- Αριάδνη Τσικέλα, Συγκουρλή Ευθυμία, Δέσποινα Χωλίδου Α6
«Αν δεν το αγαπάς, ασ’ το», αυτή ήταν η φράση με την οποία χάραξε την ζωή του ο καλλιτέχνης και βαθύτατα ‘’αερικός’’ Κώστας Λούστας. Παράλληλα με τη ζωγραφική, ο Κώστας Λούστας ασχολήθηκε με τη λογοτεχνία και τη δημοσιογραφία, ενώ σε όλη του τη ζωή δεν σταμάτησε να παίζει βιολί, το μεγάλο του πάθος. Ακόμη, ένα μεγάλο μέρος της ζωής του το πέρασε στην Νέα Υόρκη ,όπου και αναγνωρίστηκε αναλόγως από όλους τους καταξιωμένους καλλιτέχνες. Επιπλέον, παρ’ όλο που είχε την δυνατότητα να υπογράψει σημαντικά συμβόλαια με καλλιτεχνικούς οίκους του εξωτερικού, καθώς θα τον δέσμευαν για όλη του την ζωή, τα απέρριψε χωρίς κανέναν δισταγμό. Απόφαση την οποία δεν μετάνιωσε ποτέ.
Στα έργα του, στόχος του δεν ήταν να αποτυπώσει με ακρίβεια τα εξωτερικά χαρακτηριστικά του μοντέλου του, αλλά αντιθέτως να αποδώσει τον ψυχισμό και την αύρα που ενέπνεε το κάθε πρόσωπο. Επίσης, αξιοσημείωτη είναι η συνήθεια του να γυρίζει κάθε πίνακα ανάποδα, όχι τόσο σαν διαδικασία που πρέπει να γίνει για το κάδρο, αλλά περισσότερο λόγω της φιλοσοφίας του πως εάν το έργο είναι πρώτα ανάποδα καλό, θα είναι και ίσιο.
Στην συλλογή του «80+1 προσωπικότητες της Θεσσαλονίκης» απεικονίζονται επώνυμες φυσιογνωμίες της πνευματικής ζωής, μουσικοί, ηθοποιοί, ποιητές και λογοτέχνες, που έχουν διακριθεί και βραβευθεί για το έργο τους. Η απόφαση αυτής της σπουδαίας καλλιτεχνικής δημιουργίας πάρθηκε λόγω της θέλησης του ζωγράφου να αφήσει μια αναλόγως σπουδαία κληρονομία. Ωστόσο, τα πρόσωπα τα οποία επέλεξε ως μοντέλα του δεν ήταν όλα εν ζωή, αυτό όμως δεν τον αποθάρρυνε από την εκτέλεση του έργου του. Σε πολλά από τα συγκεκριμένα πρόσωπα, ίσως να λείπει το πρόσωπο, ίσως να λείπει το σώμα, δεν λείπει όμως η βαθιά κατανόηση της προσωπικότητας τους. Άλλωστε ο Κώστας Λούστας είναι γνωστό πως ήταν φυσιογνωμιστής, χαρακτηριστικό που τον χρίζει ικανό να αντλήσει συμπεράσματα για τον χαρακτήρα κάποιου μόνο με την παρατήρηση της στάσης του σώματος του. Τέλος, ο καλλιτέχνης πίστευε έντονα πως ένα πορτρέτο δεν πρέπει να προσεγγίζεται σε καμία περίπτωση ως εικονογραφία, και για αυτό κύριο μέλημα του ήταν το κάθε έργο του να είναι μοναδικό, ανάποδο ή όχι.
