Το προσφυγικό είναι ένα ζήτημα το οποίο έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις τα τελευταία χρόνια. Εκατομμύρια πρόσφυγες εισέρχονται καθημερινά στην Ευρώπη αναζητώντας καλύτερες συνθήκες ζωής μακριά από διαμάχες και πολέμους. Η Ελλάδα είναι μια χώρα η οποία λόγω της θέσης της δέχεται συνέχεια εκατοντάδες πρόσφυγες. Άντρες, γυναίκες, γέρους, παιδιά που γλίτωσαν από του “χάρου τα δόντια”, ταξιδεύοντας κάτω από άθλιες συνθήκες για να πάνε σε μια χώρα ξένη, ευελπιστώντας την βελτίωση της καθημερινότητας τους και την εξασφάλιση μιας αξιοπρεπούς ζωής στο μέλλον. Ταξιδεύοντας με φουσκωτά ή ακατάλληλα πλοία, με έναν τόσο άθλιο τρόπο μέσα στην άγρια θάλασσα, πολλοί από αυτούς δεν καταφέρνουν να ολοκληρώσουν το ταξίδι τους….. Μετά από ένα πολύωρο και βασανιστικό ταξίδι με προορισμό την ελευθερία φτάνουν στην οποιαδήποτε χώρα ελπίζοντας το καλύτερο. Τι περισσότερες φορές όμως τα πράγματα δεν είναι έτσι όπως θα ήθελαν να είναι…. Οι πρόσφυγες αντιμετωπίζονται από τους ντόπιους με μίσος και σκληρότητα και δεν είναι λίγες οι φορές που έχουν υποστεί μέχρι και ξυλοδαρμό χωρίς κανέναν απολύτως λόγο. Ορισμένοι τούς συμπεριφέρονται απάνθρωπα και τους ταπεινώνουν, αγνοώντας την ταλαιπωρία που υπέστησαν για να έχουν μια καλύτερη ζωή… Το να φύγουν από τη χώρα τους και να καταφύγουν σε μια άλλη δεν είναι επιλογή τους… Οι συνθήκες που ζουν, οι ΠΟΛΕΜΟΙ τους αναγκάζουν να φύγουν, να παρατήσουν το σπίτι, τη δουλειά, τους φίλους, την οικογένεια τους, τα ΠΑΝΤΑ, να βάλουν σε κίνδυνο τη ζωή τους ταξιδεύοντας σε βαρκούλες για να πάνε σε μια χώρα όπου κι εκεί πιθανότατα θα ζήσουν έναν εφιάλτη! Ευτυχώς εθελοντικές οργανώσεις βοηθούν τους πρόσφυγες δίνοντας τους φαγητό, νερό και στέγη… Στα νησιά του Αιγαίου οι κάτοικοι τους φιλοξενούν στα σπίτια τους και η εκκλησία οργανώνει συσσίτια για να προσφέρουν ένα χέρι βοήθειας στους δυστυχισμένους αυτούς ανθρώπους. Για την φιλανθρωπία, την καλοσύνη, τη συμπόνια και την ανοιχτή αγκαλιά που προσφέρουν στους πρόσφυγες, οι νησιώτες είναι υποψήφιοι για το Νόμπελ Ειρήνης….
Για να συνοψίσουμε, πρέπει όλοι μας να καταλάβουμε ότι οι άνθρωποι αυτοί δεν έρχονται στην Ελλάδα ούτε για διασκέδαση ούτε όμως και για να δημιουργήσουν πρόβλημα… Πρέπει να τους σεβόμαστε και να τους βοηθάει ο καθένας μας όπως μπορεί γιατί κανείς ποτέ δεν θα ήθελε να βρεθεί μόνος, σε μια ξένη χώρα όπου πολλοί τον μισούν χωρίς αιτία, χωρίς νερό, φαγητό, στέγη…. Χωρίς μέλλον…. Οι πρόσφυγες έχουν ανάγκη την βοήθεια μας, ας γίνουμε λίγο φιλάνθρωποι και ανοιχτόμυαλοι και ας μπούμε στη θέση τους για λίγο, άλλωστε ως λαός έχουμε βρεθεί σε αυτή τη θέση στο παρελθόν….
Βασιλική Πεπιβάνη (Β3)
Σε έναν δρόμο κανείς δεν θα έβαζε μια ταμπέλα με τα προσωπικά του στοιχεία και τις φωτογραφίες του. Αντίθετα στο διαδίκτυο πολλοί ανεβάζουν τις φωτογραφίες τους δημόσια, με αποτέλεσμα να μπορεί να τις δει ο οποιοσδήποτε και να πάρει τα στοιχεία τους. Πολλοί συνομιλούν με αγνώστους αλλά και αυτό είναι μεγάλο λάθος γιατί δεν ξέρεις ποιος κρύβεται πίσω από την οθόνη. Πάντα πρέπει να προσέχουμε με ποιους μιλάμε και πάνω απ’ όλα τα άτομα με τα οποία συνομιλούμε θα πρέπει να τα γνωρίζουμε. Επίσης για ποιόν λόγο να δεχόμαστε αιτήσεις φιλίας από αγνώστους; Πολλοί πράττουν έτσι επειδή θέλουν να έχουν πολλούς φίλος, αλλά αυτό δεν είναι «μαγκιά» ούτε και φιλία. Αιτήματα φιλίας δεχόμαστε μόνο από άτομα που γνωρίζουμε. Συμπερασματικά, το διαδίκτυο χρειάζεται μεγάλη προσοχή, έλεγχο και μέτρο! Για να το διαπιστώσεις και μόνος σου, παρακολούθησε το παρακάτω βίντεο!
Έχετε αναρωτηθεί γιατί οι μαθητές χαρακτηρίζουμε το σχολείο βαρετό και κάποιες φορές ακόμα και φυλακή; Όχι! Η απάντηση δεν είναι ότι είμαστε τεμπέληδες, αδιάφοροι και κακοί μαθητές αλλά γιατί το σχολείο είναι πράγματι κουραστικό και βαρετό αφού είναι «άχρωμο», μουντό και κρύο.