Με το πέρας του Καρναβαλιού η τάξη των Αγγλικών υποδέχθηκε την Άνοιξη!
Οι δύο βασικές θεματικές με τις οποίες ασχοληθήκαμε ήταν τα έντομα και τα λουλούδια της Άνοιξης. Στόχος μας ήταν τα παιδιά να μπορούν να χρησιμοποιούν βασικό λεξιλόγιο σχετικά με τις εν λόγω θεματικές (flower, rose, tulip, daisy, butterfly, ladybug, bumblebee, bee, ant, fly, spider) στα αγγλικά αλλά και σχετικό με αυτά λεξιλόγιο (χρώματα, αριθμοί, action verbs).
Για την επίτευξη των παραπάνω στόχων οργανώθηκαν οι παρακάτω δραστηριότητες:
Για τη θεματική των εντόμων:
Αφού παρακολουθήσαμε και μάθαμε το τραγούδι “Butterfly, Ladybug, Bumblebee” από Super simple songs, το αξιοποιήσαμε και ως μουσική στα παιχνίδια που παίξαμε.
Τα παιδιά χωρίστηκαν σε ομάδες εντόμων: κάποιοι/ες έγιναν butterflies, κάποιοι/ες έγιναν bumblebees και κάποιοι/ες έγιναν ladybugs. Ρίξαμε σε όλη την αίθουσα τις αντίστοιχες κάρτες στο πάτωμα. Τα έντομα-παιδιά χόρευαν όσο ακουγόταν η μουσική. Μόλις όμως σταματούσε έπρεπε να βρουν την κάρτα με το έντομο τους και να σταθούν δίπλα ή γύρω της. Ο/Η πιο αργός έβγαινε από το παιχνίδι.
Σε άλλο μάθημα μας επισκέφτηκαν δύο πεινασμένοι βάτραχοι που είχαν στην άκρη της γλώσσας τους έναν μαγνήτη. Τα παιδιά χωρισμένα σε δύο ομάδες βοηθούσαν τους βάτραχους να ‘πιάσουν’ με τη γλώσσα τους το έντομο που τους ζητούσα εγώ (εκτυπωμένα έντομα με μαγνήτες). Οι ρόλοι άλλαξαν και τα παιδιά έλεγαν στους/ις φίλους/ες τους τι έντομα ήθελε να φάει ο βάτραχος τους. Στο τέλος μετρήσαμε όλοι/ες μαζί στα αγγλικά πόσα έντομα έφαγε ο βάτραχος της κάθε ομάδας.
Σε επόμενο μάθημα γίναμε εξερευνητές και προσπαθήσαμε να μαντέψουμε ποια έντομα κρύφτηκαν στα βάζα. Το κάθε παιδί τραβούσε με κλειστά τα μάτια μια κάρτα ενός εντόμου, την ονομάτιζε δυνατά και χρησιμοποιούσε τον φακό για να βρει το αντίστοιχο έντομο.
Προσπαθήσαμε επίσης να μάθουμε το τραγούδι Itsy Bitsy Spider από Twinkle Little Songs και το χρησιμοποιήσαμε ως εργαλείο επανάληψης λεξιλογίου που ήδη ξέρουμε (πχ How many spiders did you see?, What colour is its hat?, Is it a happy spider? etc).
2. Για την θεματική των λουλουδιών:
Στη θεματική αυτή επιλέξαμε να μπλέξουμε τα έντομα για να βοηθήσουμε την κατανόηση των παιδιών αλλά και να ενισχύσουμε την αυτοπεποίθηση τους απέναντι στο καινούριο λεξιλόγιο. Μια bumblebee, λοιπόν, πέταγε γύρω από τα λουλούδια, τα οποία δεν ήταν άλλα από τα παιδιά. Τα λουλούδια φόραγαν στο λαιμό κάρτες με το λουλούδι που ήταν για να μπορεί η bumblebee να τα εντοπίζει. Εγώ έλεγα στην bumblebee ποιο λουλούδι ήθελα να αγγίξει και αυτή έτρεχε να το πιάσει. Τα λουλούδια αντίστοιχα άκουγαν τι ζήταγα από το παιδί που έκανε το έντομο και έσκυβαν στο πάτωμα για το αποφύγουν.
Τι χρειάζεται ένα λουλούδι για να μεγαλώσει και να ανθίσει; Νερό και ήλιο απάντησαν τα παιδιά και έτσι κάναμε και ένα πείραμα. Κάθε παιδί έφτιαξε μια daisy και δίπλωσε τα πέταλα της προς τα μέσα. Στη συνέχεια αφού σιγουρευτήκαμε ότι ήταν ηλιόλουστη μέρα, γεμίσαμε ένα ταψάκι με νερό. Ένα ένα τα παιδιά έριχναν την μαργαρίτα τους στο νερό και οι υπόλοιποι/ες παρατηρούσαμε τι συνέβαινε. Τα πέταλα άρχισαν να ανοίγουν και οι μαργαρίτες μας να ‘ανθίζουν’. Αυτό το πείραμα ήταν μια καλή αφορμή για να παρατηρήσουμε τα μεγέθη και το χρόνο που χρειάστηκε το big ή το small flower να ‘ανθίσει’ (δείτε το πείραμα εδώ https://www.youtube.com/watch?v=DuhdLonimdU&t=10s )
Μέσα από την θεματική μας για τη διαφορετικότητα, θελήσαμε να αναδείξουμε από τη μια πλευρά ότι ακόμα και αν φαινομενικά είμαστε ίδιοι, είμαστε όμως και διαφορετικοί και από την άλλη ακόμα κι αν κάποιος μας φαίνεται διαφορετικός τελικά μπορεί να έχει πολλά κοινά με εμάς. Και εν τέλει, ακόμα κι αν είμαστε διαφορετικοί, οφείλουμε να σεβόμαστε το διαφορετικό και φυσικά να μην ξεχνάμε ότι όλοι είμαστε ίσοι. Στην προσπάθειά μας να προσεγγίσουμε αυτές τις έννοιες με τα παιδιά, ξεκινήσαμε με κάποια παιχνίδια.
Αρχικά, κάναμε έναν κύκλο. Ένα παιδί κάθε φορά έμπαινε στον κύκλο και παρουσιαζόταν λέγοντας: «Γεια σας! Είμαι ο/η…» και έκανε και μια φιγούρα (άλλος έκανε στροφή, άλλος πηδηματάκια κλπ). Εμείς που ήμασταν στον κύκλο απαντούσαμε: «Γεια σου (το όνομα του παιδιού)» και κάναμε την ίδια φιγούρα. Έπειτα συζητήσαμε με τα παιδιά… Κάναμε όλοι την ίδια φιγούρα; Η απάντηση ήταν πως όχι… Ο καθένας μας σκέφτηκε κάτι διαφορετικό και κάποιοι σκέφτηκαν το ίδιο.
Στη συνέχεια, παίξαμε ένα ακόμα παιχνίδι. Τα παιδιά τριγυρνούν στο χώρο καθώς παίζει η μουσική. Όταν σταματάει η μουσική βρίσκουν έναν φίλο και κάνουν ζευγαράκι. Ο ένας περιγράφει τον άλλον (χρώμα μαλλιών, μάτια, ύψος κλπ). Έπειτα συζητάμε όλοι μαζί στην ολομέλεια. Είμαστε όλοι ίδιοι; Η απάντηση είναι όχι… Έχουμε κοινά χαρακτηριστικά αλλά και διαφορετικά.
Ζωγραφίζουμε τον εαυτό μας. Εγώ είμαι εγώ. Ίδιος/α με τους άλλους αλλά και διαφορετικός/ή.
Παρακολουθούμε ένα μικρό animation, όπου ο Pip, ένα μικρό σκυλάκι, πήγε σε μια σχολή σκύλων για να εκπαιδευτεί, ώστε να γίνει συνοδός τυφλών ατόμων. Στην αρχή δεν τα κατάφερνε και πολύ καλά αλλά στη συνέχεια επειδή είχε θέληση, προσπάθησε πολύ και τα κατάφερε να γίνει ένας καλός σκύλος-συνοδός τυφλών ατόμων.
Με αφορμή την ταινία συζητάμε με τα παιδιά. Εμείς είμαστε καλοί σε όλα; Τα παιδιά σκέφτηκαν και μας είπαν για τα πράγματα που μπορούν να κάνουν πολύ καλά και στα οποία έχουν ταλέντο. Υπάρχουν όμως και πράγματα στα οποία δεν τα καταφέρνουμε και τόσο καλά. Ποια είναι αυτά; Τα παιδιά είπαν που δεν τα καταφέρνουν και πολύ καλά. Και τι συμβαίνει με αυτά που δεν καταφέρνουμε και τόσο καλά; Είτε προσπαθούμε να γίνουμε καλύτεροι, αν κάτι τέτοιο επιθυμούμε, είτε απλά συνειδητοποιούμε ότι σε κάποια πράγματα δεν έχουμε πολλές ικανότητες και ΔΕΝ ΠΕΙΡΑΖΕΙ.
Τα παιδιά ζωγραφίζουν έπειτα από τη συζήτησή μας.
Επίσης, συζητήσαμε ότι ο Pip, πήγε σε μια σχολή για να εκπαιδευτεί, ώστε να γίνει συνοδός τυφλών ατόμων. Πώς μπορούν να κυκλοφορούν τα τυφλά άτομα στο δρόμο; Παρακολουθήσαμε σχετικό βίντεο με σκύλο-συνοδό τυφλού ατόμου.
Στη συνέχεια, προσπαθήσαμε να μπούμε κι εμείς στη θέση των τυφλών ατόμων. Όποιο παιδί ήθελε αναπαριστούσε ένα τυφλό άτομο και ένα άλλο παιδί το συνόδευε και το βοηθούσε με τον προσανατολισμό του.
Παρακολουθήσαμε την ταινία-ντοκιμαντέρ «Ένας σχολείο, δύο κόσμοι», όπου παρακολουθούμε την ένταξη της Ευαγγελίας, μιας κωφής μαθήτριας, στο σχολικό περιβάλλον.
Δραστηριότητες που υλοποιήθηκαν ΠΡΙΝ την προβολή της ταινίας
Δείχνουμε στα παιδιά ένα κάδρο της πρωταγωνίστριας και τους ζητάμε να κάνουν υποθέσεις για αυτήν. Τα παιδιά υποθέτουν ότι την λένε Ευγενία, Ευαγγελία, Αλεξάνδρα, Παναγιώτα ή Αναστασία. Πιστεύουν ότι πάει Α’ ή Β’ Δημοτικού, ότι της αρέσει η ενόργανη, το μπαλέτο, το μπάσκετ ο χορός και το βόλεϊ. Πιστεύουν ότι μπορεί να μην έχει αδελφάκια ή να έχει και άλλα δύο.
Στη συνέχεια, προβάλλουμε το πρώτο πλάνο του ντοκιμαντέρ χωρίς ήχο και ζητάμε από τα παιδιά να μας πουν πώς αισθάνονται που δεν μπορούν να ακούσουν το διάλογο των ατόμων. Τα παιδιά λένε ότι δεν τους αρέσει που δεν ακούνε τι λένε οι άνθρωποι.
Δραστηριότητες που υλοποιήθηκαν ΜΕΤΑ την προβολή της ταινίας
Ζητάμε από τα παιδιά να μας πουν πώς ένιωσαν. Τα περισσότερα παιδιά είπαν ότι ένιωσαν χαρά, επειδή τα παιδιά ήταν χαρούμενα στην ταινία. Κάποια, λίγα, ένιωσαν λύπη επειδή το κορίτσι δεν μπορούσε να μιλήσει και δεν θα τους άρεσε και στα ίδια να μην μπορούν να μιλήσουν ενώ κάποια ένιωσαν αγάπη επειδή οι συμμαθητές της αγαπούσαν την Ευαγγελία.
Ρωτάμε τα παιδιά τι θέμα έχει η ταινία. Μας απαντούν ότι μας δείχνει ένα κοριτσάκι που δεν μπορεί να μιλήσει και οι συμμαθητές της την βοηθούν και της φέρονται πολύ φιλικά.
Παρακολουθούμε το απόσπασμα 10:30-10:38. Τι μπορεί να λένε τα κορίτσια; Τα παιδιά απαντούν: «Πάμε να παίξουμε», «Μπορούμε να παίξουμε κρυφτό ή κυνηγητό», «Πάμε δεξιά να τρέξουμε να σε πιάσουμε» και η Ευαγγελία απάντησε: «Ναι, πάμε».
Παίζουμε μιμητικό παιχνίδι. Τα παιδιά μέσα από τις κινήσεις του σώματός τους να αναπαραστήσουν πράγματα που κάνουν στην καθημερινότητά τους.
Τέλος, δημιουργούμε τα χέρια της αλληλεγγύης. Όπως οι συμμαθητές της Ευαγγελίας την βοηθούσαν με τα μαθήματα, έτσι κι εμείς ενθαρρυνόμαστε να βοηθάμε τον συμμαθητή μας όταν μας χρειάζεται. Κάθε παιδί φτιάχνει σε ένα χαρτί το αποτύπωμα των παλαμών τους. Στη μια παλάμη σε κάθε δάχτυλο γράφουμε από ποιον ζητάμε βοήθεια και στην άλλη παλάμη γράφουμε ποιους βοηθάμε εμείς στην τάξη μας. Την δεύτερη παλάμη την συμπληρώνουμε σιγά-σιγά μέσα στην καθημερινότητά μας και έτσι δίνουμε κίνητρο στα παιδιά να βοηθούν τους συμμαθητές τους.
Διαβάσαμε το παραμύθι της Έρης Παπαμιχαλοπούλου «Ο Περπατούλης στον πλανήτη των Ζουμ», όπου στον πλανήτη αυτό οι άνθρωποι δεν έχουν πόδια αλλά ρόδες και κυκλοφορούν πάνω σε ράγες και όχι σε δρόμους. Ώσπου μια μέρα γεννιέται ένα περίεργο πλάσμα, το οποίο έχει πόδια και όχι ρόδες. Καθώς μεγαλώνει δεν μπορεί να κυκλοφορήσει στον πλανήτη των Ζουμ καθώς οι ράγες δεν είναι κατάλληλες για τα ποδαράκια του. Προσπαθεί να φτιάξει ρόδες και να τις εφαρμόσει στα πόδια του για να μπορεί να βγει κι αυτός, όπως τα υπόλοιπα παιδιά, έξω και να πάει σχολείο αλλά δυστυχώς σε μια απότομη στροφή έχασε την ισορροπία του και έπεσε σε μια λίμνη. Τότε οι υπόλοιποι ζουμάνθρωποι κατάλαβαν ότι κάτι πρέπει να κάνουν για να γίνει ο πλανήτης τους πιο φιλόξενος για τον Περπατούλη. Έτσι, έφτιαξαν δρόμους δίπλα στις ράγες για να μπορεί και αυτός να κυκλοφορεί. Τα παιδιά ζωγράφισαν τον πλανήτη Ζουμ, όπως τον διαμόρφωσαν για να μπορούν όλοι να κυκλοφορούν.
Αφού διαβάσαμε το παραμύθι συζητήσαμε με τα παιδιά αν συμβαίνει κάτι ανάλογο και στον δικό μας πλανήτη, τον πλανήτη Γη. Τα παιδιά είπαν όχι αφού εμείς έχουμε πόδια και μπορούμε να περπατάμε στους δρόμους. Αναρωτηθήκαμε όμως αν κυκλοφορούν όλοι οι άνθρωποι μόνο με τα πόδια. Τα παιδιά σκέφτηκαν ότι κάποιοι περπατούν με μπαστούνι, με πι ή σε αναπηρικό καροτσάκι. Είναι εύκολο για αυτούς που κυκλοφορούν με αναπηρικό καροτσάκι να κυκλοφορήσουν στο δρόμο; Είδαμε σχετικά βίντεο και συζητήσαμε. https://youtu.be/AsCzaCRluis
Διαπιστώσαμε ότι σε πολλές περιπτώσεις οι άνθρωποι δυσκολεύονται να μετακινηθούν με αναπηρικό αμαξίδιο. Υπάρχουν μόνο σκάλες και όχι ράμπες ή ασανσέρ, τα πεζοδρόμια σε πολλές περιπτώσεις είναι πολύ στενά, με πολλά τραπέζια από καφετέριες ή ταβέρνες, τα αυτοκίνητα παρκάρουν στα σημεία που δεν πρέπει για να μπορεί να περάσει ένα αμαξίδιο. Όλα αυτά δυσχεραίνουν την μετακίνηση των ατόμων με ειδικές ανάγκες. Η πολιτεία όμως πρέπει να φροντίσει για τα άτομα αυτά γιατί μπορεί να είναι διαφορετικά, πρέπει να έχουν όμως τις ίδιες ευκαιρίες με όλους μας.
Παρακολουθήσαμε τη μικρού μήκους animation ταινία με τίτλο: «Ian», όπου ένα μικρό αγοράκι βρίσκεται σε αναπηρικό αμαξίδιο εξαιτίας κινητικών προβλημάτων που έχει. Η ταινία μας δείχνει πως όταν «δώσουμε όλοι το χέρι μας» και αποδεχτούμε το διαφορετικό όλα είναι πιο γλυκά και όμορφα! Ρωτήσαμε τα παιδιά να μας πουν το συναίσθημά τους μετά την προβολή της ταινίας. Άλλα είπαν ότι νιώθουν λύπη γιατί το παιδάκι δεν μπορούσε να περπατήσει και άλλα αγάπη γιατί τελικά οι φίλοι του το αποδέχτηκαν και το έκαναν παρέα!!!
Παρατηρήσαμε έναν πίνακα ζωγραφικής της Angela Treat Lyon με τίτλο «Εσύ κι εγώ», ο οποίος μας θύμισε την ταινία που παρακολουθήσαμε όπου στο τέλος όλα τα παιδιά δίνουν το χέρι στο φίλο τους και τον εντάσσουν στην παρέα τους. Έγιναν και τα παιδιά ζωγράφοι και έδωσαν χρώμα σε δύο χέρια που το ένα κρατάει το άλλο.
Διαβάζουμε το παραμύθι «Ο μαύρος κότσυφας και ο άσπρος γλάρος» της Κίτυ Κρόουθερ και το συζητάμε. Πώς ένιωσαν τα παιδιά στην αρχή και πώς στο τέλος του παραμυθιού; Τα περισσότερα παιδιά ένιωσαν λύπη με την απόρριψη του κότσυφα από τους γλάρους αλλά τελικά το τέλος τους άφησε θετικά συναισθήματα, αφού ο κότσυφας έγινε συμπαθής σε όλους όταν τελικά τον γνώρισαν. Συζητήσαμε κι εμείς για παιδιά από άλλες χώρες και είδαμε σχετικό εποπτικό υλικό. Πώς θα υποδεχόμασταν ένα παιδί από άλλη χώρα στην τάξη μας; Όλα τα παιδιά απάντησαν πως θα έπρεπε να το καλοδεχτούμε και να του μάθουμε διάφορα πράγματα αλλά και να μας μάθει κι εκείνο.
Συζητήσαμε τι δραστηριότητες έκαναν μαζί ο μαύρος κότσυφας και ο άσπρος γλάρος και σκεφτήκαμε τι θα μπορούσαμε να κάνουμε κι εμείς με έναν καινούριο φίλο μας από άλλη χώρα. Θα μπορούσαμε να πάμε βόλτα στη θάλασσα, να φάμε μαζί παγωτό, να παίξουμε μπάσκετ. Τα παιδιά ζωγραφίζουν.
Στη συνέχεια παίζουμε παιχνίδια που παίζουν τα παιδιά σε άλλες χώρες.
Παίξαμε το «Ξύπνα σκυλάκι» από την Αυστραλία. Ένα παιδί κάνει το σκυλάκι που κοιμάται. Δίπλα του έχουμε αφήσει ένα κόκαλο-τουβλάκι. Ένα παιδί αθόρυβα έρχεται και παίρνει το κόκαλο και κάθεται πάλι στη θέση του. Τότε, τα παιδιά φωνάζουν: «Ξύπνα σκυλάκι! Σου πήρανε το κόκαλο!» Το παιδί-σκυλάκι ξυπνάει και ψάχνει να βρει ποιος του πήρε το κόκαλο.
Παίξαμε «Η αλεπού στο κοτέτσι» από την Ρουμανία. Οι κότες και ένας κόκορας βρίσκονται σε έναν χώρο που έχουμε οριοθετήσει στο προαύλιο και είναι το κοτέτσι. Έξω τριγυρνάει μια αλεπού. Όταν τα παιδιά-κότες ακούσουν την αλεπού να λέει «Πείνασα! Ήρθε η ώρα να φάω» τότε τρέχουν και κάνουν μια σειρά πίσω από τον κόκορα. Όποιος δεν προλάβει να μπεις τη σειρά και τον πιάσει η αλεπού βγαίνει από το παιχνίδι.
Η κυρία Δήμητρα διάβασε στα παιδιά με διαδραστικό τρόπο το παραμύθι «Το Κάτι άλλο» της Κάθριν Κέιβ. Στο παραμύθι αυτό το Κάτι Άλλο προσπαθεί με κάθε τρόπο να μοιάσει με τους άλλους. Αλλά, ό,τι κι αν κάνει, το μόνο που καταφέρνει είναι να δείξει πόσο διαφέρει από αυτούς.
Τότε κάποιος του χτυπάει την πόρτα; Ποιος άραγε να είναι αυτός; Τα παιδιά μαντεύουν… «Ένα κοριτσάκι», «Ένα άλλο παιδάκι», «Ένας φίλος του», «Μια τούρτα ή ένα κέικ»!!! …και ζωγραφίζουν αυτό που φαντάζονται.
Στη συνέχεια συνεχίζουμε το παραμύθι και βλέπουμε πως το Κάτι Άλλο το επισκέφθηκε το Κατιτί και του ζητάει να γίνουν φίλοι. Αλλά το Κάτι Άλλο είναι είναι διστακτικό στην αρχή απέναντι στο Κατιτί γιατί… είναι διαφορετικό!!!! Ακολουθεί συζήτηση με τα παιδιά.
Το Νηπιαγωγείο μας συμμετέχει στη συλλογική δράση αγάπης και των 5 Νηπιαγωγείων Λουτρακίου! Οι εκπαιδευτικοί των 5 Νηπιαγωγείων Λουτρακίου αποφάσισαν να φτιάξουν λαμπάδες και να τις δωρίσουν στο ΦΑΣΜΑ, το Σωματείο Γονέων Κηδεμόνων Φίλων Παιδιών και Ατόμων με Αυτισμό Κορινθίας για το πασχαλινό τους bazaar!!!!
Αυτήν την εβδομάδα, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου που είναι στις 2 Απριλίου, αποφασίσαμε να ταξιδέψουμε στον κόσμο των βιβλίων και των παραμυθιών.
Αφόρμηση για να ξεκινήσουμε το ταξίδι μας ήταν η μικρού μήκους animation ταινία με τίτλο: «Τα φανταστικά ιπτάμενα βιβλία του κ. Μόρις Λέσμορ». (οι δραστηριότητες που υλοποιήθηκαν για την ταινία είναι από το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Χανίων)
Αρχικά, βάλαμε στα παιδιά να ακούσουν τον ήχο από το 1:10’’ – 2:30’’ χωρίς να βλέπουν την εικόνα και τους ζητήσαμε να μαντέψουν τι πιστεύουν ότι θα παρακολουθήσουμε στην ταινία αυτή. Τα παιδιά απάντησαν: «Πόλεμος με όπλα», «Σεισμός που χαλάει σπίτια», «Ζούγκλα με άγρια ζώα που παλεύουν και δέντρα που πέφτουν», «Λιοντάρι που τρώει ανθρώπους και χαλάει σπίτια».
Τους λέμε ότι θα παρακολουθήσουμε μια ταινία που έχει τίτλο «Τα φανταστικά ιπτάμενα βιβλία του κ. Μόρις Λέσμορ». Τι φαντάζονται ότι θα δούμε στην ταινία; Τα παιδιά απαντούν «Βιβλία που πετάνε και βρήκαν κάποιον για φίλο», «Άνθρωποι που τους μεταμόρφωσαν σε βιβλία που μιλάνε και πήγαν στη βιβλιοθήκη», «Μαγικά βιβλία που θα πάνε στη βιβλιοθήκη μαζί».
Στη συνέχεια παρακολουθούμε την ταινία.
Ρωτάμε τα παιδιά τι τους τράβηξε την προσοχή. Τα παιδιά απαντούν: «Ο ανεμοστρόβιλος», «Τα βιβλία που χόρευαν και πέταγαν», «Η νεράιδα με τα βιβλία», «Το κοριτσάκι που εμφανίστηκε στο τέλος της ταινίας». Τα παιδιά ζωγραφίζουν ό,τι τους έκανε περισσότερο εντύπωση καθώς ακούν την μουσική της ταινίας.
Παρουσιάζουμε στα παιδιά 8 κάδρα από την ταινία.Τους ζητάμε να βάλουμε με όποια σειρά θέλουμε τις εικόνες αυτές και στη συνέχεια τους λέμε ότι μπορούμε να γράψουμε ένα δικό μας παραμύθι με τις εικόνες αυτές. Τα παιδιά πράγματι δημιούργησαν τη δική τους καινούρια ιστορία και την φτιάξαμε σε ένα book creator. Το αποτέλεσμα βρίσκεται στο παρακάτω λινκ:
Παίζουμε ένα παιχνίδι σωματικής έκφρασης. Τα παιδιά γίνονται μαγικά βιβλία. Την ώρα που παίζει η μουσική της ταινίας τα παιδιά-βιβλία χορεύουν σε κύκλο χέρι-χέρι. Όταν ακούγεται ο ήχος από τον ανεμοστρόβιλο τα παιδιά γίνονται βιβλία που τα παίρνει ο ανεμοστρόβιλος και στροβιλίζονται με ορμή.
Συζητάμε τι μπορούμε να κάνουμε με ένα βιβλίο. Μας κάνει να νιώθουμε χαρά και αγάπη, μας ταξιδεύει σε άλλα μέρη, μας χαλαρώνει, είναι μερικές από τις απαντήσεις που δίνουν τα παιδιά.
Βλέπουμε την εικόνα και συζητάμε ποια είναι τα μέρη ενός αναγνώστη.
Συζητάμε για τα διάφορα είδη βιβλίων που υπάρχουν (παραμύθια, εγκυκλοπαίδειες, περιοδικά κλπ) και για τα μέρη ενός βιβλίου – εξώφυλλο, οπισθόφυλλο, ράχη.
Πώς πρέπει να μεταχειριζόμαστε τα βιβλία; Υπάρχουν κανόνες; Συζητάμε με τα παιδιά και φτιάχνουμε μια ομαδική εργασία με τους σωστούς κανόνες μεταχείρισης βιβλίων.
Τα παιδιά έχουν εργασία για το σπίτι. Τους ζητάμε να επιλέξουν το αγαπημένο τους βιβλίο ή παραμύθι από αυτά που έχουν στο σπίτι και να μας το παρουσιάσουν στο σχολείο. Διαβάζουμε κι εμείς στην τάξη κάποια από τα παραμύθια που φέρνουν τα παιδιά στο σχολείο.
Φτιάχνουμε σελιδοδείκτες για τα βιβλία μας.
Τα παιδιά έγιναν μικροί συγγραφείς. Αρχικά, χωρίστηκαν σε τρεις ομάδες των 5 και στη μία ομάδα των 6 παιδιών. Σε όλες τις ομάδες δόθηκαν καρτέλες με διάφορες απεικονίσεις.
Σε κάθε ομάδα τα παιδιά επέλεγαν από μια εικόνα το κάθε παιδί και με τις επιλεγμένες εικόνες καλούνταν να σκεφτούν μια ιστορία (την οποία κατέγραφε η εκπαιδευτικός) ξεκινώντας με το «Μια φορά κι έναν καιρό ήταν…»
Έτσι, δημιουργήθηκαν τρεις μικρές ιστορίες που τις διαβάσαμε στην ολομέλεια. Την επόμενη ημέρα τα παιδιά εικονογράφησαν τις ιστορίες τους και τις φτιάξαμε σε μικρά βιβλιαράκια.
Βιβλίο ομάδας 1
Βιβλίο ομάδας 2
Βιβλίο ομάδας 3
Τα παιδιά μπορούν να δανείζονται τα μικρά μας βιβλιαράκια για να τα δείξουν στους γονείς τους και να τα επιστρέφουν την επόμενη ημέρα για να τα δανειστούν και οι άλλοι συμμαθητές τους!!
Τέλος, παρακολουθήσαμε την ιστορία: «Το βιβλίο που δεν διάβαζε κανείς»
Σε αυτήν την θεματική ενότητα ασχοληθήκαμε με την εθνική εορτή της 25ης Μαρτίου. Ξεκινήσαμε διαβάζοντας το παραμύθι της Ευγενίας Φακίνου «Τα Ελληνάκια», μέσα από το οποίο τα παιδιά απέκτησαν μια πρώτη εικόνα της ζωής των Ελλήνων υπό την τουρκική κατοχή, την οποία δεν άντεξαν άλλο και αποφάσισαν να επαναστατήσουν.
Δραματοποιήσαμε το παραμύθι.
Παρακολουθήσαμε μια συνοπτική παρουσίαση, όπου τα παιδιά είχαν την ευκαιρία να μάθουν πώς ζούσαν οι Έλληνες κατά τον τουρκικό ζυγό και παρακολουθήσαμε βίντεο για την 25η Μαρτίου.
Παίξαμε με το 1821. Τα παιδιά χωρίστηκαν σε ομάδες των 4, κρατώντας έναν από τους αριθμούς της χρονολογίας. Την ώρα που έπαιζε η μουσική τριγυρνούσαν ανακατεμένα, όταν σταματούσε, έμπαιναν στη σειρά, ώστε να σχηματίσουν το 1821. Στη συνέχεια, σε φύλλο εργασίας κύκλωσαν το 1821.
Διαβάσαμε το παραμύθι «Κλέφτες και αρματολοί» της Γιολάντας Χατζή.
Είδαμε εποπτικό υλικό με σκηνές από την Ελληνική Επανάσταση, τις μάχες, τους κλέφτες και αρματολούς, τις μάχες στη θάλασσα.
Στη συνέχεια, τα παιδιά ζωγράφισαν μια σκηνή από την Επανάσταση του 1821.
Δημιουργήσαμε κατασκευή με τσολιαδάκια και ελληνοπούλες με φωτογραφίες των παιδιών.
Αναφερθήκαμε ότι η 25η Μαρτίου είναι διπλή γιορτή. Δεν γιορτάζουμε μόνο την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης αλλά και τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου. Παρακολουθούμε βίντεο για καλύτερη κατανόηση.
Τα παιδιά ζωγραφίζουν τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου.
Μιλήσαμε για τους σημαντικότερους ήρωες της Επανάστασης του 1821 και δείξαμε σχετικό εποπτικό υλικό.
Τα παιδιά ζωγράφισαν κάποιους από τους ήρωες του 1821.
Τέλος, την ημέρα της γιορτής οι μαθητές του σχολείου μας είπαν τα ποιήματά τους, τραγουδήσαμε το Θούριο του Ρήγα Φεραίου, Να ‘τανε το 21, Τα κλεφτόπουλα, ο Χορός του Ζαλόγγου και χορέψαμε!!
Τις τελευταίες εβδομάδες στο μάθημα των αγγλικών ασχοληθήκαμε με τις Απόκριες και το καρναβάλι. Μιας και το έθιμο των αποκριών δεν γιορτάζεται στις αγγλόφωνες χώρες το προσεγγίσαμε μέσα από το Halloween. Τα παιδιά ήταν ήδη εξοικειωμένα με αυτό, μιας και το είχαμε “γιορτάσει” κάνοντας σχετικές δραστηριότητες τον Οκτώβριο.
Τα παιδιά προσπάθησαν να βρουν σε τι μοιάζουν και σε τι διαφέρουν τα δύο αυτά έθιμα. Μιλήσαμε, παραδείγματος χάρη, για τον βασιλιά Καρνάβαλο που δεν υπάρχει στο Halloween αλλά και το trick or treat που δεν υπάρχει στις δικές μας Απόκριες. Καταλήξαμε ότι και στα δύο υπάρχει χορός, κέφι και αποκριάτικες στολές.
Με αφορμή αυτό, γνωρίσαμε την Ellie the elephant μια ελεφαντίνα (γαντόκουκλα) που μιλάει μόνο αγγλικά και της αρέσει να μασκαρεύεται. Η Ellie ζήτησε από τα παιδιά να της μάθουν για τις Απόκριες. Έτσι διοργανώσαμε ένα πάρτι μασκέ και καλέσαμε τους φίλους της Ellie. Από τη μαγική σακούλα εμφανίστηκαν κάποια ζώα ντυμένα με αποκριάτικες στολές. Τα παιδιά μάντεψαν τι είχαν ντυθεί και περιέγραφαν τη στολή χρησιμοποιώντας γνωστό για εκείνα λεξιλόγιο (χρώματα, μεγέθη, ρούχα κ.ά.). Στη συνέχεια διάλεξαν την αγαπημένη τους στολή.
Στο επόμενο μάθημα, ήρθε η ώρα να διαλέξουν τα παιδιά τη στολή της Ellie. Η φίλη μας έφερε τη βαλίτσα που έχει μέσα τις στολές και τα αξεσουάρ της και ζήτησε από τα παιδιά να την ντύσουν. Τα παιδιά διάλεγαν μια στολή ή ένα αξεσουάρ, το ονομάτιζαν στα αγγλικά και έντυναν την Ellie. Τα παιδιά συνδύαζαν στολές και αξεσουάρ και έκαναν αστεία ντυσίματα.
Στο τέλος η Ellie διάλεξε την αγαπημένη της στολή και ξεκίνησε το πάρτι και οι χοροί. Η Ellie μπροστά και τα παιδιά πίσω της, έκαναν ένα τρενάκι και χόρεψαν το Conga Line Dance από The Kiboomers.
Τα επόμενα μαθήματα ήταν αφιερωμένα στον χαρταετό. Αφού μιλήσαμε λίγο για την Καθαρά Δευτέρα για να δω τι γνωρίζουν τους ρώτησα αν γνωρίζουν άλλα μέρη που οι άνθρωποι πετάνε χαρταετό ή αν είναι κάτι που το κάνουμε μόνο εμείς. Τα παιδιά μάντεψαν σωστά ότι και σε άλλες χώρες υπάρχουν αντίστοιχα έθιμα. Τους μίλησα λοιπόν για την Αυστραλία (είδαμε και τη χώρα στον χάρτη για να καταλάβουμε πόσο μακριά βρίσκεται), όπου οι άνθρωποι μιλάνε αγγλικά και κάνουν διαγωνισμούς πετάγματος χαρταετού. Είδαμε εικόνες και παρακολουθήσαμε ένα βίντεο για το Festival of the Winds που γίνεται στην Αυστραλία.
Δραματοποιήσαμε στη συνέχεια το παραμύθι Stuck του Oliver Jeffers.
Πρόκειται για την ιστορία του Floyd που ρίχνει τον χαρταετό του σε ένα δέντρο. Για να τον κατεβάσει αποφασίζει να πετάξει πολλά αστεία αντικείμενα με σκοπό να πετύχει τον χαρταετό. Δυστυχώς ότι πετάει κολλάει στο δέντρο μέχρι που γεμίζει και δεν μπορεί να σηκώσει το βάρος. Έτσι, ο χαρταετός πέφτει και ο Floyd γυρίζει χαρούμενος σπίτι. Τα παιδιά συμφώνησαν να με βοηθήσουν με την εξιστόρηση της ιστορίας γι’ αυτό έδωσα από ένα αντικείμενο σε κάθε παιδί. Όταν ερχόταν η ώρα ο Floyd να πετάξει το αντικείμενο στο δέντρο, το παιδί που το κρατούσε το κόλλαγε στην κατασκευή δέντρο που είχα φέρει. Για να το κολλήσουν έπρεπε να απαντήσουν σε μια ερώτηση σχετικά με την ιστορία (πχ. What colour are his shoes?). Με αυτόν τον τρόπο θυμηθήκαμε λεξιλόγιο που ήδη έχουμε διδαχθεί (πχ χρώματα, συναισθήματα, μεγέθη, ρούχα).
Στο τελευταίο μας μάθημα φτιάξαμε τον χαρταετό μας.
Η τελευταία Παρασκευή της Αποκριάς έφτασε κι εμείς κάναμε ένα ωραίο πάρτι στο νηπιαγωγείο μας!!!! Στο πάρτι μας αφού πρώτα φάγαμε τα νόστιμα κεράσματα που έφεραν τα παιδιά από το σπίτι, το ρίξαμε στο χορό!!! Χορέψαμε παραδοσιακούς και μοντέρνους χορούς με κέφι και χαρά!!!
Συζητήσαμε για τα έθιμα που έχουν σε κάποια μέρη της Ελλάδας τις απόκριες. Το γαϊτανάκι, οι Κουδουνοφόροι στο Σοχό Θεσσαλονίκης , οι Μπούλες και οι Γενίτσαροι στη Νάουσα, οι Κορδελάτοι της Νάξου, το Καρναβάλι της Πάτρας και του Λουτρακίου. Είδαμε εποπτικό υλικό και παρακολουθήσαμε αντίστοιχα βίντεο.
Διαβάσαμε παραμύθια και πραγματοποιήσαμε δραστηριότητες με αφορμή αυτά τα παραμύθια.
«Ο Αρλεκίνος» της Ζωρζ Σαρή, είναι ένα αγόρι φτωχό, που πιστεύει πως δεν μπορεί να συμμετέχει στο γλέντι της Αποκριάς, μόνο να κοιτάζει από μακριά τους άλλους με τις φανταχτερές και πλούσιες στολές τους να διασκεδάζουν. Όμως πίσω του στέκει η μητέρα του. Η αγάπη και η έννοια της για τον γιό της, άγρυπνοι φρουροί, θα διώξουν μακριά του τη στενοχώρια. Το μαγικό μπαούλο ανοίγει, τα πολύχρωμα κουρέλια ενώνονται και η μητέρα Φαντασία χαρίζει στον γιό της την πιο όμορφη αποκριάτικη στολή.
Δείχνουμε στα παιδιά εικόνες από το παραμύθι και τα παιδιά της βάζουν στη σειρά και διηγούνται ξανά την ιστορία.
«Η ζωή του Κλόουν», της Αλκμήνης Γιαμπανίδου, όπου ένα μικρό αγοράκι ήθελε να γίνει κλόουν όταν μεγαλώσει για να κάνει τους άλλους να γελάνε.
Γίναμε κι εμείς κλόουν και κάναμε αστείες κινήσεις (το αριστερό χέρι και πόδι ψηλά, το δεξί χέρι και πόδι ψηλά, ανοίγουμε χέρια και πόδια στο πάτωμα κ.α.)
Ακούσαμε το τραγούδι «Παλιάτσος»
«Έχασα τη μύτη μου και ψάχνω να τη βρω», της Άννης Θεοχάρη, όπου ένας κλόουν έχασε τη μύτη του και έψαχνε παντού να την βρει για να μπορέσει να κάνει την παράστασή του και να κάνει τα παιδάκια να γελάσουν.
Με αφορμή το παραμύθι παίξαμε κι εμείς με τη μύτη του κλόουν. Βάλαμε έναν κλόουν από χαρτόνι στο φελοπίνακα της τάξης μας που η μύτη του έβγαινε και κολλούσε πάλι. Κάθε παιδί ερχόταν, του κλείναμε τα μάτια και με κλειστά μάτια προσπαθούσε να βάλει τη μύτη του κλόουν. Τα υπόλοιπα παιδιά βοηθούσαν με οδηγίες. Όταν κάποιος ήταν κοντά στο σημείο που έμπαινε η μύτη φωνάζαμε ζεστό, αν ήταν μακριά φωνάζαμε κρύο κλπ…
Εργαστήκαμε σε ομάδες. Τα παιδιά χωρίστηκαν σε 4 ομάδες των τεσσάρων ατόμων. Δόθηκε ένα παζλ σε κάθε ομάδα και έπρεπε να το φτιάξουν για να σχηματιστεί ένας μασκαράς. Κάθε ομάδα έπρεπε να σκεφτεί πώς το λέγανε το μασκαρά που έφτιαξαν στο παζλ, που μένει και τι του αρέσει να κάνει στον ελεύθερο του χρόνο. Στη συνέχεια, μαζευτήκαμε στην παρεούλα και κάθε ομάδα παρουσίασε το μεταμφιεσμένο παιδάκι!!!
Την Τσικνοπέμπτη κάναμε μια μικρή γιορτή. Τα κορίτσια έγιναν πριγκίπισσες και τα αγόρια πειρατές…
…και χορέψαμε όλα τα παιδιά και των δύο τμημάτων παραδοσιακούς και μοντέρνους χορούς.
Τίτλος Προγράμματος: “Τον ΚΟΚ αγαπώ. Με ασφάλεια κυκλοφορώ”
Κύριος σκοπός του συγκεκριμένου προγράμματος για την Οδική Κυκλοφορία και Ασφάλεια είναι να γνωρίσουν τα παιδιά τον κώδικα οδικής κυκλοφορίας, τον τρόπο με τον οποίο κινούνται τα οχήματα και οι πεζοί, να κατανοήσουν τους κανόνες της οδικής συμπεριφοράς και να αναπτύξουν δεξιότητες ασφαλούς μετακίνησης, αντίληψης και αντιμετώπισης των κινδύνων του δρόμου. Τα παιδιά κυκλοφορούν στον δρόμο ως πεζοί, ως επιβάτες αλλά και ως οδηγοί. Γι’ αυτό πρέπει να τα βοηθήσουμε να αξιοποιήσουν όσο καλύτερα γίνεται κάθε ευκαιρία που τους δίνεται και να εξοικειωθούν με τους Κανόνες Οδικής Ασφάλειας. Θεωρούμε πως μέσα από την ενασχόλησή μας με το συγκεκριμένο θέμα, οι μαθητές/ριες μπορούν να ευαισθητοποιηθούν περισσότερο σε θέματα που αφορούν την οδική ασφάλεια και να γίνουν ενεργοί πολίτες με θετικές στάσεις και συμπεριφορές προς τον κόσμο των ενηλίκων. Επιθυμούμε να δώσουμε χώρο και χρόνο σε όλα τα παιδιά να εκφραστούν, να δημιουργήσουν να αλληλεπιδράσουν.
Εργαστήριο 1ο
Ξεκινήσαμε την συζήτησή μας με μια ερώτηση: Πώς ερχόμαστε καθημερινά στο σχολείο; Τα περισσότερα παιδιά απάντησαν με το αυτοκίνητο, κάποια με μηχανάκι και κάποια με τα πόδια. Φοράμε ζώνη όταν ερχόμαστε με το αυτοκίνητο; Καθόμαστε στο μπροστινό ή στο πίσω κάθισμα; Στο μηχανάκι φοράμε κράνος; Τα παιδιά έδωσαν τις απαντήσεις τους. Έχουμε παρατηρήσει τα φανάρια και τα σήματα που συναντάμε στο δρόμο; Γιατί υπάρχουν; Ποιος τα έφτιαξε και για ποιο λόγο; Τα παιδιά απάντησαν και είπαμε πως σε αυτό το εργαστήρι θα ασχοληθούμε με τον κύριο ΚΟΚ… Ποιος είναι αυτός ο κύριος; Θα ανακαλύψουμε σιγά-σιγά…
Ξεκινήσαμε τη γνωριμία μας με τον κύριο ΚΟΚ αναφερόμενοι στα φανάρια. Τι χρώμα έχουν τα φανάρια; Τι συμβολίζει το κάθε χρώμα όταν ανάβει και τι πρέπει να κάνουν οι οδηγοί κάθε φορά; Στο πράσινο τα αυτοκίνητα προχωρούν κανονικά, στο πορτοκαλί μειώνουν ταχύτητα γιατί σε λίγα δευτερόλεπτα θα ανάψει το κόκκινο και θα πρέπει να σταματήσουν. Παρακολουθούμε σχετικό ενημερωτικό βίντεο.
Τα παιδιά έγιναν οδηγοί αυτοκινήτων και ανάλογα με την ένδειξη που έδειχνε το «φανάρι», έπρεπε να οδηγούν το αυτοκίνητό τους καταλλήλως.
Όμως τα φανάρια υπάρχουν μόνο για τους ανθρώπους ή και για τους πεζούς; Ποια είναι τα φανάρια για τους πεζούς; Τα παιδιά παρακολουθούν τον ΣΤΑΜΑΤΗ που μαθαίνει σε μια αγελαδίτσα πώς να περπατά με ασφάλεια στο δρόμο ακολουθώντας τα φανάρια για τους πεζούς, τον ΣΤΑΜΑΤΗ και τον ΓΡΗΓΟΡΗ.
Τα παιδιά ζωγραφίζουν τα φανάρια για τους οδηγούς και τους πεζούς.
Εργαστήριο 2ο
Στο δεύτερο εργαστήριο επικεντρωθήκαμε στα σήματα οδικής κυκλοφορίας. Τα παιδιά ταξινομούν διάφορα σήματα που έχουμε ανάλογα με το σχήμα και το χρώμα τους.
Εξηγούμε στα παιδιά ότι τα σήματα υπάρχουν για να προειδοποιούν τους οδηγούς και τους πεζούς. Τι σημαίνει το κάθε σήμα ανάλογα με το σχήμα και το χρώμα που έχει; Τα τρίγωνα σχήματα προειδοποιούν για πιθανούς κινδύνους, τα κόκκινα στρογγυλά σήματα απαγορεύουν, τα μπλε στρογγυλά δείχνουν υποχρεωτική πορεία, ενώ τα μπλε τετράγωνα σήματα μας δίνουν πληροφορίες.
Τα παιδιά παρακολουθούν σχετικό βίντεο.
Δημιουργούμε τα δικά μας σήματα οδικής κυκλοφορίας ή φανάρια.
Εργαστήριο 3ο
Επικεντρωνόμαστε στους πεζούς και αναφερόμαστε στη διάβαση πεζών. Γιατί υπάρχουν αυτές οι γραμμές στο δρόμο; Εξηγούμε στα παιδιά ότι τα αυτοκίνητα πρέπει να σταματούν πριν τη διάβαση πεζών και οι πεζοί πρέπει να περνούν το δρόμο από τη διάβαση πεζών (όταν υπάρχουν διαβάσεις στους δρόμους).
Πώς όμως περνούν το δρόμο (είτε υπάρχει διάβαση, είτε όχι); Ακολουθούμε 5 βασικούς κανόνες, όσα και τα δαχτυλάκια της παλάμης μας: 1. Σταματώ στο πεζοδρόμιο και περιμένω. 2. Κοιτάζω αριστερά. 3. Κοιτάζω δεξιά. 4. Ξανακοιτάζω αριστερά. 5. Αν ο δρόμος είναι ελεύθερος, περνώ χωρίς να τρέχω! Τα παιδιά ζωγραφίζουν την παλάμη τους και γράφουμε τους κανόνες.
Αναπαριστούμε τους οδηγούς και τους πεζούς που περνούν το δρόμο πάνω στη διάβαση.
Ζητήσαμε από τα παιδιά να βγάλουν φωτογραφίες στο δρόμο με σήματα οδικής κυκλοφορίας, φανάρια, διαβάσεις ή ό,τι άλλο θεωρούν ότι είναι σχετικό και τους ζητήσαμε να τα ανεβάσουν με τη βοήθεια των γονιών τους στο padlet του σχολείου μας!!!
Διαβάζουμε το παραμύθι «Καλώς τον κύριο ΚΟΚ» του Υπουργείου Μεταφορών και Επικοινωνιών και το συζητάμε για τη σωστή συμπεριφορά των οδηγών σύμφωνα με τους Κανόνες Οδικής Κυκλοφορίας.
Αποφασίζουμε να δώσουμε ένα ενημερωτικό σημείωμα στους γονείς μας με απλές οδηγίες για το τι πρέπει να προσέχουν όταν οδηγούν. Τα παιδιά το εμπλουτίζουν με τις όμορφες ζωγραφιές τους.
Παίξαμε με τη φίλη μας τη beebot!!! Η beebot έπρεπε να φτάσει στο σπίτι της ακολουθώντας τους κανόνες οδικής κυκλοφορίας. Δεν μπορούσε να στρίψει δεξιά κι αριστερά ή να προχωρήσει αν είχε απαγορευτικό, στο STOP έπρεπε να σταματήσει για να ελέγξει το δρόμο και ακολουθούσε τις πινακίδες της υποχρεωτικής πορείας, όπου χρειαζόταν!!!
Εργαστήριο 5ο
Στο 5ο εργαστήριο επικεντρωθήκαμε στο ποδήλατο, το οποίο αρέσει σε όλα σχεδόν τα παιδιά και όλα έχουν ένα ποδήλατο. Έτσι, χρειάζεται να γνωρίζουμε κάποιους κανόνες για την καλύτερη ασφάλειά μας.
Ξεκινάμε την συζήτησή μας διαβάζοντας το παραμύθι «Ο φίλος μου ο Ποδηλατάκιας», της Κατερίνας Βαϊμάκη. Ο Ποδηλατάκιας δίνει συμβουλές στα παιδιά σχετικά με τον εξοπλισμό που καλό είναι να φοράνε όταν κάνουν ποδήλατο, καθώς και για το φως που πρέπει να έχουν μπροστά και πίσω στο ποδήλατό τους όταν κυκλοφορούν βράδυ.
Παρακολουθήσαμε σχετικό βίντεο.
Ακούσαμε το τραγούδι: «το ποδήλατό μου» με τον Κώστα Μακεδόνα.
Εργαστήριο 6ο
Δουλέψαμε σε ομάδες!!! Τα παιδιά χωρίστηκαν σε τρεις ομάδες των τεσσάρων, τους δόθηκαν διαφορετικά υλικά και τους ζητήθηκε να φτιάξει κάθε ομάδα ένα μέσο μεταφοράς με συνεργατικό τρόπο!!! Τα παιδιά χρησιμοποίησαν τη φαντασία τους και δημιουργήσαν! Μια ομάδα έφτιαξε ένα αυτοκίνητο με πυροτεχνήματα, μια ομάδα τρένο και η τρίτη ένα λεωφορείο!!!
Βρήκαμε σύνθετες λέξεις με τη λέξη δρόμος.
Αυτοκίνητο + δρόμος = αυτοκινητόδρομος
Ποδήλατο + δρόμος = ποδηλατόδρομος
Σίδερο + δρόμος = σιδηρόδρομος
Χώμα + δρόμος = χωματόδρομος
Πεζός + δρόμος = πεζόδρομος
Αέρας + δρόμος = αεροδρόμιο
Φτιάχνουμε μια κατασκευή με ένα αυτοκινητάκι που προχωράει στο δρόμο!!!
Εργαστήριο 7ο
Τι μάθαμε από το εργαστήρι της κυκλοφοριακής αγωγής; Παίζουμε ένα παιχνίδι-κουίζ με τα σήματα που φτιάξαμε. Τα παιδιά βρίσκουν ποιο σήμα τους περιγράφουμε (πχ αυτό το σήμα μας δίνει την πληροφορία ότι κοντά βρίσκεται χώρος για πάρκινγκ, αυτό το σήμα μας προειδοποιεί για επικίνδυνη στροφή, κλπ)
Φτιάχνουμε μια αφίσα με συμβουλές για πεζούς και οδηγούς.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότερα
