Από τις 20/2/2017 μέχρι τις 25/2/2017 στο πλαίσιο του προγράμματος Erasmus+ αντιπροσωπεία του  σχολείου μας επισκέφθηκε το δημόσιο σχολείο Kaakkuri στην πόλη Oulou της Φινλανδίας. Στο πρόγραμμα συμμετείχαν εκπαιδευτικές αντιπροσωπείες και από την Ισπανία, Πορτογαλία, Ουγγαρία και Ιταλία.

Στην παγωμένη αυτή χώρα συναντήσαμε τη ζεστασιά της φιλοξενίας των Φινλανδών συναδέλφων μας. Γνωρίσαμε ένα κοινοτικό-δημόσιο σχολείο που αποτελείται από νηπιαγωγείο, δημοτικό, γυμνάσιο. Όλες οι βαθμίδες συνυπάρχουν στο ίδιο κτίριο. Κατασκευάστηκε πριν από 13 χρόνια έπειτα από τη συνεργασία αρχιτεκτόνων με τους εκπαιδευτικούς.

Από την πρώτη μέρα εντυπωσιαστήκαμε με τον προαύλιο χώρο, που είναι ένα μεγάλο πάρκο, μια τεράστια παιδική χαρά, χωρίς κάγκελα «φυτεμένη» δίπλα σε ένα τεράστιο δάσος.

Τα παιδιά πηγαίνουν στο σχολείο μόνα τους, είτε με τα πόδια, είτε με το λεωφορείο, είτε με τα ποδήλατά τους. Η χαμηλή θερμοκρασία, το απόλυτο λευκό του χιονιού, δεν ενοχλούσε το παιχνίδι τους στην αυλή.

Το κτίριο είχε μεγάλα παράθυρα για να μπαίνει περισσότερος ήλιος. Διασχίσαμε τη φωτεινή, τεράστια τραπεζαρία όπου κάθε μαθητής και εκπαιδευτικός δικαιούνται δωρεάν φαγητό.

Στους διαδρόμους του σχολείου οι μαθητές αθόρυβα πηγαινοέρχονται προσπερνώντας βιβλιοθήκες, καναπέδες, τραπέζια του πινγκ-πονγκ, του μπιλιάρδου, παγκάκια πολύχρωμα, τοίχους διακοσμημένους με χρώματα, κατασκευές, ζωγραφιές των παιδιών.

Προσπεράσαμε τις αίθουσες υφαντικής, ξυλοκοπτικής, μεταλλοτεχνίας, φυσικής, ηλεκτρολογίας. Κατά τη ξενάγηση που τόσο εγκάρδια μας έκαναν οι συνάδελφοι, διαπιστώσαμε ότι υπάρχουν αίθουσα κινηματογράφου, εκδηλώσεων, δύο τεράστια άρτια επανδρωμένα κλειστά γυμναστήρια, αίθουσα θερμοκηπίου, χώροι μουσικής με πολλά μουσικά όργανα, χώροι εκμάθησης μαγειρικής με πολλές ηλεκτρικές κουζίνες, ψυγεία, νεροχύτες, ντουλάπια και συνάμα χαλαρωτικούς καναπέδες.

Έξω από κάθε τάξη οι κρεμάστρες, τα ντουλάπια των παιδιών. Τόσο τα παιδιά όσο και οι δάσκαλοι βγάζουν τα παπούτσια και φοράνε παντόφλες. Ευχάριστη έκπληξη ήταν για μας το πιάνο μέσα σε κάθε αίθουσα διδασκαλίας.

Όλες είχαν διαδραστικό πίνακα, προτζέκτορα, άπειρους χάρτες, τάμπλετ, πλούσιο εκπαιδευτικό εποπτικό υλικό, ατομικά θρανία, νεροχύτη, κουζίνα, σαλονάκι, χαλάκια, βιβλιοθήκες. Τα παιδιά παίζουν μαθαίνοντας ή μάλλον μαθαίνουν παίζοντας. Δουλεύουν ομαδικά, αθόρυβα, περιφερόμενα μέσα κι έξω από την τάξη. Εργάζονται διαθεματικά. Οι εκπαιδευτικοί μετεκπαιδεύονται υποχρεωτικά και δωρεάν. Λογοθεραπευτές, εργοθεραπευτές, κάνουν συμβούλιο για την πρόοδο των παιδιών. Μπορούν να προτείνουν παράλληλη στήριξη, μικρότερες ομάδες διδασκαλίας, ακόμη και εξατομικευμένη διδασκαλία.

Όλα αυτά γίνονται ευέλικτα. Πολλά μαθήματα γίνονται και στον εξωτερικό χώρο του σχολείου. Ο καθαρός αέρας, η φύση, η τακτική σωματική δραστηριότητα θεωρούνται βασικά συστατικά της μάθησης.

Ξεχωριστή εμπειρία ήταν για μας η επίσκεψη στο Ροβανιέμι, την πρωτεύουσα της Λαπωνίας. Το χωριό του Αη Βασίλη, η εκτροφή των συμπαθητικών τετράποδων, δηλαδή των ταράνδων πρόσθεσαν ξεχωριστή νότα στο ταξίδι μας.  Μοναδικές στιγμές ζήσαμε και το βράδυ της πρώτης μέρας στο σχολείο. Κάθε ομάδα εκπαιδευτικών παρουσίασε γεύσεις, αρώματα και ρυθμούς από τη χώρα της, μια γιορτή πολιτισμού και συμφιλίωσης.

Η παγωμένη αυτή χώρα επενδύει πολλά εδώ και 40 χρόνια στην παιδεία. Πιστεύει στην εξέλιξη. Ο τρόπος που λειτουργεί το εκπαιδευτικό της σύστημα απορρέει από τη φιλοσοφία ότι:

Όλοι χρειάζονται ένα κομμάτι της κοινωνίας, γι αυτό φροντίζουμε για όλους.

Χρειαζόμαστε καλύτερη κτιριακή υλικοτεχνική υποστήριξη, έγκαιρη στελέχωση και ειδικό εκπαιδευτικό προσωπικό για να υποστηρίξει μαθητές με ειδικά μαθησιακά , κοινωνικά και ψυχολογικά προβλήματα.

Να φτιάξουμε το σχολείο που ονειρευόμαστε.

Γιατί όσο πιο πολλά όνειρα έχει ένα παιδί, τόσο καλύτερο είναι στο σχολείο.