Η επέτειος για τα 200 χρόνια από την επανάσταση του 1821 μας βρίσκει στα σπίτια μας.
Λόγω της Εξ αποστάσεως εκπαίδευσης χρειάστηκε να αναπροσαρμόσουμε το πρόγραμμά μας και έτσι αλλάξαμε τα σχέδιά μας. Αρχίσαμε τις ψηφιακές βόλτες σε Μουσεία, χώρους Πολιτισμού αλλά και σε ενδιαφέρουσες ψηφιακές τάξεις άλλων σχολείων για να ετοιμάσουμε την ψηφιακή μας, πια, γιορτή.
Τα παιδιά ζωγράφισαν, βέβαια και στο σπίτι και μας έστειλαν ζωγραφιές! Κινηθήκαμε γύρω από τους ήρωες της επανάστασης.
Ολες αυτές τις μέρες διαβάσαμε ιστορίες για να φέρουμε τα παιδιά σε επαφή με τα ιστορικά γεγονότα. Είδαμε εικόνες αγωνιστών, φιλελλήνων. Ακούσαμε τραγούδια και μιλήσαμε και για τον Ευαγγελισμό.
Η -ψηφιακή- γιορτή μας φέτος κινήθηκε ως εξής:
Οι μαθητές είχαν αναλάβει να βρουν πληροφορίες για ήρωες της επανάστασης που τους ενέπνευσαν και παρουσίασαν τις εργασίες τους στους άλλους. Τις παρουσίασαν προφορικά, με ζωγραφική, με τραγούδι ή με ψηφιακό τρόπο.
Οι ήρωες που μονοπώλησαν το ενδιαφέρον ήταν: Κολοκοτρώνης, Καραισκάκης, Μπουμπουλίνα, Μαντώ Μαυρογένους, Διονύσιος Σολωμός και Ρήγας Φερραίος.
Μία μαμά μουσικός από το σπίτι της έπαιξε στο πιάνο ένα αγαπημένο μας τραγούδι το “θα βρεθούμε ξανά” και τον Εθνικό Υμνο.
Η γιορτή μας είχε άλλο νόημα φέτος!
Η εργασία που μας έστειλε η Σοφία Μ. για τον Ρήγα Φεραίο. Συνεργάστηκε με τη μαμά της και έκαναν παρουσίαση σε ppt.
Εδώ είναι το ψηφιακό μουσείο που δημιούργησε το “ολοήμερο 2” του νηπιαγωγείου μας.
Χρήσιμο ψηφιακό υλικό
Προσεγγίσαμε τα ιστορικά γεγονότα ακολουθώντας το πρόγραμμα του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης, συμμετέχοντας παράλληλα και στον διαγωνισμό με θέμα “ήρωες της καθημερινής ζωής”.
Επισκεφθείτε το νέο microsite του Μουσείου! Εχει εξαιρετικές … “ηρωικές” προτάσεις για δραστηριότητες στο σπίτι και το σχολείο!
Από την Προεδρεία της Δημοκρατίας ένα πολύ πρωτότυπο αφιέρωμα στην φιλελληνική ποίηση και την Ελληνική επανάσταση https://youtu.be/h5CQx6kd4f8
Ενα εξαιρετικό βίντεο και performance που δημιούργησαν οι φοιτητές του τμήματος Τεχνών Ηχου και εικόνας του Ιονίου Πανεπιστημίου https://youtu.be/IYSLLIA4hYs
Ενα βίντεο από τη Λεόντειο Σχολή Νέας Σμύρνης για το ρόλο των γυναικών στην επανάσταση https://youtu.be/CZG2R-L05-c
Ψάχνοντας, ψάχνοντας, επισκεφθήκαμε και την πολύ ενδιαφέρουσα ψηφιακή τάξη των εκπαιδευτικών Σουδία Γιάννη και Ζερβού Γρηγόρη
Με τη συμβολή του https://kidoglaz.wordpress.com δημιουργήσαμε αυτό το animation με θέμα του την Ειρήνη, το οποίο σχετίζεται με τον Στόχο 16 της βιώσιμης ανάπτυξης: Ειρήνη, Δικαιοσύνη & ισχυροί θεσμοί, στα πλαίσια δραστηριοτήτων του etwinning προγράμματος (συμμετέχει το Πρωινό 1 τμήμα) με θέμα “17 σχολεία, 17 εβδομάδες, 17 στόχοι βιώσιμης ανάπτυξης … “. Επιλέξαμε να εκφραστούμε με αυτή την μορφή τέχνης, τον Κινηματογράφο δηλαδή, εφαρμόζοντας τεχνικές Freinet, μια που το ίδιο τμήμα συμμετέχει στο πιλοτικό πρόγραμμα εφαρμογής τεχνικών της παιδαγωγικής Freinet. Για την δημιουργία της ταινίας συνεργάστηκαν οι μαθητές και οι εκπαιδευτικοί των άλλων δύο τμημάτων του νηπιαγωγείου μας όπως και η σχολική μας νοσηλεύτρια!
Ευχαριστούμε πολύ τον κ. Ευάγγελο Βλαχάκη για το πολύ ωραίο αποτέλεσμα καθώς και το Σύλλογο Γονέων και κηδεμόνων του νηπιαγωγείου μας για την στήριξη
Μάρτιος 2020
Γαρ. Τερ.
ΥΓ Θα το παρουσιάζαμε στη γιορτή μας για την επέτειο της 25ης Μαρτίου. Αφού #μένουμεσπίτι, σας το παρουσιάζουμε από το ιστολόγιό μας!
Η 25η Μαρτίου είναι ημέρα μνήμης της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 ενάντια στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Οι Έλληνες αγωνιστές με μηδαμινά υλικά εφόδια αλλά πλημμυρισμένοι από το πάθος για την ελευθερία, το αναμφισβήτητο και αναφαίρετο δικαίωμα κάθε ανθρώπου, ξεκίνησαν τον επαναστατικό αγώνα. Η Επανάσταση των Ελλήνων αποτελεί ένα σημαντικό ιστορικό γεγονός, όχι μόνο για την χώρα μας αλλά και για την παγκόσμια ιστορία. Για εμάς, τους Έλληνες, σηματοδοτεί την απαρχή της πολιτικής μας συγκρότησης ως ανεξάρτητου εθνικού κράτους.
Τιμούμε τους προγόνους μας -ηλεκτρονικά φέτος, λόγω κορονοιού- με το μουσικό αφιέρωμα που ακολουθεί.
Η φετινή μας γιορτή είχε απ’ όλα. Παραδοσιακά, ροκιές, σκετς, θέατρο σκιών, τραγούδι, χορό, βίντεο …
Το πρωινό 2 τμήμα παρουσίασε σκετς με τη ζωη του Ρήγα Φερραίου σαν παραμύθι. Οι μαθητές τραγούδησαν τον Θούριο και χόρεψαν το “χορό του ζαλόγγου” και το “νά’ τανε το 21”
Το πρωινό 1 παρουσίασε τη “χοντρομπαλού” καθώς επίσης και δυο χορούς! Το “ένα παλικάρι 20 χρονώ” και το “αχ πατρίδα μου γλυκιά”
Το απογευματινό παρουσίασε ένα βίντεο με απόψεις των παιδιών για το τι είναι γι αυτά ελευθερία.
Το βιντεάκι που ακολουθεί είναι ένα μέρος του αφιερώματος του “πρωινού 1” και δυο λόγια από την υπεύθυνη νηπιαγωγό του τμήματος
Γενικά, μου αρέσει να πειραματίζομαι και γι αυτό δε διστάζω να τολμώ πιο εναλλακτικές γιορτές, προσπαθώντας να φέρνω τα παιδιά – και τους γονείς, συχνά- σε επαφή με διάφορα είδη θεάτρου, λογοτεχνίας και γενικότερα με διάφορους τρόπους έκφρασης. Στο παρελθόν είχαμε δραματοποιήσει τον “Ηλιο τον Ηλιάτορα”, μια έκπληξη -τότε- για γονείς και συναδέλφους, αφού είχε ξεφύγει εντελώς από τα “καθιερωμένα”. Ηταν πρωτοποριακό, είπε και η σύμβουλος και έτσι το ανέφερε στα σεμινάρια που συμμετείχε σε ολη την Ελλάδα! Πολύ τιμητικό, πραγματικά. Ο “ήλιος” έφερε τα παιδιά σε επαφή με την ποίηση και ένα αριστουργημα της λογοτεχνίας. Αλλη χρονιά ασχοληθήκαμε με τους “ελεύθερους πολιορκημένους”, Δ. Σολωμού. Πόσο συγκινητικό να βλέπουμε και κυρίως να ακούμε τους στίχους απο το στόμα των μικρών μαθητών. Αλλη φορά με τα Ελληνάκια, της φακίνου, αλλη φορά με παραμυθοσαλάτες ή μπερδεύοντας δύο ποιήματα ή ιστορίες. Βέβαια δεν έλειπε και η παράδοση από τις γιορτές, κυρίως μέσω των χορών. Τα περισσότερα παιδιά άλλωστε, είναι μέλη τμημάτων παραδοσιακών χορών.
Φέτος λοιπόν, πειραματιστήκαμε με το θέατρο σκιών. Μέρες πριν τη γιορτή είχε μονοπωλήσει το ενδιαφέρον των παιδιών, άλλωστε. Οπως και ένα τραγούδι που ξεχωρίσαμε από τη λίστα μας. Η “χοντρομπαλού” άρεσε πολύ στα παιδιά. Είχα βάλει πολλά τραγούδια θέλοντας να ανιχνεύσω το ενδιαφέρον τους. Οταν μου είπαν: “κυρία, ξαναβάλτο” κατάλαβα! Αμέσως άρχισαν να το τραγουδούν και να ζητούν να το ξανακούσουν. Τα παιδιά, κάθε φορά, συμμετέχουν ενεργά στο στήσιμο της γιορτής. Ετσι πρότειναν να χορέψουμε, τα τραγουδήσουμε τη χοντρομπαλού, να τη ζωγραφίσουμε και εγώ να κάνω τις ζωγραφιές βίντεο και φυσικά να παίξουμε θέατρο σκιών. Να τα συνδυάσουμε! Δεν είχα λόγο να διαφωνήσω. 🙂 Ετσι, λοιπόν φτιάξαμε φιγούρες τους εαυτούς μας, διασκευάστηκαν οι στιχοι και το παρουσιάσαμε στους γονείς!
Κάναμε μια μουσική αναδρομή στην ιστορία της Ελλάδας. Στίχοι Ν. Γκάτσος, μουσική Ξαρχάκος, μοναδική φωνή Δ. Διαμαντίδου. Εδώ βλέπετε τις ζωγραφιές των μαθητών. Παρατηρήστε πόσο ταιριαστές είναι οι εικόνες με τους στίχους! Εχουμε καλλιτέχνες στο σχολείο, όχι ψέμματα!
(Ευχαριστώ τους γονείς που δέχονται κάθε … τρέλα (!) και βοηθούν να ξεφεύγουμε από τα καθιερωμένα και να εστιάζουμε στην ουσία.)
Φέτος αφιερώσαμε τη γιορτή μας στους “ελευθερους πολιορκημένους”! Είναι ένα ποίημα που μας διάβασε η κυρία, όχι όλο βέβαια αλλά κάποια αποσπάσματα που είχε επιλέξει, το οποίο μας εντυπωσίασε! Η δύναμη της ψυχής των Μεσολογγιτών έμεινε στην ιστορία! Το Μεσολόγγι έγινε σύμβολο αγώνα και ελευθερίας!
Κι εμείς αποφασίσαμε να το δραματοποιήσουμε. Να κάνουμε δηλαδή … δραματοποιημένη αφήγηση!
Ετσι λοιπόν, αφού συγκετρώσαμε υλικό και πληροφορίες, κάναμε πρόβες, φτιάξαμε προσκλήσεις και η μεγάλη μέρα έφτασε!
Η γιορτή μας ήταν υπέροχη! Η κυρία μας είχε ετοιμάσει και μία παρουσίαση – έκπληξη με τις προετοιμασίες μας για τη γιορτή ( και των δύο τμημάτων) και αποσπάσματα από τις πρόβες! Την είδαμε σε μεγάλη επιφάνεια με τον προτζέκτορα που μας έκανε δώρο ο σύλλογος γονέων!
Οι γονείς μας και οι φίλοι μας μας είπαν ότι ήμασταν καταπληκτικοί και συγκινήσαμε πολύ κόσμο. Δραματοποιήσαμε το ποίημα αυτό με πολύ σεβασμό προς τον ποιητή και το έργο του! Γι αυτό δεν αλλάξαμε ούτε λέξη στούς στίχους! Τους μάθαμε έτσι ακριβώς όπως τους είχε γράψει ο Διονύσος Σολωμός και φυσικά ξέραμε τί λέγαμε γιατί είχαμε αναλύσει το ποίημα στίχο – στίχο με την κυρία!
Πάρτε βαθιά ανάσα ….
«Ελεύθεροι Πολιορκημένοι»
προσέγγιση του ποιήματος από τους μαθητές του ολοήμερου τμήματος του 1ου νηπιαγωγείου Γαργαλιάνων!
Τότε ταράχτηκε η ψυχή μου, πόνεσε η καρδιά μου και σκέφτηκα πως ήρθε η ώρα να πεθάνω… Βρέθηκα σε έναν τόπο πολύ σκοτεινό που είχε φασαρία και θόρυβο και βροντές πολλές όπως όταν μπουμπουνίζει και ακούγονταν όπως όταν κοχλάζει το νερό που βράζει και βγάζει μπουρμπουλήθρες! Τότε κατάλαβα πως ο τόπος αυτός ήταν το Μεσολόγγι! Αλλά δεν έβλεπα τίποτα, ούτε το στρατόπεδο ούτε το κάστρο, ούτε τη θάλασσα, ούτε το χώμα που πατούσα αλλά δεν έβλεπα ούτε και τον ουρανό!
Τα σκέπαζε όλα μια μαυρίλα σαν τη πίσσα που στρώνουν τους δρόμους γεμάτη «μαύρη» λάμψη! Αμα έχει πόλεμο, γίνεται μαύρος ο ουρανός και ο ήλιος δεν υπάρχει! Και σήκωσα τα χέρια μου στον ουρανό για να προσευχηθώ στο θεό να σταματήσει όλο αυτό και να φύγουν οι Αγαρηνοί, οι εχθροί και να κερδίσουν οι Μεσολογγίτες … Και τότε ξαφνικά έγινε κάτι απίστευτο! Μέσα απ’τον καπνό, εμφανίστηκε μια γυναίκα με κατάμαυρο φόρεμα, επειδή τα σκέπαζε όλα μια μαυρίλα και καπνός αλλά και επειδή πενθούσε, και άρχισε να λέει με δυνατή φωνή:
Οταν ξημέρωσε, πήρα τη λάμψη του ήλιου και το δρόμο του, δηλαδή πήρα το δρόμο προς την ανατολή και κρατούσα τη λύρα μου στον ώμο μου, τη λύρα μου που είναι δίκαιη και βγάζει πιο ωραίο ήχο επειδή λέει τραγούδια για τους Ελληνες και τους Μεσολογγίτες που θέλουν να κερδίσουν την ελευθερία τους και να μην είναι πια άλλο σκλάβοι των Τούρκων. Ακούγεται ωραία η μουσική της επειδή είναι δίκαιος ο αγώνας των Ελλήνων! Τραγουδάει ωραία η λύρα μου όπως του Ορφέα!
Περπάτησα πολύ, από την Ανατολή μέχρι τη Δύση και δεν είδα πιο γενναία πόλη, πιο ένδοξη από αυτή εδώ, που μοιάζει με ένα μικρό χωραφάκι… Το Μεσολόγγι!
Πιο κει στέκεται ένας άντρας, πολεμιστής, που όμως δεν του αρέσει να πολεμάει γιατί δεν θέλει να σκοτώνει και κλαίει γιατί το τουφέκι που κρατάει στο χέρι του είναι βαρύ γι αυτόν! Και το χειρότερο είναι ότι ακόμα και ο εχθρός του , ο Τούρκος, ξέρει ότι δεν είναι φτιαγμένος για να σκοτώνει και ότι θέλει την Ειρήνη! Και ο εχθρός του είναι πιο σίγουρος ότι θα κερδίσει τον πόλεμο… Και ο άντρας κλαίει γιατί ξέρει ότι θα χάσει… Κλαίει ακόμα γιατί δε θέλει να σκοτωθεί από Τούρκους! Παρόλο όμως που κλαίει και δεν του αρέσει αυτό αποφασίζει να πολεμήσει για να σώσει την όμορφη γη του..
Φωτιά υπάρχει παντού στο αλωνάκι αυτό, το Μεσολόγγι, και τα παιδάκια ακόμα γύρω από τη μαμά τους κατάμαυρα από τον καπνό και με σκισμένα ρούχα και πολύ πεινασμένα σαν όνειρο μοιάζουν, σαν να τα βλέπει κάποιος στον ύπνο του… (Μήπως ο ποιητής, ο Διονύσιος Σολωμός;) Το πουλάκι που κελαηδάει σ αυτή την πόλη το ζηλεύει η μάνα των παιδιών… Επειδή εκείνο δείχνει χαρούμενο και μπορεί να φωνάζει, ενώ τα παιδιά της όχι. Εκείνο βρίσκει ένα σπυράκι να φάει και ζει ενώ αυτή δεν έχει τί να ταίσει τα παιδιά της και τα βλέπει να πεθαίνουν από την πείνα…
Υπάρχει πείνα και φόβος και δεν ακούγεται ούτε ένα σκυλί να γαυγίζει. Γιατί; Μάλλον επειδή ακόμα και τα σκυλιά φοβούνται αυτόν τον πόλεμο και έχουν κρυφτεί… Η επειδή έχουν τα έχουν όλα σκοτώσει οι εχθροί. Ισως και να τα φάγανε, επειδή δεν έβρισκαν τίποτα άλλο να φάνε….
Δε μιλάει κανείς σ αυτή την πόλη… Υπάρχει σιωπή όπως και στα νεκροταφεία… Κανείς πεθαμένος δε μιλάει, μόνο κόκαλα υπάρχουν εκεί. Η σιωπή βασιλεύει σ αυτή τη γη. Είναι σαν τον βασιλιά της σιωπής! Η πείνα φαίνεται στα πρόσωπα όλων αφού τα μάτια τους είναι μαύρα… Και η κάθε μάνα υποφέρει που βλέπει τα μάτια των παιδιών της να είναι έτσι…
Ενας Σουλιώτης παραπέρα αναρωτιέται γιατί κρατάει κι αυτός το όπλο του στο χέρι αφού ούτε αυτός μπορεί να το σηκώσει γιατί είναι βαρύ… Δε θέλει να πληγώσει κανέναν, να σκοτώσει… Πρέπει όμως να το κάνει. Και το χειρότερο είναι ότι το ξέρει και ο εχθρός!
Κι αυτή η ζωή, που τη θυμούνται οι καημένοι οι μεσολογγίτες πόσο όμορφη είναι, προσπαθεί να κάνει τους πολεμιστές να δειλιάσουν… Ενώ η θάλασσα και ο ουρανός και η γη είναι ενωμένα και δεν ξεχωρίζουν από τη μαυρίλα και την καπνιά, η ομορφιά της φύσης και της ελληνικής γης, του Μεσολογγίου, κάνει τους εχθρούς να θέλουν να την πάρουν νωρίτερα . Δε μπορούν να περιμένουν άλλο γιατί είναι κακοί και τα θέλουν όλα δικά τους και ας μην είναι δίκαιο αυτό για τους Ελληνες… Και οι Ελληνες, οι Μεσολογγίτες όσο τη θυμούνται την όμορφη γη τους τόσο πιο πολύ πονάνε που θα τους την πάρουν οι ξένοι!
Και τώρα οι μεσολογγίτες είναι σαν να ζουν στο όνειρό τους!
Ο Απρίλης με τον έρωτα χορεύουν και γελάνε και η φύση γεμίζει λουλούδια και καρπούς γιατί η Περσεφόνη έχει ανέβει στον πάνω κόσμο και είναι μαζί με τη μαμά της και η γη είναι χαρούμενη!!! Η Θάλασσα έχει γεμίσει όμορφα κυματάκια που μοιάζουν με προβατάκια που ενώνονται με τα προβατάκια του ουρανού, τα σύννεφα δηλαδή!
Να και μία πεταλούδα που παίζει με τον ίσκιο της στα γαλάζια νερά … Ολο το βραδυ της το πέρασε μέσα σε έναν κρίνο, σαν αυτόν που έδωσε στην Παναγία ο άγγελος, και μυρίζει υπέροχα τώρα!
Η φύση είναι πολύ όμορφη την Ανοιξη! Και τώρα που οι Μεσολογγίτες πολεμάνε είναι Ανοιξη! Και πονάνε περισσότερο που θα χάσουν τη γη τους στην πιο όμορφη στιγμή της!
Οποιος πεθάνει σήμερα θα είναι σαν να πεθαίνει χίλιες φορές!
Γιατί θα γίνει ήρωας και όλοι οι άνθρωποι θα τον θυμούνται! Αλλά και γιατί θα πονάει πιο πολύ που θα χάσει τη γη του τώρα που είναι τόσο όμορφη και όποιος πεθάνει αυτή την ώρα θα είναι σα να πεθαίνει πολλές φορές από τον πόνο του και τον καημό του!
Και τώρα έρχεται και ο πολεμιστής που διατάζει την σάλπιγγα του πολέμου να σταματήσει αυτό το τραγούδι της φύσης, αυτό το όνειρο που ζουν. Φοβάται ο πολέμαρχος αυτός γιατί η ομορφιά της φύσης μπορεί να δειλιάσει τους μεσολογγίτες!
Είναι σαν να τους λέει «Έχουμε έναν στόχο. Πρέπει να κερδίσουμε την ελευθερία μας! Δεν πρέπει να παρασυρόμαστε από άλλα πράγματα. Οπως και ο Οδυσσέας με τους συντρόφους του είχαν στόχο να φτάσουν στη Ιθάκη έτσι κι εμείς, οι Ελληνες έχουμε στόχο να απελευθερωθούμε από τους Τούρκους. Καλύτερα να πεθάνουμε ελεύθεροι και Ελληνες παρά να ζήσουμε και να είμαστε Τούρκοι….
Και πραγματικά… Παρόλο που ο εχθρός τους τάζει να τους χαρίσει τη ζωή αν αλλαξοπιστήσουν και γίνουν Τούρκοι αυτοί αντιστέκονται… Οχι, λένε, θα πεθάνουμε ελεύθεροι.
Και οι γυναίκες φωνάζουν στους πολεμιστές και τους λένε ότι όλος ο κόσμος έμαθε για τα κατορθώματά τους. Είναι πολύ γενναίοι! Και είναι σαν να τους λένε να μη δειλιάζουν και να συνεχίζουν να αγωνίζονται…
Και μάλιστα κάποιοι πολέμαρχοι που συζητάνε, λένε πόσο πολύ θαυμάζουν τις γυναίκες! Παρόλο που είναι πιο αδύναμες από τους άντρες αντέχουν περισσότερο τις δύσκολες στιγμές… Παρόλο που δεν έχουν να φάνε και να ταίσουν τα παιδιά τους, ξέρουν ότι πρέπει να έχουν υπομονή… Γιατί η υπομονή κρύβει θησαυρούς πολλούς! Ενας τέτοιος θησαυρός είναι η ελευθερία τους!!! Μπορεί να μη τη ζήσουν αυτές, όμως οι επόμενες γενιές θα τη ζήσουν!
Κάποιες γυναίκες όμως δειλιάζουν και κλαίνε… Τα παιδιά τους πεθαίνουν και αυτές δεν ξέρουν τί να κάνουν! Και οι πολεμιστές που βλέπουν τις οικογένειές τους να πεθαίνουν πονάνε πολύ… Και αυτή είναι η χειρότερη δύναμη που τους πολεμάει.. Να βλέπουν τα παιδιά τους και τις γυναίκες τους να χάνονται…
Αυτοί όμως επιμένουν να πολεμάνε και να μην ξεχνάνε την ελευθερία τους. Και έτσι μέσα από αυτόν τον πόλεμο με την χειρότερη δύναμη αυτοί βγαίνουν ΕΛΕΎΘΕΡΟΙ! ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΠΟΛΙΟΡΚΗΜΕΝΟΙ!!! Γιατί μπορεί να είναι δούλοι των Τούρκων, όμως η ψυχή και η καρδιά τους και το μυαλό τους είναι ελεύθερο! Δεν μπορεί κανείς να τους το κλέψει . Κανείς δεν μπορεί να τους κλέψει τη λαχτάρα τους για ελευθερία!
Και έτσι η πατρίδα μας ανακουφίζεται γιατί το αίμα που χύθηκε από τους Έλληνες είναι σαν το μύρο που μυρώνει ο παπάς! Αγιο, που μπορεί να κάνει καλά , γιατρέψει τις πληγές όλες! Και η Ελλάδα μας ξέρει, έχει εμπιστοσύνη στα παιδιά της, τους μεσολογγίτες… Γιατί βλέπει τη δύναμη της ψυχής τους στα μάτια τους!
Πατρίδα:
«Γι αυτό, ποιητή, σου λέω να τα γράψεις όλα αυτά , να γίνουν γνωστά σε όλο τον κόσμο. Να αποκτήσει νόημα για όλους ο αγώνας των Ελλήνων, των Μεσολογγιτών για την ελευθερία τους! ΛΟΓΟ, ΕΡΓΟ, ΝΟΗΜΑ!!!
Γιατί παρόλο που βλέπω ότι είναι δυνατά τα παιδιά μου και ξέρω ότι δε δειλιάζουν ,πονάω μέσα μου πολύ, γιατί ξέρω ότι θα τα χάσω τα παιδιά μου. Αυτός ο εχθρός είναι πολύ σκληρός. Εχει πολύ πείσμα και τα παιδιά μου θα υποφέρουν πολύ!!! Γι αυτό σου λέω, ποιητή, μην ξέχάσεις να γράψεις τα κατορθώματά τους να τα μάθει όλος ο κόσμος! ΛΟΓΟ, ΕΡΓΟ ΝΟΗΜΑ!
ΠΟΙΗΤΗΣ
Μητέρα μεγαλόψυχη, τα παιδιά σου θα ζουν πάντα μέσα στο κρυφό τους μυστήριο … Πώς άντεξαν όλα αυτά και αγωνίστηκαν, κανείς δεν ξέρει… Αλλά θεά, μούσα μου εσύ, δε μπορώ να ακούσω τη φωνή σου και να τα γράψω όλα αυτά για να τα μάθει όλος ο ελληνικός κόσμος; Θα τα γράψω στο υπόσχομαι!
Και ξαφνικά, οι ακρογιαλιές σκιρτούν, ανατριχιάζουν και τα αστέρια γίνονται περισσότερα και λάμπουν!
Γιατί αυτό που είδα δε λέγεται! Το είδα και το άκουσα και θα τα γράψω όλα. Θα δώσω ΛΟΓΟ ΕΡΓΟ ΝΟΗΜΑ
Είδα «νύχτα γιομάτη θάματα, νύχτα σπαρμένη μάγια». Ενώ δεν ξεχώριζε γη ουρανός και θάλασσα, ξαφνικά κάτι ασπρισε μέσα στη λίμνη του Μεσολογγίου. Λούστηκε με το φως του φεγγαριού που κοιτούσε από ψηλά και να! Βγήκε μία κόρη, σαν θεά με κάτασπρο φόρεμα! Βγήκε μέσα από τη λίμνη! Η πατρίδα μας, η Ελλάδα μας! Περήφανη για τα παιδιά της!
Αθάνατη πατρίδα μας μεγάλη μας μητέρα!!!
Τα τραγούδια μας άρεσαν πολύ και τα τραγουδάμε ακόμα!
Ακούστε κι εσείς κάποια απ’ αυτά και τραγουδήστε μαζί μας!
Μ αυτό κλείσαμε τη γιορτή μας και ήταν πράγματι πολύ συγκινητικό!
Και δείτε και κάποιες φωτογραφίες μας από τις ετοιμασίες, όπως και κάποιους πίνακες ζωγραφικής!
πίνακας για το Μεσολόγγι
“Η Ελλάδα ξεψυχά στα ερείπια του Μεσολογγίου” Ευγ. Ντελακρουά
και οι δικοί μας ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΠΟΛΙΟΡΚΗΜΕΝΟΙ!
φτιάχνοτας τις προσκλήσεις μας!
όλη η ομάδα σε ώρα δουλειάς! “ακρα του τάφου σιωπή…” όταν δουλεύουμε!
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότερα
