Μια ξεχωριστή εμπειρία έζησαν σήμερα μαθητές και δάσκαλοι του σχολείου μας. Είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν τη Γενική Πρόβα της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών στο Μέγαρο Μουσικής.

Σε αυτήν την γενική δοκιμή της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών τα παιδιά είχαν την ευκαιρία να ακούσουν ένα από τα ομορφότερα έργα της συμφωνικής μουσικής, το έργο «Ο Μολδάβας» του Τσέχου εθνικού συνθέτη Bedřich Smetana και  το κοντσέρτο για πιάνο του επίσης Τσέχου διάσημου συνθέτη Αντονιν Ντβόρακ  την πανέμορφη 1^η συμφωνία του Πιοτρ Ιλιτς Ταικόβφσκυ «Χειμωνιάτικα Όνειρα»

Πριν την έναρξη της δοκιμής εξήγησαν στα παιδιά λίγα πράγματα για την συμφωνική ορχήστρα, τον ρόλο του μαέστρου και την συμφωνική μουσική, για τα όργανα, για την προγραμματική μουσική και τα συμφωνικά ποιήματα, την Συμφωνία ,  το κοντσέρτο και τον σολίστ,  για την οργάνωση και την προετοιμασία μιας συναυλίας και για τα συναισθήματα των μουσικών.

Στην συνέχεια, μίλησαν για την δυνατότητα που έχει η μουσική να πλάθει εικόνες, αφού το πρώτο έργο,  ο ΜΟΛΔΑΒΑΣ ,  είναι μια συλλογή εικόνων στην ουσία.

ΜΠΕΝΤΡΙΧ ΣΜΕΤΑΝΑ

(1824-1884) ‘Ο Μολδάβας’, συμφωνικό ποίημα από τον κύκλο «Η πατρίδα μου»

 Ο Μολδάβας είναι τμήμα ενός κύκλου συμφωνικών ποιημάτων με τον γενικό τίτλο «Η πατρίδα μου» που περιγράφει με νότες την φύση κα τους θρύλους της Βοημίας.

Το συγκεκριμένο μουσικό έργο είναι στην ουσία η ηχητική απεικόνιση της ροής του ποταμού από τα πηγές του μέχρι τις εκβολές του

Αναλυτικά περιγράφει

1. Τις δυο πηγές του ζεστή και ψυχρή
2. Την συγχώνευση των δυο ρυακιών σε κοινή κοίτη

3.   Τρεις διαφορετικές εικόνες που διαδραματίζονται στις όχθες του ποταμού

Α.  σκηνή κυνηγιού στα δάση της Βοημίας,

Β. χορευτικοί σκοποί που συνοδεύουν έναν χωριάτικο γάμο,

Γ. περιγράφεται ένας άλλος – φανταστικός – χορός νυμφών υπό το σεληνόφως

4.    Ακολουθεί η  θαμπή σκιαγράφηση κάστρων, παλατιών και ένδοξων ερειπίων που συναντά στην πορεία του ο ποταμός,

5.   Στην συνέχεια και όσο τα νερά αυξάνονται σχηματίζονται οι δίνες του Αγίου Ιωάννη εξ αιτίας της πολύ ορμητικής πλέον ροής του ποταμού

6.     Μετά ο ποταμός φαρδαίνει και διασχίζει την Πράγα

7.    Στην συνέχεια ο ποταμός ρέει κάτω από το επιβλητικό κάστρο Vyšehrad και

8.   Τελικά, τα νερά του Μολδάβα χύνονται μεγαλόπρεπα στην κοίτη του Έλβα 

 ΑΝΤΟΝΙΝ ΝΤΒΟΡΖΑΚ

(1841–1904) Κοντσέρτο για πιάνο και ορχήστρα σε σολ ελάσσονα, έργο 33

Το κοντσέρτο είναι ένα μουσικό κομμάτι, για ένα σόλο όργανο και ορχήστρα,  όπου ένας μουσικός  (ο σολίστας) έχει τον κύριο και πρωταγωνιστικό ρόλο και η ορχήστρα συνοδεύει διακριτικά.

Με την εκτέλεση ενός κοντσέρτου ο σολίστας, δηλ ο μουσικός που έχει τον πρωταγωνιστικό ρόλο, επιδεικνύει συνήθως την δεξιοτεχνία του και τις ικανότητές του, γι αυτό και οι συνθέτες γράφουν για τους σολίστες δύσκολα πράγματα!

Υπάρχουν κοντσέρτα και για δύο ή τρεις σολίστες και ορχήστρα.

Το Κοντσέρτο του Ντβόρζακ για πιάνο και ορχήστρα σε σολ ελάσσονα, Op. 33,  ήταν το πρώτο από τα τρία κοντσέρτα που ο Αντονίν Ντβόρζακ ολοκλήρωσε, ακολουθήθηκε από ένα κοντσέρτο βιολί και  ορχήστρα και στη συνέχεια από ένα κοντσέρτο για τσέλο και ορχήστρα, που είναι και το ωραιότερο και πιο δημοφιλές.

Ο σολίστας της συναυλίας που παρακολούθησαν τα παιδιά  είναι ο Πιερ Λοράν Αιμάρ (Pierre-Laurent_Aimard), διάσημος γάλλος πιανίστας, πολυβραβευμένος και καθηγητής στης βασιλική ακαδημία του Λονδίνου, με πολλές ηχογραφήσεις στο ενεργητικό του και ιδιαίτερη κλήση στα σύγχρονα έργα.

ΠΙΟΤΡ ΙΛΙΤΣ ΤΣΑΪΚΟΦΣΚΥ (1840-1893)

Συμφωνία αρ. 1 σε σολ ελάσσονα, έργο 13, «Χειμωνιάτικα όνειρα»

1. «Όνειρα χειμωνιάτικου ταξιδιού». Allegro tranquillo
2. «Γη της ερημιάς, γη της ομίχλης». Adagio cantabile ma non tanto
3. Scherzo: Allegro scherzando giocoso
4. Finale: Andante lugubre – Allegro maestoso

«Παρά τα πολλά της ψεγάδια, ακόμα της έχω μία αδυναμία, γιατί ήταν μία γλυκιά αμαρτία της νιότης μου.»

Από αναφορά του Τσαϊκόφσκυ στην Πρώτη Συμφωνία το 1883

Η Πρώτη Συμφωνία αποτέλεσε αναμφίβολα έργο-σταθμό για το δημιουργό της. Ως το πρώτο ουσιαστικά μεγάλο σε έκταση συμφωνικό του έργο, ήταν λογικό η γένεσή του να μην είναι ούτε εύκολη ούτε γρήγορη. Αλλά ο Τσαϊκόφσκυ πέτυχε να θέσει στη Συμφωνία την ανεξίτηλη προσωπική σφραγίδα της μουσικής του ιδιοφυίας –και δη της αστείρευτης φαντασίας του στη μελωδία- και να δώσει τις δικές του λύσεις σε θέματα φόρμας ως πραγματικός συνθέτης και όχι πια ως ένας απλά φέρελπις σπουδαστής. Με αυτό το πρίσμα στα Χειμωνιάτικα Όνειρα διακρίνει κανείς, εκτός από μία πρωτογενή νεανική φρεσκάδα και γοητεία, κάποια από τα τυπικά χαρακτηριστικά του ώριμου ύφους του συνθέτη, όσον αφορά στην ενορχήστρωση, στη χρήση της μελωδίας και στη φόρμα.