ΑΓΩΓΗ ΥΓΕΙΑΣ

ΦΡΟΥΤΟΦΑΤΣΟΥΛΕΣ

Την ημέρα κατά της παχυσαρκίας ήρθε στο σχολείο η διατροφολόγος Γουμενάκη Θεανώ και μας μίλησε για την πυραμίδα της μεσογειακής διατροφής, τους σωστούς συνδυασμούς τροφών και μας πρότεινε υγιεινά πρωινά και σνακ με βάση την παραδοσιακή κρητική διατροφή. Συζητήσαμε για τις διατροφικές συνήθειες των παιδιών (οι οποίες είχαν  καταγραφεί σε προηγούμενη έρευνα) και μας υπέδειξε αλλαγές για μια ισορροπημένη διατροφή και υγεία.Τα παιδιά πήραν μαζί τους τη νέα πυραμίδα της διατροφής και συνταγές για υγιεινές λιχουδιές.

Οι μαθητές της Δ τάξης στην ώρα της φυσικής αγωγής με τη γυμνάστρια ενημερώνονται για την πυραμίδα της διατροφής και τις ομάδες τροφών. Παίζουν με τις ομάδες τροφών και τοποθετούν τις τροφές  στη σωστή θέση.

Στο πλαίσιο του προγράμματος “Κρητική Διατροφή – Ελιά” τα τεταρτάκια μας τσάκισαν ελίτσες!

«Διατροφή και υγεία» ήταν το θέμα για το οποίο μας μίλησε σήμερα στην τάξη η Παρασκευή Μενιουδάκη, φοιτήτρια του Τμήματος Διατροφής και Διαιτολογίας και την ευχαριστούμε πολύ!

Τα παιδιά έδειξαν μεγάλο ενδιαφέρον κατά τη διάρκεια της παρουσίασης κάνοντας σχόλια, ερωτήσεις και κρατώντας σημειώσεις. Τους άρεσε τόσο, ότι η Παρασκευή τους πρότεινε μια σωστή διατροφή, για να ακολουθήσουν…

… όσο και τα τραγούδια, που άκουσαν και τραγούδησαν!

Σήμερα, που ο καιρός είχε λιγάκι ψυχράνει και λόγω της βροχής, μείναμε μέσα στα περισσότερα διαλείμματα, σκεφτήκαμε να ζεστάνουμε όλους τους μαθητές του σχολείου μας, προσφέροντάς τους ένα αφέψημα- κοκτέηλ βοτάνων.

Από τη Δευτέρα φέρναμε όλοι στην τάξη μας αποξηραμμένα βότανα και σήμερα, που είχαμε μαζέψει πια αρκετά, δράσαμε!

Πρώτα γράψαμε το σύνθημα της κίνησής μας αυτής σε ένα μεγάλο χαρτόνι: “ΠΙΕΙΤΕ ΤΣΑΪ ΤΟΥ ΒΟΥΝΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΦΑΡΜΑΚΑ ΑΛΛΟΥ”…

Στη συνέχεια, ετοιμάσαμε μια μικρή προβολή για τα βότανα, που θα χρησιμοποιούσαμε στο αφέψημά μας, ώστε να παίζει όση ώρα θα το κερνούσαμε τα παιδιά…

Ύστερα αρχίσαμε να τοποθετούμε στο τραπέζι του σερβιρίσματος τα ποτήρια, βάζοντας μέλι…

Έπειτα γεμίσαμε τα φίλτρα σε 2 καφετιέρες γαλλικού καφέ με διάφορα βότανα- μαλοτήρα, δίκταμο, μαντζουράνα, τίλιο, φλισκούνι, φασκόμηλο, χαμομήλι, θυμάρι και προσθέσαμε ξυλαράκια κανέλας και γαρίφαλα…

Μετά  προσφέραμε το αφέψημά μας σε όλους τους μαθητές και τους δασκάλους του σχολείου μας, που σήμερα πραγματικά μοσχοβολούσε από το άρωμα των βοτάνων μας!!!!

Τέλος, καθίσαμε κι εμείς γύρω από ένα τραπέζι, απολαμβάνοντας το βουνίσιο μοσχομυρωδάτο κρητικό τσαγάκι μας….

Σήμερα μας δόθηκε η ευκαιρία να παρακολουθήσουμε στην τάξη μας ένα πολύ πολύ ενδιαφέρον πολιτιστικό πρόγραμμα για τον κύκλο του ψωμιού. Με τη βοήθεια λοιπόν της υπέροχης Μαρίας Τσουκνάκη, ακούσαμε το παραμύθι, που υπάρχει και στο βιβλίο της γλώσσας μας (γ’ τεύχος) με τίτλο: “Το πιο γλυκό ψωμί”…

Κάποτε ήταν ένας πλούσιος βασιλιάς, πολύ πλούσιος, που ό,τι επιθυμούσε η καρδιά του το ’χε. Όλα τα είχε, και τον έλεγαν ευτυχισμένο, ώσπου έπαθε μια παράξενη ανορεξιά και δεν είχε όρεξη να βάλει τίποτα στο στόμα του. Σιγά σιγά αδυνάτιζε κι άρχισε να γίνεται γκρινιάρης και παράξενος. Πολλοί γιατροί επήγαιναν και τον έβλεπαν, μα τα γιατρικά τους τίποτα δεν μπορούσαν να του κάμουν. Η ανορεξιά του βασιλιά όλο και κρατούσε, κι εκείνος αδυνάτιζε μέρα με την ημέρα. Τίποτα δε λαχταρούσε να φάει· ούτε «του πουλιού το γάλα», που λέει ο λόγος.

Όπου κάποια μέρα έτυχε να περνάει από το παλάτι του ένας ασπρομάλλης γέροντας φτωχός, που ήτανε όμως σοφός κι ήξερε από γιατρικά. Του είπανε λοιπόν για το βασιλιά, κι ανέβηκε να τον δει.

– Μήπως κουράζεσαι, βασιλιά μου; τον ρώτησε.
– Τι λες, γιατρέ μου, του λέει ο βασιλιάς· όλη μέρα ξαπλωμένος απάνου στο θρόνο μου, ούτε το μικρό μου δαχτυλάκι δεν κουνώ.
– Μήπως έχεις έγνοιες και σκοτούρες για το λαό σου;
– Όχι, κάθε άλλο. Εγώ ζω ξέγνοιαστος και καρφάκι δε μου καίγεται για κανέναν!
– Μήπως επιθύμησες ποτέ σου κάτι και δεν μπόρεσες να το ’χεις;
– Ούτε κι αυτό! Βασιλιάς είμαι κι ό,τι γυρέψω το βλέπω μπροστά μου!…

Σκέφτηκε, σκέφτηκε λίγο ο γέροντας, ύστερα γυρίζει και λέει του βασιλιά: «Άκουσε, βασιλιά μου. Καθώς βλέπω, δεν έχεις τίποτα σοβαρό. Εκείνο που φταίει και δεν έχεις όρεξη να τρως είναι το ψωμί που σου δίνουν στο παλάτι! Να διατάξεις να σου φέρουν να φας το πιο γλυκό ψωμί του κόσμου. Αν μπορέσεις να το ’χεις αυτό, τότε θα γιατρευτείς!»

Από την ίδια μέρα ο βασιλιάς έδωσε διαταγή στους φουρναραίους του παλατιού να ζυμώσουν και να του ψήσουν «το πιο γλυκό ψωμί του κόσμου!» Έπεσαν με τα μούτρα στη δουλειά οι ψωμάδες σ’ όλο το βασίλειο, ποιος θα κάμει στο βασιλιά το γλυκό ψωμί! Ζύμωσαν με ζάχαρη κι ανθόγαλα κάθε λογής ψωμιά και του τα ’φερναν στο παλάτι να τα δοκιμάσει. Ούτε κι ήθελε να τα φάει. Το ’να του μύριζε, τ’ άλλο του βρομούσε. Ώσπου μια μέρα, έξω φρενών ο βασιλιάς, έστειλε ανθρώπους του να πάνε να βρούνε το γέροντα και να τον ξαναφέρουνε μπροστά του. Έτσι λοιπόν κι έγινε.

– Θα σε κρεμάσω που με ξεγέλασες! του φώναξε ο βασιλιάς μόλις τον είδε.
– Γιατί, βασιλιά μου; τον ρώτησε ο γέροντας.
– Γιατί το ψωμί που είπες να μου φτιάξουνε να φάω δε μου έκανε τίποτα!
– Μπα; έκαμε ο γέροντας, φαίνεται πως το ψωμί που σου ζύμωσαν, δεν ήταν τόσο γλυκό όσο έπρεπε! Ο βασιλιάς ήταν πάλι έτοιμος ν’ αγριέψει, μα είδε το γέρο που κάτι συλλογιζότανε, και περίμενε.

– Άκουσε, βασιλιά μου, του λέει ο γέροντας ύστερ’ από λίγο. Αν θέλεις να δοκιμάσεις στ’ αληθινά το ψωμί που θα σε γιατρέψει, πρέπει να ’ρθεις μαζί μου για τρεις μέρες μονάχα και να κάνεις ό,τι σου λέω. Αν δε γίνεις καλά, είσαι ελεύτερος να μου πάρεις το κεφάλι!

Κι ο βασιλιάς, παιδί μου, θέλοντας και μη, δέχτηκε να πάει μαζί με τον παράξενο γέροντα εκεί που του ’λεγε.

Φόρεσε ο βασιλιάς φτωχικά ρούχα και παλιοπάπουτσα, πήρε κι ένα μπαστούνι στα χέρια του κι έφυγε κρυφά από το παλάτι, μακριά, κι επήγανε στον κάμπο, εκεί που καθόταν ο γέροντας, σε μια καλύβα, μέσα σ’ ένα χωράφι σπαρμένο.

Ξημερώνοντας, έδωκε ο γέροντας στο βασιλιά ένα δρεπάνι και του λέει: «Έλα να θερίσουμε!». Έπιασε ο βασιλιάς και θέριζε μες στο λιoπύρι oλάκερη μέρα. Έκαμε καμιά σαρανταριά δεμάτια στάχυα. Ήρθε το βράδυ, πέσανε ξεροί να κοιμηθούνε. Ούτε φαΐ όλη μέρα ούτε τίποτα. Έμενε, βλέπεις, κι ο γέροντας νηστικός.

Την άλλη μέρα, πρωί πρωί, ξύπνησε ο γέροντας το βασιλιά και του λέει: «Σήκω τώρα να πάρουμε όλ’ αυτά τα δεμάτια, να πάμε στ’ αλώνι να τ’ αλωνίσουμε!». Κουβάλησε στην πλάτη του ο βασιλιάς περισσότερ’ από τα μισά, κι ύστερα όλη μέρα, γκαπ γκουπ, τα κοπάνιζε με το δάρτη*, ώσπου κάμανε το στάρι σωρό, τ’ ανεμίσανε και το βάλανε στο σακί. Κι όλη μέρα την περάσανε πάλε έτσι, νηστικοί κι οι δυο τους, μόνο λίγο νερό ήπιανε από τη στέρνα, που ήτανε κοντά στην καλύβα. Πέσανε πάλι κουρασμένοι το βράδυ και κοιμηθήκανε.

Την τρίτη μέρα, το χάραμα, ο γέροντας σήκωσε το βασιλιά: «Ξύπνα» του λέει «τώρα, να πάμε το στάρι μας στο μύλο να τ’ αλέσουμε! Πάρ’ το εσύ στην πλάτη σου, γιατί εγώ δεν μπορώ, και πάμε εκεί στην κορφή του βουνού, που ’ναι ο μύλος». Τι να κάμει ο βασιλιάς, αφού έτσι ήτανε η συμφωνία, φορτώνεται το σακί στην πλάτη, και κουρασμένος κι ελεεινός το κουβάλησε στην κορυφή. Τώρα αρχίνησε και να πεινάει, μα δεν έλεγε ακόμα τίποτα.

Αλέσανε το στάρι τους και, για να μην τα πολυλογούμε, γυρίσανε κατά το μεσημέρι στην καλύβα, πάλι ο βασιλιάς φορτωμένος τ’ αλεύρι. «Έλα τώρα να ζυμώσουμε» του λέει ο γέρος. Ξεχώρισε ως δέκα λίτρες αλεύρι, το ’ριξε στη σκάφη κι έβαλε το βασιλιά να ζυμώνει. Ύστερα τον έστειλε στο λόγγο να κόψει ξύλα, κι αργά κατά το βράδυ βάλανε κι εκάψανε το φούρνο, για να ψήσουνε τρία τέσσερα καρβέλια. Ο βασιλιάς τώρα πεινούσε κι επερίμενε πότε να ψηθούν τα ψωμιά για να φάει! Μα πιο πολύ τα λιμπιζόταν* όταν άρχισε να βγαίνει από το φούρνο η μυρωδιά τους. «Πεινάω πολύ» λέει του γέρου. «Περίμενε και θα φας!» του απάντησε εκείνος.

Σε λίγο βγήκανε τα καρβέλια, αχνιστά και ροδοψημένα. Σαν πεινασμένος λύκος τότε ο βασιλιάς άρπαξε το καρβέλι, το έκοψε με τα χέρια του κι άρχισε να τρώει.

Μα με την πρώτη μπουκιά που κατάπιε, το πρόσωπό του έγινε κόκκινο από χαρά και φώναξε: «Μάλιστα! Αυτό είναι το πιο γλυκό ψωμί του κόσμου! Κι όμως ούτε μια κουταλιά ζάχαρη δεν έριξα στο ζυμάρι του!». Τότε ο γέροντας χαμογέλασε και του είπε: «Βασιλιά μου, πρέπει να ξέρεις πως η ζάχαρη του ψωμιού σου ήταν ο ίδρωτας που έχυσες για να το φτιάξεις. Τώρα είσ’ ελεύτερος να ξαναπάς στο παλάτι σου. Κοίτα μονάχα να δουλεύεις αποδώ κι εμπρός και θα δεις πως η όρεξη δε θα σου λείψει».

Ο βασιλιάς ακολούθησε την ορμήνια* του γέροντα. Όταν γύρισε στο παλάτι του, δούλευε κάθε μέρα για το λαό του. Εκατέβαινε και στον κήπο του γι’ άλλες δουλειές, κι από τότε γιατρεύτηκε από την ανορεξιά κι έτρωε καλά. Μακάρι να τρώγαμε κι εμείς έτσι!

Δημήτριος Λουκάτος, Νεοελληνικά λαογραφικά κείμενα, εκδ. Δαίδαλος – Ι. Ζαχαρόπουλος

…είδαμε πολλά από τα εργαλεία, που χρησιμοποιούν σε όλη τη διαδικασία της παρασκευής του ψωμιού από την αρχή του κύκλου του, διάφορους σπόρους (κριθαριού, σιταριού) και είδη ψωμιού...

…..δραματοποιήσαμε τις εργασίες, που χρειάζεται να γίνουν μέχρι την παρασκευή του ψωμιού, δηλαδή το όργωμα, τη σπορά, το θερισμό, το αλώνισμα, το λίχνισμα, το άλεσμα, το κοσκίνισμα, το ζύμωμα, το πλάσιμο, το ψήσιμο….

…ζωγραφίσαμε για τον κύκλο του ψωμιού…

….και τέλος,  επειδή η δασκάλα μας σκέφτηκε, ότι μας είχε ανοίξει η όρεξη, με τόσο λόγο για ψωμί, μας κέρασε κουλούρια!!!