήσουμε για το ποδαρικό που κάνετε σε αυτή τη νέα στήλη  μας. Ας ξεκινήσουμε όμως τη συνέντευξη. Πείτε μας λίγα λόγια για εσάς και για το επάγγελμα που ασκείτε.

Απ: Σας ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση για συνέντευξη. Τα τελευταία τρία χρόνια εργάζομαι ως δασκάλα ειδικής αγωγής στο 2^ο δημοτικό σχολείο Γαλατσίου, στην οδό Δρυόπιδος.

Ερ: Τί ακριβώς περιλαμβάνουν οι σπουδές σας; Θυμάστε να μας αναφέρετε κάποια μαθήματα που έχετε παρακολουθήσει στη σχολή;

Απ: Είμαι απόφοιτος της Μαρασλείου Σχολής, με μετεκπαίδευση στην ειδική αγωγή και έχω παρακολουθήσει και κάποιους κύκλους σεμιναρίων σχετικούς με το αντικείμενο σπουδών μου.  Τώρα, όσο αφορά τη σχολή, εμείς δεν  παρακολουθούσαμε μαθήματα, όπως θεατρολογία και καλλιτεχνικά, όπως γίνεται στις σημερινές σχολές, αλλά δυστυχώς λαμβάναμε μόνο  στείρες γνώσεις.

Ερ: Το επάγγελμά σας αποτελούσε την πρώτη σας επιλογή ή επιλέχθηκε ύστερα από παρότρυνση; Το επιθυμούσατε από μικρή ηλικία;

Απ: Για να πω την αλήθεια το επάγγελμα της δασκάλας ήταν η δεύτερη επιλογή μου.  Ως πρώτη επιλογή είχα δηλώσει το ιστορικό αρχαιολογικό, αλλά δεν κατάφερα να εισαχθώ για πολύ μικρή βαθμολογική διαφορά. Παρόλα αυτά δεν θεωρώ πως και η δεύτερη επιλογή μου έγινε τυχαία, καθώς είχα μια ιδιαίτερα εμπνευσμένη καθηγήτρια και έτρεφα ξεχωριστό θαυμασμό για αυτήν.

Ερ: Δώστε μας περισσότερες πληροφορίες για την ειδικότητα που έχετε, ως δασκάλα ειδικής αγωγής.

Απ: Πρακτικά ο ρόλος μου είναι να εντοπίζω την ύπαρξη μαθησιακών προβλημάτων και προβλημάτων συμπεριφοράς, χωρίς όμως να κάνω διάγνωση, αφού  δεν έχω τη γνώση. Αυτά τα προβλήματα οφείλω να τα αναφέρω στη οικογένεια του παιδιού, η οποία δυστυχώς συχνά στην Ελλάδα που ζούμε ,δεν θέλει να παραδεχτεί το πρόβλημα. Εδώ εντοπίζεται το σημείο στο οποίο λέμε ότι είναι απαραίτητη η σωστή λειτουργία του τρίπτυχου παιδί-οικογένεια-σχολείο. Στη συνέχεια προτείνεται στην οικογένεια η επίσκεψη σε κάποιο διαγνωστικό κέντρο όπου θα τους δοθούν περισσότερες πληροφορίες, αφού θα έχει προηγηθεί η διάγνωση και θα τους προταθούν λύσεις που θα βοηθήσουν το παιδί. Από κει και πέρα εμείς στα παιδιά με ελαφρά συμπτώματα μαθησιακών προβλημάτων παρέχουμε 4-6 ώρες εξατομικευμένης διδασκαλίας, ενώ στις εντονότερες δυσκολίες τα παιδιά έχουν όλες τις σχολικές ώρες δίπλα τους έναν δάσκαλο παράλληλης στήριξης.

Ερ: Ποια πιστεύετε πρέπει να είναι τα χαρακτηριστικά ενός σωστού εκπαιδευτικού;

Απ:   Προσπερνώντας το γνωστικό οπλοστάσιο που πρέπει να έχει,  τα ψυχικά χαρίσματα είναι απαραίτητα. Ένας σωστός εκπαιδευτικός και ειδικά στα σχολεία ένταξης όπου εργάζομαι, πρέπει να έχει υπομονή και επιμονή. Να διαθέτει αγάπη για  τα παιδιά και σίγουρα να μην επιλέγει αυτό το επάγγελμα για προσωπικό πλουτισμό. Οφείλει να χαμηλώνει τους στόχους και να  γνωρίζει πως τα παιδιά έχουν πάντα δίκιο. Αυτά απαλλάσσονται από ευθύνες. Επίσης, οφείλουμε να καλλιεργούμε τη φιλαναγνωσία στους μαθητές μας. Γι’ αυτό το σκοπό εγώ διαβάζω παιδική λογοτεχνία. Ένας καλός εκπαιδευτικός πρέπει να έχει δοκιμαστεί και στη θεωρία και στην πράξη. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο  αγωνιζόμαστε τα τελευταία χρόνια, πιστεύοντας ότι τα στελέχη της εκπαίδευσης θα έπρεπε να έχουν την εμπειρία της τάξης και να είναι γνώστες των προβλημάτων του τομέα  μας.

Ερ: Ποια είναι κατά τη γνώμη σας τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα του επαγγέλματός σας;

Απ: Όπως όλα τα επαγγέλματα, έτσι και αυτό έχει θετικά και αρνητικά στοιχεία. Ξεκινώντας από τα θετικά δεν πρέπει να παραλείψω την δημιουργικότητα που προσφέρει. Για παράδειγμα, πριν από μερικά χρόνια συνέθεσα και σκηνοθέτησα ένα θεατρικό που αποτελούσε καθαρά δική μου έμπνευση. Έπειτα, είναι και η επαφή με τα παιδιά που κάθε τμήμα θα σου δώσει κάθε διαφορετικό. Η μαγική  επικοινωνία που μπορείς να έχεις μαζί τους. Τα αρνητικά του επαγγέλματος είναι σίγουρα η χαμηλή αμοιβή. Δίνουμε τον εαυτό μας και δεν λαμβάνουμε το ανάλογο αντίκρισμα. Και από την άλλη είναι και η έλλειψη οργάνωσης στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα.  Α, και να μην ξεχάσω μεταξύ αστείου και σοβαρού τον μόνιμα κλειστό λαιμό.

Ερ: Θεωρείτε πως υπάρχουν προοπτικές ανέλιξης για έναν εκπαιδευτικό ή πρόκειται για ένα στάσιμο επάγγελμα; Ποια κατά τη γνώμη σας η βιωσιμότητα του;

Απ: Φυσικά και υπάρχουν διότι ο κλάδος μας, προσφέρει μια μεγάλη ποικιλία για εξειδίκευση. Ακόμη όμως και να μην εξειδικευθείς, μπορείς ύστερα από χρόνια υπηρεσίας από δάσκαλος, να γίνεις διευθυντής, μετέπειτα σύμβουλος, μέχρι και καθηγητής πανεπιστημίου. Επομένως έχεις τη δυνατότητα να περάσεις από πολλούς ρόλους σχετικούς με τις σπουδές σου. Γενικότερα, όποιο επάγγελμα έχει σχέση με το παιδί είναι σίγουρο πως θα έχει μεγάλη βιωσιμότητα και πόσο μάλλον αυτό του εκπαιδευτικού που είναι και πολυδιάστατο.

Ερ: Πώς σας φαίνεται που πολλά παιδία από την ηλικία του δημοτικού απευθύνονται σε φροντιστήρια ή στη λύση του κατ’ οίκον επιπρόσθετης βοήθειας;

Απ: Δεν το θεωρώ κατακριτέο, αλλά αντίθετα νομίζω πως στις περισσότερες περιπτώσεις παιδιών είναι απαραίτητο, αν αναλογιστούμε τα κακογραμμένα βιβλία που έχουν πλέον τα δημοτικά σχολεία και  τη συσσωρευμένη και εξειδικευμένη γνώση που προσφέρουν. Πιστεύω πως όλα τα παιδιά έχουν ανάγκη από τη βοήθεια ενός ειδικού, τουλάχιστον στις πρώτες τάξεις, ώστε να τους δώσει μια σωστή κατεύθυνση. Το σχολείο, όσο κι αν βάλλεται, προσφέρει γνώσεις, απλώς δεν προσφέρει το μέγιστο και αυτός είναι ο λόγος που οι γονείς αισθάνονται την ανάγκη να στείλουν τα παιδιά τους σε φροντιστήρια.

Ερ: Θυμάστε τα συναισθήματά σας την πρώτη φορά που μπήκατε σε αίθουσα διδασκαλίας;

Απ: Με γυρνάτε αρκετά χρόνια πίσω! Θυμάμαι πως η πρώτη τάξη που ανέλαβα ήταν μια Ε΄ δημοτικού. Μάλιστα ήμουν τόσο αγχωμένη που νόμιζα πως θα κάνω λάθη συνέχεια και τα παιδιά θα ξέρουν καλύτερα το μάθημα από ότι εγώ. Ήταν πραγματικά πολύ αστείο! Αλλά ευτυχώς όλα κύλησαν ομαλά και μετά από λίγη ώρα τελικά ξαναβρήκα τον εαυτό μου.

Ερ: Ποια η άποψη σας για τον τομέα της παιδείας στις μέρες μας; Δώστε μας μια σύντομη περιγραφή των σύγχρονων μαθητών, όχι μόνο της ειδικής αγωγής.

Απ: Είναι κοινώς αποδεκτό ότι περνάει κρίση. Υπάρχει μεγάλη ασυνεννοησία μεταξύ των μελών του εκπαιδευτικού συστήματος και ελλείψεις, όσο αφορά τις διάφορες ειδικότητες στα σχολειά και στον υλικοτεχνικό εξοπλισμό. Επιπλέον το αίτημα για την ύπαρξη τουλάχιστον ενός νοσοκόμου, ενός ψυχολόγου και σε σπάνιες περιπτώσεις ενός ψυχιάτρου δεν έχει ικανοποιηθεί. Έχουν γίνει κάποιες αλλαγές στην παιδεία, αλλά κρίνονται ανώφελες, όπως τα ολοήμερα σχολεία που πλέον λειτουργούν  μόνο ως  κέντρα φύλαξης ή τα πιλοτικά σχολεία που με την πληθώρα των ειδικών μαθημάτων που προσφέρουν, το μόνο που καταφέρνουν είναι να εξουθενώνουν τους μαθητές. Οι μαθητές τώρα. Οι περισσότεροι είναι δυστυχώς ιδιαίτερα αδιάφοροι. Πολλά παιδιά μάλιστα έχουν μαθησιακά προβλήματα και διάσπαση προσοχής, τα οποία συχνά ακόμη και η ίδια τους η οικογένεια αρνείται να αποδεχτεί. Συνηθίζουν να κάνουν συγκρίσεις με άλλους συμμαθητές τους και διακρίνονται από εγωισμό και ασέβεια ακόμη και απέναντι σε άτομα μεγαλύτερης ηλικίας από αυτούς. Υπάρχουν βέβαια και οι εξαιρέσεις, για να μην βλέπουμε τα πράγματα μονοδιάστατα. Υπάρχουν ακόμη επιμελή και ευγενικά παιδιά που όμως αποτελούν τη μειοψηφία.

Ερ: Δίνονται ευκαιρίες στο επάγγελμά σας ώστε να   εδημιουργηθούν φιλικές σχέσεις μεταξύ συναδέλφων;

Απ:  Δυστυχώς όχι. Υπάρχει μεγάλος ανταγωνισμός μεταξύ των συναδέλφων του χώρου μας. Συγκεκριμένα στην ειδική αγωγή οι συνάδελφοι  συνηθίζουν να συγκρίνονται μεταξύ τους  και να διαπληκτίζονται για το ποιος θα αναλάβει ποιο παιδί,  ποιος θα έχει περισσότερες και ποιος λιγότερες ώρες και για αλλά παρόμοια ζητήματα.

Ερ: Θα προτείνατε το επάγγελμα σας σε έναν μελλοντικό  φοιτητή και κάτω από ποιες προϋποθέσεις;

Απ:  Σίγουρα. Θεωρώ πως είναι ένα πολύ ενδιαφέρον επάγγελμα που προσφέρει στο κοινωνικό σύνολο αλλά και στον ίδιο τον επαγγελματία. Βέβαια όποιος το επιλέξει δεν πρέπει να περιμένει υψηλές αμοιβές. Οφείλει να έχει ψυχικές αντοχές και σίγουρα να αγαπά τα παιδιά. Ας το δοκιμάσουν, γιατί άλλωστε ως επάγγελμα σου προσφέρει πολλές δυνατότητες.

Σας ευχαριστούμε πολύ για τη συνέντευξη που μας παραχωρήσατε! Ήταν ιδιαίτερα κατατοπιστική και ευχόμαστε να βοηθήσατε πολλούς συνομηλίκους μας.

Κωνσταντίνα Γ.

Ελένη Μ.