«Η Χάννα Άρεντ υπενθυμίζει τον λόγο του Τζων Άνταμς: η ανθρωπότητα δεν δίνει καμία προσοχή στον φτωχό που πλανιέται στα σκοτάδια. Δεν τον αποδοκιμάζει, δεν τον λογοκρίνει, δεν τον μέμφεται· απλώς δεν τον βλέπει».
Το τέρας που τρώει ανθρώπους
Τι ξέρουν τα παιδιά για την κρίση;
(Έρευνα της Ελένης Σουκούρογλου στο τμήμα Ψυχολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου)
«Εγώ νομίζω οικονομική κρίση είναι πολλά. Είναι ο κόσμος που δεν έχει να φάει, ο κόσμος που πηγαίνει όλη μέρα στην δουλειά αλλά δεν πληρώνεται, όπως γινόταν και με την μαμά μου πριν την διώξουν, ο κόσμος που δεν έχει δουλειά και ο κόσμος που είναι στους δρόμους γιατί δεν μπορεί να πληρώσει σπίτι.» (Νικολέτα, ετών 6).
Ο Ζήσης (5 χρονών) ζωγραφίζει ένα σπίτι, χωρίς σκεπή μεν, χαμογελαστό δε. Ο ήλιος χαμογελά δυνατός από πάνω του “που όλα είναι ήρεμα”, όπως λέει ο ίδιος. Τα προβλήματα, υποστηρίζει, είναι τα γιγάντια λουλούδια έξω από το σπίτι.
(Και οι δικές μας ζωγραφιές)
Ο κόσμος είναι χωρίς γέλιο και χαρά… και αναρωτιόμαστε γιατί…
(Ζωγραφιές της Δ΄τάξης)
Άλλωστε όπως είπε και η Μίνα ( 5,5 χρονών):«Όλα καλά θα πάνε, αφού όλες οι ιστορίες και τα παραμύθια έχουν πάντα καλό τέλος!».
