Το Σάββατο το πρωί, τα παιδιά καλαντίζουν τον Λάζαρο στη γειτονιά τους.
Κάλαντα του Λαζάρου
Σήμερον έρχεται ο Χριστός, ο επουράνιος Θεός
Εν τη πόλει Βηθανία, Μάρθα κλαίει και Μαρία
Λάζαρον τον αδερφό της , τον πολύ αγαπητό της
Τρεις ημέρες τον θρηνούσαν ,και τον εμοιρολογούσαν
Την ημέρα την τετάρτην , κίνησε ο Χριστός για να’ ρθει
Και βγήκε κι η Μαρία έξω από τη Βηθανία.
Σκύβει εμπρός γονατιστή και τους Πόδες του φιλεί.
-Αν εδώ ήσουν Χριστέ μου, δεν θα πέθαινε ο αδερφός μου.
Μα κι εγώ τώρα πιστεύω, και καλότατα εξεύρω
Ότι δύνασαι αν θέλεις και νεκρούς να ανασταίνεις.
-Λέγε, πίστευε, Μαρία άγωμεν εις τα μνημεία
Τότε κι ο Χριστός δακρύζει και τον Άδη φοβερίζει:
-Άδη, Τάρταρε και Χάρε Λάζαρε μου θα σε πάρω:
Δεύρο έξω Λάζαρε μου, φίλε και αγαπητέ μου
Παρευθύς από τον Άδη ως εξαίσιο σημάδι.
Λάζαρος απενεκρώθη, ανεστήθη και σηκώθη.
Λάζαρος σαβανωμένος και με το κηρί ζωσμένος
-Λάζαρε πες μας τι είδες εις τον Άδη που επήγες;
-Είδα φόβους, είδα τρόμους, είδα βάσανα και πόνους.
Δώστε μου λίγο νεράκι, να ξεπλύνω το φαρμάκι
Της καρδίας, των χειλέων και μη με ρωτάτε πλέον.
περιοχή Δενδρών Δήμου Ναυπλιέων
