E1 Τα αθλήματα στο σχολείο μας

Η πετοσφαίριση (κυπριακή διάλεκτος: πετόσφαιρα,^[1] αγγλικά: volleyball) είναι ένα ομαδικό ολυμπιακό άθλημα, το οποίο παίζεται από ανδρικές και γυναικείες ομάδες των έξι παικτών. Επινοήθηκε το 1895 και στους Ολυμπιακούς Αγώνες εντάχθηκε το 1964 στοΤόκιο. Στην Ελλάδα εποπτεύεται από την Ελληνική Ομοσπονδία Πετοσφαίρισης (ΕΟΠΕ).

Η πετοσφαίριση επινοήθηκε το 1895 από τον Αμερικανό καθηγητή Γουίλιαμ Μόργκαν, που εργαζόταν στο παράρτημα της ΧΑΝ (YMCA) του Χόουλιοκ, στην πολιτείαΜασαχουσέτη των ΗΠΑ. Προσπαθώντας να δημιουργήσει ένα ομαδικό παιχνίδι κλειστού χώρου, χωρίς τον κίνδυνο τραυματισμών, επινόησε το βόλεϊ. Αρχικά ονόμασε το παιχνίδι “μιντονέτ”. Το όνομα βόλεϊ δόθηκε λίγο αργότερα, έπειτα από έναν αγώνα επίδειξης, μάλλον από τον Άλφρεντ Χάλστιντ.

ΠΗΓΗ

Το Βόλεϊ  Καθιστών εμφανίστηκε στην Ολλανδία τη δεκαετία του 1950 ως ένας συνδυασμός του Βόλεϊ και ενός Γερμανικού αθλήματος που ονομάζεται Sitzball. Το 1960 άρχισε να γίνεται ευρέως γνωστό και έχει πλέον εξελιχθεί σε ένα γρήγορο και συναρπαστικό άθλημα το οποίο αναπτύσσεται σε περισσότερες από 50 χώρες.

Το Βόλεϊ Καθιστών απευθύνεται σε άτομα με αναπηρίες των κάτω άκρων και υπάρχουν δύο κατηγορίες αθλητών: η D (Disabled) και η MD (Minimally Diasabled). Όπως γίνεται αντιληπτό από την ονομασία κάθε μιας, η D περιλαμβάνει αθλητές με μεγαλύτερο ποσοστό αναπηρίας από αυτούς που ανήκουν στην MD. Στη διάρκεια ενός αγώνα μόνο ένας αθλητής MD επιτρέπεται να αγωνίζεται σε κάθε ομάδα.

Οι κανόνες του Βόλεϊ Καθιστών δεν διαφέρουν παρα ελάχιστα από αυτούς του Βόλεϊ που γνωρίζουμε. Στόχος του παιχνιδιού είναι η μπάλα να ακουμπήσει στο έδαφος στο κομμάτι του γηπέδου που είναι ανεπτυγμένη η αντίπαλη ομάδα. Σημαντικό είναι πως σε όλη τη διάρκεια ενός αγώνα οι παίκτες πρέπει να βρίσκονται σε επαφή με το έδαφος με κάποιο μέρος του σώματός τους από τη λεκάνη ως τους ώμους.

Το Βόλεϊ Καθιστών παίζεται από δύο ομάδες των έξι παικτών, ένας εκ των οποίων είναι ο libero. Ο παίκτης libero είναι ένας καθαρά αμυντικός παίκτης ο οποίος δεν παίρνει συνήθως μέρος στις επιθετικές κινήσεις της ομάδας. Θα τον διακρίνετε εύκολα καθώς συνήθως φοράει αθλητική φανέλα διαφορετικού χρώματος από την υπόλοιπη ομάδα .

ΠΗΓΗ

«να έχεις εκπαιδευτεί να παίξεις δίκαια, να παίξεις καθαρά, να είσαι σταθερός, να προσέχεις τους πειρασμούς, μα έχεις σεβασμό στην άποψη του άλλου, σεβασμό στην αθλητική διαδικασία, στους συναθλητές και αντιπάλους, σεβασμό στους φιλάθλους και στο περιβάλλον.
Το χρονόμετρο μαθαίνει την αξιοκρατία, η σφυρίχτρα του διαιτητή την εμπιστοσύνη και οι κανονισμοί των σπορ τα όρια μας στην κοινωνία».

ΠΗΓΗ

Το ποδόσφαιρο (αγγλικά: association football) είναι ένα ομαδικό άθλημα που παίζεται ανάμεσα σε δύο ομάδες των έντεκα παικτών με μία σφαιρική μπάλα. Ο ποδοσφαιρικός αγώνας διεξάγεται σε ένα ορθογώνιο γήπεδο με φυσικό ή τεχνητό χλοοτάπητα πράσινου χρώματος και ένα «τέρμα» στο μέσο κάθε μιας από τις στενές πλευρές. Σκοπός κάθε ομάδας είναι να οδηγήσει τη μπάλα στο αντίπαλο τέρμα, δηλαδή «να βάλει γκολ» (από την αγγλική λέξη goal που σημαίνει σκοπός) ή «να σκοράρει», όπως λέγεται στην ειδική ποδοσφαιρική γλώσσα. Οι παίκτες χειρίζονται τη μπάλα κυρίως με τα πόδια, αλλά και με τον κορμό ή το κεφάλι. Η ομάδα που θα επιτύχει τα περισσότερα γκολ ως το τέλος του παιχνιδιού κερδίζει.

Το ποδόσφαιρο είναι σήμερα το πιο δημοφιλές άθλημα στον κόσμο. Στις αρχές του 21ου αιώνα ασχολούνταν με αυτό περισσότεροι από 250 εκατομμύρια αθλητές σε περισσότερα από 200 κράτη.^[3] Το ποδοσφαιρικό παιχνίδι παίζεται σε διάφορα επίπεδα, από φιλικό, με λιγότερους ή περισσότερους από έντεκα παίκτες, παιδιά ή ενήλικες, σε ένα οποιουδήποτε μεγέθους γήπεδο, με δύο τυχαία αντικείμενα για τη σήμανση του τέρματος, έως επαγγελματικό, με επαγγελματίες ποδοσφαιριστές, αυστηρή τήρηση των κανονισμών και περισσότερους από 100.000 ενθουσιώδεις θεατές να παρακολουθούν σε ειδική ποδοσφαιρική αρένα υψηλών τεχνικών προδιαγραφών. Ανώτατη οργανωτική αρχή του ποδοσφαίρου είναι η ΦΙΦΑ (FIFA – Fédération Internationale de Football Association), η οποία διεξάγει την κορυφαία ποδοσφαιρική διοργάνωση, το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου, κάθε τέσσερα χρόνια.^[4] οι παίχτες μένουν στις ομάδες μέχρι 40 χρονών.το ποδοσφαιρο ειναι ενα απεχτο αθλημα

ΠΗΓΗ

1.  Να σέβεται τον προπονητή του, να τον εμπιστεύεται και να υπακούει στις οδηγίες και συμβουλές του.

2.  Να σέβεται και να αγαπάει πραγματικά τον χώρο που αθλείται, διατηρώντας τον πάντα καθαρό.

3.  Να είναι ειλικρινής προς τον προπονητή του, όπως και να συζητάει μαζί του τυχόν απορίες ή προβλήματα που τον απασχολούν και τα οποία αποτελούν αιτία μείωσης της αθλητικής του απόδοσης.

4.  Nα αναλαμβάνει τις ευθύνες του, ακόμη και για την άσχημη απόδοσή του κατά την διάρκεια της προπόνησης.

5.  Να μάθει να θέτει στόχους δύσκολους, όχι όμως ακατόρθωτους.

6.  Να προσπαθεί συνεχώς για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα είναι πάντα η νίκη. Σημασία δεν έχει τόσο το αποτέλεσμα, όσο η διαδικασία μάθησης κι ενεργοποίησης για να καταλήξουμε σε αυτό. Ακόμη και μέσα από μία ήττα παίρνουμε θετικά στοιχεία.

7.  Να ζητάει από τον προπονητή την επεξήγηση ή την επανάληψη μιας άσκησης, εάν δεν την έχει πλήρως κατανοήσει.

8.  Να σέβεται πέρα από τους προπονητές του, κάθε συναθλητή ή αντίπαλο την ώρα της προπόνησης ή του αγώνα.

9.  Να παίζει δίκαια και να σέβεται τους κανονισμούς του ποδοσφαίρου, αλλά και της Ακαδημίας γενικότερα.

10. Να μην κάνει αρνητική κριτική, κοροϊδευτικά σχόλια, όπως και να μην χρησιμοποιεί άσχημο λεξιλόγιο και βία προς τους συναθλητές του.

πηγη