Οι τάξεις Δ΄ και ΣΤ΄ αυτή την εβδομάδα ένωσαν τις δυνάμεις τους για να δημιουργηθεί ένα πλέγμα συνεργασίας και ομαδικότητας. Τα παιδιά σχημάτισαν έναν κύκλο. Η συντονίστρια ξεκίνησε κρατώντας την άκρη του κουβαριού και πετώντας το υπόλοιπο κουβάρι σ΄ ένα παιδί έλεγε παράλληλα ένα θετικό του χαρακτηριστικό. Το ίδιο συνεχίστηκε μέχρι να τελειώσει το κουβάρι. Δημιουργήθηκε ένα πλέγμα που ένωσε τα παιδιά και κάθε παιδί είχε την ευθύνη να κρατάει το πλέγμα τεντωμένο. Όσα παιδιά δεν κατάφεραν να πιάσουν το κουβάρι, σχημάτισαν ένα κύκλο μέσα στον κύκλο του πλέγματος και με δεξιόστροφη φορά έλεγαν ένα θετικό χαρακτηριστικό του παιδιού που ήταν δίπλα τους.

Η σωστή συνεργασία και η έκφραση θετικής γνώμης για τους συμμαθητές τους ήταν ο σκοπός της συγκεκριμένης δραστηριότητας. Παράλληλα το να δέχονται ένα ευχάριστο, θετικό σχόλιο από τους συμμαθητές τους, αύξησε την αυτοπεποίθηση και την αυτοεκτίμηση τους.

Τα παιδιά της Ε’ τάξης χωρίστηκαν σε δυο ομάδες, μπερδεμένα. Η ομάδα των τυφλών έπρεπε να δέσει τα μάτια με ένα μαντήλι. Η ομάδα των μουγκών έπρεπε χωρίς να μιλήσει καθόλου να βρει ένα ζευγάρι και να το οδηγήσει στο σχολείο, σε διάφορα σημείο. Σκοπός της συγκεκριμένης δραστηριότητας είναι η ενσυναίσθηση, καθώς και η ανάπτυξη της εμπιστοσύνης προς τον άλλον.

Η ιδιαιτερότητα αυτής της άσκησης είναι ότι τα παιδιά δεν γνώριζαν ποιος τους οδηγεί, οπότε καθ’ όλη τη διάρκεια της δραστηριότητας, οι εσωτερικές διεργασίες των παιδιών ασυνείδητα τα οδηγούσαν σε μια εγρήγορση ώστε να μπορέσουν να βρουν τρόπους να διαχειριστούν όσα αισθάνονταν.

Στη συζήτηση που ακολούθησε ως ανατροφοδότηση της δραστηριότητας, τα παιδιά εξέφρασαν ότι τους ήταν πολύ δύσκολο να έχουν τον ρόλο του τυφλού, ένιωθαν φόβο να μην χτυπήσουν κάπου ενώ παράλληλα προσπαθούσαν να ανακαλύψουν ποιος τους οδηγεί τροφοδοτώντας την περιέργειά τους. Από την άλλη μεριά ο ρόλος του μουγκού δεν τους δυσκόλεψε στη συγκεκριμένη δραστηριότητα καθώς το να έχουν την ευθύνη να κατευθύνουν έναν τυφλό το βρήκαν ευκολότερο.

Ο μικρός πρίγκιπας είναι ένα παραμύθι που μικρά και μεγάλα παιδιά το αγαπούν ιδιαίτερα, για τους συμβολισμούς και την τρυφερότητα με την οποία παρουσιάζει τη ζωή. Τα παιδιά της Α΄ τάξης παρέα με τον μικρό πρίγκιπα έμαθαν να αναγνωρίζουν και να εκφράζουν τα συναισθήματα της λύπης, του θυμού και του φόβου.

Από φωτοτυπίες με εικόνες του μικρού πρίγκιπα τα παιδιά έπρεπε να ζωγραφίσουν το συναίσθημα που τυπώνεται και στο πίσω μέρος της φωτοτυπίας να ζωγραφίσουν την εικόνα που εκείνα φαντάζονται πως έχει αυτό το συναίσθημα.

Έπειτα συζητώντας για το συγκεκριμένο συναίσθημα τα παιδιά ρωτήθηκαν τι θα έλεγαν στο συναίσθημα αν το έβλεπαν μπροστά τους φωνάζοντας το με το όνομα του (στην ουσία προσωποποιώντας το), όπως : ‘ κυρία Λύπη μην στεναχωριέσαι, ότι έχεις θα περάσει…..΄ ή ‘’κύριε Θυμέ σταμάτα να θυμώνεις και χαμογέλα..΄ ή ΄κύριε Φόβε μη φοβάσαι….΄.

Η συγκεκριμένη δραστηριότητα μας έφερε λίγο πιο κοντά στα αρνητικά συναισθήματα που μας πιέζουν ή που μας κάνουν να αισθανόμαστε άσχημα, όμως μας βοήθησε να τα αναγνωρίζουμε και να ξέρουμε πως αν τα αντιμετωπίσουμε με θετική σκέψη και όμορφα λόγια μπορούν να μας ηρεμήσουν και να μας κάνουν καλύτερους ανθρώπους.

Στη συγκεκριμένη δραστηριότητα έλαβαν μέρος τα 2 τμήματα της Α΄ τάξης σε πρώτη φάση κι έπειτα οι τάξεις Β΄ και Δ΄.

Η συγκεκριμένη δραστηριότητα στοχεύει στο να μπορούμε να διαχειριζόμαστε τις αλλαγές που συμβαίνουν γύρω μας και μέσα μας. Τα παιδιά είχαν μπροστά τους μια κόλλα Α4 και έναν μαρκαδόρο. Κάθισαν σε κύκλο και με το πρώτο σφύριγμα έπρεπε να ξεκινήσουν να ζωγραφίζουν. Σε κάθε επόμενο σφύριγμα οι ζωγραφιές έπρεπε να μεταφέρονται δεξιόστροφα, τόσες φορές ώστε η πρώτη ζωγραφιά να επιστρέψει στο παιδί  που την ξεκίνησε. Σημαντικό είναι να αναφερθεί στα παιδιά ότι θα πρέπει να συνεχίζουν τη ζωγραφιά που λαμβάνουν θεματικά, ώστε να δημιουργηθεί μια ομοιόμορφη θεματολογία. Όταν ολοκληρώθηκε ο κύκλος ανακοινώθηκε στα παιδιά ότι έχουν μπροστά τους την αρχική τους ζωγραφιά και τους ζητήθηκε να πουν στην ομάδα πώς νιώθουν για την εξέλιξή της.

Βλέποντας τα παιδιά πώς διαμορφώθηκε η ζωγραφιά τους περνώντας από τόσα χέρια, πήραν το μήνυμα πως η αρχική μας σκέψη μπορεί να επηρεάσει το σύνολο και αντίστροφα και ίσως κάποιες φορές όταν δεν συνεργαζόμαστε όμορφα και οργανωμένα, το αποτέλεσμα να μην είναι αυτό που ελπίζουμε.

Bιωματικό πρόγραμμα ενσυναίσθησης και συνεργασίας

Τα παιδιά της Δ’ και της ΣΤ΄ τάξης χωρίστηκαν μπερδεμένα σε 5 ομάδες των 8 ατόμων, σε άσκηση ενσυναίσθησης.

Κάθε ομάδα είχε διαφορετικό ρόλο : α) παιδί τυφλό, β) παιδί κωφό, γ) παιδί με κινητικά προβλήματα στα άνω άκρα, δ) παιδί με κινητικά προβλήματα στα κάτω άκρα, ε) παιδί με προβλήματα λόγου και η κάθε μία είχε ένα κομμάτι χαρτί και μαρκαδόρους. Τους ζητήθηκε να ζωγραφίσουν συνεργατικά πώς φαντάζονται το παιδί ρόλο που τους δόθηκε.

Έπειτα, κάθε παιδί της ομάδας έπρεπε να μπει στη θέση του ρόλου και να γράψει μέσα στο ζωγραφισμένο σώμα, τα συναισθήματα και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει το παιδί-ρόλος. Στη συνέχεια ο ρόλος άλλαζε και τα παιδιά έπρεπε να γράψουν γύρω από το ζωγραφισμένο σώμα τα συναισθήματα και τις δυσκολίες των γονιών του παιδιού-ρόλου.

Στο τέλος οι ζωγραφιές αναρτήθηκαν στον τοίχο της αυλής και κάθε ομάδα παρουσίασε στα υπόλοιπα παιδιά, το παιδί- ρόλο που της ανατέθηκε μιλώντας παράλληλα για το πώς ένιωσε κατά τη διάρκεια της δραστηριότητας.

Σκοπός της συγκεκριμένης δραστηριότητας ήταν η ανάπτυξη της ενσυναίσθησης (δηλ. της ικανότητας να μπαίνουμε στη θέση του άλλου), ενώ παράλληλα τα παιδιά έπρεπε να συνεργαστούν ομαλά και οργανωμένα ώστε να καταφέρουν να συμφωνήσουν για τις λεπτομέρειες της ζωγραφιάς και του τρόπου έκφρασης των συναισθημάτων που έπρεπε να γράψουν.

Οι ζωγραφιές έμειναν αναρτημένες στον προαύλιο χώρο κι έτσι δόθηκε η ευκαιρία σε όλους τους μαθητές του σχολείου να δουν το αποτέλεσμα της εργασίας τους! Και συνεχίζουμε…