Το πρόγραμμα της 1ης «Πανελλήνιας Ημέρας Σχολικού Αθλητισμού» είχε ως εξής:
Συζήτηση μέσα σε κάθε τάξη για το φαινόμενο του ρατσισμού και για την ανάγκη γνωριμίας με τον “άλλο”, τον “διαφορετικό”.
Ακολούθησαν παιχνίδια και αθλητικές δραστηριότητες με τη γυμνάστρια του σχολείου (βλέπε ανάρτηση: Πανελλήνια Ημέρα Σχολικού Αθλητισμού).
Στη συνέχεια, η Α τάξη μαζί με τη Β τάξη παρακολούθησαν την ιστορία της Ειρήνης, ενός παιδιού πρόσφυγα, και ακολούθησε συζήτηση.
Οι μεγαλύτερες τάξεις είδαν και άκουσαν το βίντεο: «ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ… ΟΧΙ ΒΙΑ-ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ», το οποίο έγραψε ο εκπαιδευτικός της Περιφέρειάς μας Οδυσσέας Σαγρέδος ειδικά για τους μαθητές.
Στη συνέχεια προβλήθηκαν άλλα δύο βίντεο με στόχο την ευαισθητοποίηση των παιδιών πάνω σε θέματα αναπηρίας και περιθωριοποίησης.
Οι μαθητές της Ε2 τάξης συμμετείχαν σε βιωματικό παιχνίδι ρόλων για να δείξουν τα συναισθήματα των παιδιών με αναπηρία και τα συναισθήματα όσων συναναστρέφονται μαζί τους. Το βιωματικό παιχνίδι είχε ως εξής: τα παιδιά του τμήματος χωρίστηκαν σε 4 ομάδες. Η κάθε ομάδα είχε κι από ένα παιδί με αναπηρία. Το 1ο δεν έβλεπε, το 2ο δεν άκουγε, το 3ο δεν είχε ένα χέρι, το 4ο είχε κινητικά προβλήματα. Τους δόθηκαν δραστηριότητες στις οποίες τα παιδιά με τη σωματική αναπηρία δεν μπορούσαν να συμμετέχουν αν δεν τους βοηθούσαν οι συμμαθητές τους. Ήταν στη διακριτική ευχέρεια κάθε ομάδας αν θα βοηθήσει το συμμαθητή της να συμμετάσχει ή όχι! Στο τέλος, ανάλογα με το τι συνέβη, κάθε ομάδα και κάθε ένα παιδί με αναπηρία έγραψαν πώς αισθάνθηκαν. Τα συναισθήματα ήταν μοιρασμένα σε θετικά και αρνητικά. Τα παιδιά με αναπηρία συνήθως αισθάνονταν άσχημα που δεν μπορούσαν να συμμετέχουν εύκολα, αλλά ευτυχισμένα που τα βοήθησαν οι συμμαθητές τους. Τα παιδιά χωρίς τη σωματική αναπηρία ένιωσαν λύπη για τους συμμαθητές τους, αλλά χάρηκαν που τους βοήθησαν και που τους έδωσαν χαρά με αυτόν τον τρόπο.
Οι εκδηλώσεις έκλεισαν με την προβολή της ταινίας Τα δελφινάκια του Αμβρακικού. Στη δεκαετία του 30, δύο παιδιά που περνούν τις καλοκαιρινές διακοπές τους σε χωριό του Αμβρακικού, συμπαραστέκονται σε ένα φυματικό παιδί, που μένει μόνο του σε μια καλύβα.