«…Δευτέρα 28. Κοιμήθηκα δύο το πρωί, διαβάζοντας Μακρυγιάννη. Στις τρεις και μισή μια φωνή μέσα από το τηλέφωνο με ξύπνησε: «Έχουμε πόλεμο». Τίποτα άλλο. Ο κόσμος είχε αλλάξει. Η αυγή, που λίγο αργότερα είδα να χαράζει πίσω από τον Υμμητό, ήταν άλλη αυγή:άγνωστη. Περιμένει ακόμη εκεί που την άφησα. Δεν ξέρω πόσο θα περιμένει, αλλά ξέρω πως θα φέρει το μεγάλο μεσημέρι».

• Με τα λόγια του Σεφέρη ο στρατιώτης που επισκέφθηκε την τάξη μας διηγήθηκε στα παιδιά τον ασπρόμαυρο πόλεμο

• Μια ομάδα παιδιών ετοίμασε το δέμα που έστειλε η μάνα στο στρατιώτη

• Μια άλλη ομάδα ετοίμασε το πανό-ντοκουμέντο του ασπρόμαυρου πολέμου, ώστε να ενημερωθούν όλοι όσοι επισκέπτονται το σχολείο μας

• Σχηματίσαμε το ΟΧΙ με υλικό ψυχοκίνησης

• Γράψαμε λέξεις που θυμίζουν πόλεμο και ειρήνη

• Ανεβήκαμε βουνά και περάσαμε από ποτάμια και γέφυρες αναπαριστώντας τις διαδρομές των στρατιωτών

• Παρακολουθήσμε το video «Ο πόλεμος δεν είναι παιχνίδι» και μετά από συναισθηματική επεξεργασία αυτού δώσαμε στην ειρήνη και στον πόλεμο χρώμα, συναίσθημα, μουσική, ζώο κ.ά.

• Φτιάξαμε τους Πύργους της Ειρήνης

• Κατασκευάσαμε τα περιστέρια της ειρήνης υλοποιώντας την ιδέα της Μαριέττας με τη μαμά της

Σε αυτό το σημείο, πρέπει να τονίσουμε ότι για μια ακόμη φορά είχαμε τη συμπαράσταση των γονιών μας, οι οποίοι εμπλούτισαν τη Γωνιά Παρατήρησης με βιβλία, εικόνες και φωτογραφικό υλικό του Ασπρόμαυρου Πολέμου!

Τέλος, ευχαριστούμε για τις ιδέες το περιοδικό Σύγχρονο Νηπιαγωγείο, Τεύχος 112 και τις συναδέλφους  Popi-it και Νάτα…Λίνα στο Νηπιαγωγείο!