2ο Γυμνάσιο Μίκρας

2+2=5

Πολύ ενδιαφέρουσα μικρού μήκους ταινία, από κάποια αραβική χώρα πιθανότατα, που θέτει με πολύ απλό και κατανοητό τρόπο το πρόβλημα της Ελευθερίας, της Αλήθειας, της Εξουσίας, της τρομοκρατίας, της Δημοκρατίας, κ.λπ.

1. Το 2+2=4 είναι στοιχειώδες και κατανοητό σχεδόν σε όλους. Αν το ερώτημα ήταν πιο σύνθετο ή εξειδικευμένο ή ασαφές και η απάντηση δεν ήταν τόσο προφανής, ποιά θα ήταν η στάση μας και ποιά τα κριτήρια με τα οποία θα κρίναμε την απάντηση; Υπάρχει μοναδική αλήθεια σε κάποιες ερωτήσεις; Πώς την βρίσκουμε; Ποιός ο ρόλος της γνώσης, της επιστήμης, της λογικής, της σκέψης, της τέχνης, στην προσέγγιση της Αλήθειας;

(Για παράδειγμα: Είναι log₁₀ 2876^3=428,623;  Είναι η λιτότητα και η μείωση μισθών, η λύση για το πρόβλημα του χρέους της Ελλάδας;  Είναι η βία των πολιτών απάντηση στη βία της εξουσίας;)

2. Σε περιπτώσεις που η σωστή απάντηση (άν υπάρχει μόνο μία σωστή) δεν είναι προφανής, πόσο ελεύθερος είναι κάποιος να επιλέξει μια λάθος απάντηση και να ζήσει με αυτή; Πότε η ελευθερία κάποιου καταπατά την ελευθερία του άλλου; Ποιά είναι η χρυσή τομή, ώστε οι άνθρωποι να μπορέσουν να βρουν κοινό τόπο συνύπαρξης και να συγχωρέσουν (να χωρέσουν μαζί σε αυτόν τον τόπο), να συνυπάρξουν σεβόμενος ο ένας την ελευθερία του άλλου;

3. Ποιός είναι ο ρόλος της κάθε εξουσίας στην θέσπιση κανόνων και στην εξασφάλιση των απαιτούμενων συνθηκών για την ελεύθερη ζωή (ελευθερία σώματος και πνεύματος) των πολιτών; Πότε η εξουσία από υπερβάλλοντα ζήλο, ενώ έχει καλές προθέσεις, καταστρατηγεί ελευθερίες των πολιτών; Πότε η εξουσία, ξεκινώντας με σκοπό τον περιορισμό και την υποδούλωση των πολιτών, εφαρμόζει συγκεκαλυμμένα ή απροκάλυπτα μεθόδους ελέγχου και ποιά μορφή έχουν; Πότε η κατάσταση εκτρέπεται σε τρομοκρατία και φασισμό;

4. Αν τη σωστή απάντηση την καταλαβαίνουν πολλοί, αλλά δεν είναι διατεθειμένοι να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες της σύγκρουσης με την εξουσία, ή προτιμούν έναν (φαινομενικά και πρόσκαιρα) ανώδυνο συμβιβασμό, πόσο συνυπεύθυνοι και συνένοχοι γίνονται;  Τι γίνεται αν αποφασίσουν κάποιοι να ταυτιστούν με την εξουσία και να γίνουν μέρος της, γνωρίζοντας ότι υπηρετούν όχι την αλήθεια αλλά το ψέμα;  Τί γίνεται αν η πλειοψηφία (από άγνοια, συμφέρον, ιδεολογία ή εξαναγκασμό) στηρίξει το ψέμα της εξουσίας και επικαλεστεί την αρχή της δημοκρατίας για να επιβάλει τη θέλησης της πλειοψηφίας στο σύνολο των πολιτών; Ποιά είναι τα όρια της πλειοψηφικής δημοκρατίας;

Οι απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα, υπάρχουν και είναι ξεκάθαρες. Δεν είναι όμως προφανείς σε όλους. Διαβάστε τα ερωτήματα και προσπαθήστε να δώσετε απαντήσεις. Αν συζητήσετε τις απαντήσεις που δώσατε με άλλους, θα διαπιστώσετε διαφορές απόψεων. Εκεί αρχίζει ο διάλογος, που αναζητά την αλήθεια, τον κοινό τόπο που χρειαζόμαστε για να σταθούμε ο ένας δίπλα στον άλλο, να λειτουργήσουμε ως πόλη, να γίνουμε πολίτες και να αναπτύξουμε ένα σύνολο αξιών, που γεννούν κανόνες (νόμους), θεσμούς (εκφραστές και προασπιστές των κοινών αξιών) και οδηγούν στον πολιτισμό.

Το θέμα είναι μεγάλο και δύσκολο, αλλά το αποτέλεσμα αποζημιώνει όποιον ασχοληθεί με αυτό. Παραμένει ως πρόκληση-πρόσκληση για πολιτιστικό πρόγραμμα. Ίδωμεν.

Υποβολή σχολίου Δημοσιευμένο στην κατηγορία  Χωρίς κατηγορία 23 Μαΐου 2013 ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΤΖΑΡΟΣ

Αναστήτω ο Θεός – Πάσχα Ιερόν (Στιχηρά του Πάσχα)

Ἦχος πλ. α’

Στίχ. Ἀναστήτω ὁ Θεός, καὶ διασκορπισθήτωσαν οἱ ἐχθροὶ αὐτοῦ, καὶ φυγέτωσαν ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ οἱ μισοῦντες αὐτόν.

Πάσχα ἱερὸν ἡμῖν σήμερον ἀναδέδεικται, Πάσχα καινόν, Ἅγιον, Πάσχα μυστικόν, Πάσχα πανσεβάσμιον, Πάσχα Χριστὸς ὁ λυτρωτής, Πάσχα ἄμωμον, Πάσχα μέγα, Πάσχα τῶν πιστῶν, Πάσχα, τὸ πύλας ἡμῖν τοῦ Παραδείσου ἀνοῖξαν, Πάσχα, πάντας ἁγιάζον πιστούς.

Στίχ. Ὡς ἐκλείπει καπνός, ἐκλιπέτωσαν, ὡς τήκεται κηρὸς ἀπὸ προσώπου πυρός.

Δεῦτε ἀπὸ θέας Γυναῖκες εὐαγγελίστριαι, καὶ τῇ Σιὼν εἴπατε· Δέχου παρ΄ ἡμῶν χαρᾶς εὐαγγέλια, τῆς Ἀναστάσεως Χριστοῦ, τέρπου, χόρευε, καὶ ἀγάλλου Ἱερουσαλήμ, τὸν Βασιλέα Χριστόν, θεασαμένη ἐκ τοῦ μνήματος, ὡς νυμφίον προερχόμενον.

Στίχ. Οὕτως ἀπολοῦνται οἱ ἁμαρτωλοὶ ἀπὸ προσώπου τοῦ Θεοῦ, καὶ οἱ δίκαιοι εὐφρανθήτωσαν.

Αἱ Μυροφόροι γυναῖκες, ὄρθρου βαθέος, ἐπιστᾶσαι πρὸς τὸ μνῆμα τοῦ Ζωοδότου, εὗρον Ἄγγελον, ἐπὶ τὸν λίθον καθήμενον, καὶ αὐτὸς προσφθεγξάμενος, αὐταῖς οὕτως ἔλεγε· Τί ζητεῖτε τὸν ζῶντα μετὰ τῶν νεκρῶν; τί θρηνεῖτε τὸν ἄφθαρτον ὡς ἐν φθορᾷ; ἀπελθοῦσαι κηρύξατε, τοῖς αὐτοῦ Μαθηταῖς.

Στίχ. Αὕτη ἡ ἡμέρα, ἣν ἐποίησεν ὁ Κύριος, ἀγαλλιασώμεθα, καὶ εὐφρανθῶμεν ἐν αὐτῇ.

Πάσχα τὸ τερπνόν, Πάσχα Κυρίου, Πάσχα, Πάσχα πανσεβάσμιον ἡμῖν ἀνέτειλε, Πάσχα, ἐν χαρᾷ ἀλλήλους περιπτυξώμεθα, ὦ Πάσχα λύτρον λύπης· καὶ γὰρ ἐκ τάφου σήμερον ὥσπερ ἐκ παστοῦ, ἐκλάμψας Χριστός, τὰ Γύναια χαρᾶς ἔπλησε λέγων· Κηρύξατε Ἀποστόλοις.

Ψάλλει ο π. Γεώργιος Στάμος, Πρωτοπρεσβύτερος της Ιεράς Μητροπόλεως Θεσσαλιώτιδος και Φαναριοφερσάλων.
Μονταζ – επεξεργασία: Θωμάς Καραγεώργος.

Υποβολή σχολίου Δημοσιευμένο στην κατηγορία  Χωρίς κατηγορία 4 Μαΐου 2013 ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΤΖΑΡΟΣ

Φώτης Κόντογλου – Ἀνέστη Χριστός, Ἡ δοκιμασία τοῦ λογικοῦ

Υποβολή σχολίου Δημοσιευμένο στην κατηγορία  Χωρίς κατηγορία 4 Μαΐου 2013 ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΤΖΑΡΟΣ

Πάσχα: Ἀναζητώντας τὸ χαμένο νόημα

Ἔφτασε ξανὰ τὸ Πάσχα, ἑορτῶν ἑορτὴ καὶ πανήγυρις πανηγύρεων, ὅπως μας λέει ἕνα ἀπὸ τὰ τροπάρια τῆς ἑορτῆς. Μέσα στὸν κατακλυσμὸ ὅμως μηνυμάτων, διαφημίσεων, προτιμήσεων, καταναλωτικῶν εἰδῶν, προκύπτει τὸ πρόβλημα τοῦ πραγματικοῦ νοήματος τῶν ἡμερῶν. Χάνουμε τὶς περισσότερες φορὲς τὸ ἀληθινὸ νόημα τῆς ἑορτῆς, τὸ ἀντικαθιστοῦμε μὲ ὑποκατάστατα, ποὺ εἶναι ὅλος αὐτὸς ὁ καταναλωτικὸς θρίαμβος, συνειδητὰ ἢ ἀσυνείδητα προσπερνοῦμε τὴν οὐσία καὶ μένουμε στὸ κέλυφος.

Τί δὲν εἶναι Πάσχα; Πάσχα δὲν εἶναι τὸ ἀρνί, δὲν εἶναι τὸ κόκκινο αὐγό, δὲν εἶναι τὸ τσουρέκι, δὲν εἶναι ἡ λαμπάδα, δὲν εἶναι τὰ καινούρια ροῦχα, δὲν εἶναι ἡ παρουσία μας στὴν Ἐκκλησία δέκα λεπτὰ πρὶν τὸ «Χριστὸς Ἀνέστη» καὶ ἕνα λεπτὸ μετά. Πάσχα δὲν εἶναι ἡ λατρεία τοῦ φαγητοῦ, τὸ πανηγύρι, ὁ χορὸς καὶ τὸ ποτό. Πάσχα δὲν εἶναι οἱ σοῦβλες στὸ δρόμο, δὲν εἶναι ἡ ἀνταλλαγὴ εὐχῶν, δὲν εἶναι ἡ ἐπιστροφὴ στὸ χωριό. Ἤ, τουλάχιστον, δὲν εἶναι μόνο αὐτά.

Πάσχα εἶναι πάνω ἀπ᾿ ὅλα ἡ γεύση τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ, ἡ φωνὴ τοῦ Οὐρανοῦ ποὺ ἔρχεται μέσα μας, ὅταν μεταλαμβάνουμε στὴν Θεία Λειτουργία. Τότε ἡ ψυχή μας, ἔστω καὶ γιὰ λίγο, μεταμορφώνεται, ἠρεμεῖ, νιώθει κάτι ἀπὸ τὴν συγγνώμη καὶ τὴν ἀγάπη ποὺ ἀνατέλλει μέσα ἀπὸ τὸν Τάφο. Τότε, νιώθουμε πὼς μ᾿ ὅλο τὸν κόσμο εἴμαστε ἀδέλφια, γιατὶ μετέχουμε τοῦ κοινοῦ ποτηρίου τῆς Ζωῆς.

Πάσχα εἶναι ἡ ἀλλαγὴ τῆς ζωῆς μας, ἡ ἀνάστασή μας ἀπὸ τὰ πάθη καὶ τὶς κακίες ποὺ μᾶς δέρνουν. Δὲν ἀξίζει νὰ λέμε ὅτι ἦρθε τὸ Πάσχα κι ἐμεῖς δὲν εἴμαστε συμφιλιωμένοι μὲ τὸ Θεό, τὸ συνάνθρωπο, τὸ γείτονα, τὸν ἑαυτό μας, ὅτι δὲν νιώθουμε πιὸ ἐλεύθεροι ἀπὸ τὰ δεσμὰ τῆς κακίας καὶ τοῦ θανάτου. Πάσχα ἄλλωστε εἶναι ἡ συντριβὴ τοῦ ἔσχατου ἐχθροῦ της ἀνθρώπινης φύσης, ποὺ εἶναι ὁ θάνατος: Θανάτω θάνατον πατήσας…

Πάσχα εἶναι ἡ ἀφορμὴ γιὰ ἑνότητα, ἑνότητα μεταξὺ τῶν λαῶν καὶ τῶν κοινωνιῶν. Δὲν γίνεται νὰ λέμε ὅτι γιορτάζουμε τὴν Ἀνάσταση καὶ ὁ πόλεμος καὶ ἡ διχόνοια κυριαρχεῖ στὶς ψυχές μας. Δὲν γίνεται νὰ λέμε ὅτι πιστεύουμε στὰ μηνύματα τοῦ Χριστοῦ καὶ νὰ ἐπικαλούμαστε αὐτὴ τὴν ἰδιότητά μας καὶ νὰ συντρίβουμε λαούς, ὑπολήψεις, συνειδήσεις, συνανθρώπους, πλησίον, ἀδελφούς μας. Δὲν γίνεται νὰ κάνουμε Πάσχα μὲ κακία γιὰ τοὺς ἄλλους, ὅποιοι κι ἂν εἶναι αὐτοί, ὅ,τι κι ἂν μᾶς ἔχουν κάνει!

Πάσχα δὲν μπορεῖ ὅμως νὰ νοηθεῖ καὶ μακριὰ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία. Ὅλα ὅσα περιλαμβάνει τὸ φολκλορικὸ καὶ παραδοσιακὸ μέρος τῆς ἑορτῆς, ἀποκρυσταλλώνονται μὲ τὴ βίωση τῆς Πασχαλινῆς χαρᾶς μέσα στὴν Ἐκκλησία. Ἂν δὲν ἀκουστοῦν οἱ καμπάνες τ᾿ Οὐρανοῦ μέσα στὶς ψυχές μας, ἂν δὲν νιώσουμε ὅτι ὁ Θεὸς εἶναι παντοῦ, ἀλλὰ κυρίως στὸ χῶρο τοῦ Ναοῦ, μικροῦ ἢ μεγάλου δὲν ἔχει σημασία, τότε εἶναι σὰ νὰ γιορτάζουμε ὅπως οἱ Ἰουδαῖοι, ποὺ σταύρωναν ἕναν Ἀθῷο καὶ δὲν ἔμπαιναν μέσα στὴν αὐλὴ τοῦ Πιλάτου γιὰ νὰ μὴ μολυνθοῦν!

Τὴν ὥρα τοῦ Πάσχα ἡ φύση βάζει τὴν πιὸ καλὴ καὶ πιὸ γλυκιά της ὥρα. Ἡ Ἀνάσταση ἀποτελεῖ τὴν κορυφαία γιορτὴ τοῦ πολιτισμοῦ μας γιατὶ ἀποτυπώνει τὸ θρίαμβο τῆς ἀγάπης καὶ τῆς ζωῆς: ὁ Χριστὸς ἀγαπᾶ τὸν καθέναν ἀπὸ μᾶς καὶ ζεῖ ἀναστημένος γιὰ τὸν καθέναν ἀπὸ μᾶς. Μᾶς καλεῖ νὰ ξαναβροῦμε τὸ ἀληθινὸ νόημα τοῦ Πάσχα, τὸ ὁποῖο φωλιάζει στὴ Λαμπριάτικη ἀτμόσφαιρα, ὄχι μόνο ἐξωτερικά, ἀλλὰ κυρίως ἐσωτερικά. Γιατὶ ἐκεῖ βρίσκεται τὸ μόνο καὶ ἀληθινὸ νόημα, στὴν μεταμόρφωση τῆς καρδιᾶς μας, μὲ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ. Ἔστω καὶ γιὰ μία ἡμέρα, Χριστὸς Ἀνέστη!

Πηγή: http://users.uoa.gr/~nektar/orthodoxy/explanatory/holy_week.htm

Υποβολή σχολίου Δημοσιευμένο στην κατηγορία  Χωρίς κατηγορία 4 Μαΐου 2013 ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΤΖΑΡΟΣ

Ἀνέστη Χριστός, καὶ νεκρὸς οὐδεὶς ἐπὶ μνήματος.

Χριστὸς ἀνέστη ἐκ νεκρῶν,
θανάτῳ θάνατον πατήσας,
καὶ τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι, ζωὴν χαρισάμενος.

Μηδείς θρηνείτω πενίαν· ἐφάνη γὰρ ἡ κοινὴ βασιλεία.
Μηδεὶς ὀδυρέσθω πταίσματα· συγγνώμη γὰρ ἐκ τοῦ τάφου ἀνέτειλε.
Μηδεὶς φοβείσθω θάνατον· ἠλευθέρωσε γὰρ ἡμᾶς τοῦ Σωτῆρος ὁ θάνατος.

Ἔλαβε σῶμα, καὶ Θεῷ περιέτυχεν.
Ἔλαβε γῆν, καὶ συνήντησεν οὐρανῷ.
Ἔλαβεν, ὅπερ ἔβλεπε, καὶ πέπτωκεν, ὅθεν οὐκ ἔβλεπε.

Ποῦ σου θάνατε τὸ κέντρον; ποῦ σου ᾍδη τὸ νῖκος;
Ἀνέστη Χριστός, καὶ σὺ καταβέβλησαι.
Ἀνέστη Χριστὸς καὶ πεπτώκασι δαίμονες.
Ἀνέστη Χριστός, καὶ χαίρουσιν Ἄγγελοι.
Ἀνέστη Χριστός, καὶ ζωὴ πολιτεύεται.
Ἀνέστη Χριστός, καὶ νεκρὸς οὐδεὶς ἐπὶ μνήματος.
Χριστὸς γὰρ ἐγερθείς ἐκ νεκρῶν ἀπαρχὴ τῶν κεκοιμημένων ἐγένετο.
Αὐτῷ ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων, Ἀμήν.

Δείτε περισσότερα στο αφιέρωμα στο Πάσχα.

Υποβολή σχολίου Δημοσιευμένο στην κατηγορία  Χωρίς κατηγορία 4 Μαΐου 2013 ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΤΖΑΡΟΣ

Καλή χρονιά και καλό bloging …

Και πάλι μαζί στο blog του σχολείου μας…

Υποβολή σχολίου Δημοσιευμένο στην κατηγορία  Χωρίς κατηγορία 17 Ιανουαρίου 2013 2ο ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΜΙΚΡΑΣ