Το παρακάτω ποίημα είναι η συμμετοχή της μαθήτριας Μενουδάκη Εύης στον “διαγωνισμό” ποίησης που έγινε με αφορμή την “Ημέρα ασφαλούς διαδικτύου 2014”.
..
Κίνδυνοι στο Internet
Σε ένα μείγμα από κουμπιά
pixel, καλώδια, λογισμικά.
Σε ένα κόσμο από μηδέν και ένα
χάνεις πάντα τον καθένα.
—————————–
Μα υπάρχουν πράγματα που δεν γνωρίζεις
καθώς απρόσωπες οθόνες καλωσορίζεις
σε site με ιούς βαδίζεις
και τον έξω κόσμο αφήνεις, στην καρέκλα για να μείνεις.
Στην πραγματικότητα το ποίημα της Έυης ήταν πολύ μεγαλύτερο αλλά λόγο των κανονισμών έπρεπε να το “περικόψουμε”. Δείτε όμως πως είναι ολόκληρο…
Σε ένα μείγμα από κουμπιά,
pixel, καλώδια, λογισμικά.
Σε ένα κόσμο από μηδέν και ένα
χάνεις πάντα τον καθένα.
—
Με κλειδωμένη πόρτα
και ανοιχτό συναγερμό,
κλείνεις έξω τον κόσμο
και βάζεις τον κωδικό
—
Τους ¨φίλους¨ σου να βρείς και να αναζητήσεις
Και τα νέα της ημέρας να αναλύσεις.
Μα όπως πληκτρολογείς και χασκογελάς
Σε ένα αίτημα φιλίας απαντάς
—
Μια απρόσωπη οθόνη χαιρετάς
Και τους κίνδυνους τους ξεχνάς
—
Ποια να είναι η φάτσα πίσω από τα εικονοστοιχεία?
Είναι όντος αυτή στην φωτογραφία?
Είναι ¨Άρης¨ στ’ αλήθεια το όνομα του,
Ή μήπως δημιούργημα του?
—
Του αρέσει όντος να αθλείται
ή ψόφιες ιστορίες μας διηγείται?
Είναι πράγματι μελαχρινός, ψηλός με γαλανά μάτια
Ή μήπως καραφλός, με τσιγάρο και ποτάκια?
—
Είναι όντος ένας δεκαπεντάχρονος αριστούχος
με πατέρα που είναι εκατομμυριούχος?
Ή μήπως είναι ένας σαραντάχρονος παιδεραστής
Που παλεύει να βγάλει ένα κατιτίς
Και να φάει ένα φαί της προκοπής?
—
Είναι άξιος του χρόνου και του κόπου
Ή να του κάνω block επιτόπου?
Να συνεχίσω να απαντάω τα μηνύματα του?
Ή να τον αγνοήσω μαζί με τα προβλήματα του?
—
Θα με ωφελήσει κάπου αυτή η ιστορία
ή μήπως κάνω μια τεράστια βλακεία?
Να μοιραστώ μαζί του τα δικά μου τα προβλήματα,
Τις φωτογραφίες, τα μυστικά και τα αδικήματα?
—
Να πειστώ από τη φιλική του τεχνοτροπία
Την ικανότητα να ακούει και την ώριμη του φιλοσοφία?
—
Μήπως πρέπει να απομακρυνθώ
Ώστε το κακό μπροστά μου να μην βρω?
Σε ένα σκοτεινό δωμάτιο να χαθώ
Και στο τέλος να μην ξαναβρεθώ
—
Ναι, αυτό θα κάνω
Δίχως κάποια σκέψη παραπάνω
—
Θα ξεχάσω την ύπαρξή του
Θα αφανίσω την εικονική μορφή του
Θα τον διαγράψω από την λίστα την ηλεκτρονική
Και θα αφήσω την ανάμνηση του να χαθεί.
—
Κλείνοντας τον υπολογιστή
Απομακρύνομαι από το pc.
Αφήνω πίσω το χαζοκούτι
που κάνει το μυαλό κουρκούτι.
—
Ανοίγοντας την πόρτα
Τυφλώνομαι από τα έξω φώτα.
Αποξενώθηκα από την εξωτερική ομορφιά
Γιατί είχα χαθεί στην σκοτεινιά
Στου δωματίου την γωνιά
—
Πήγα στο πάρκο που άραζα παλιά
Μα ένιωσα ξένα, απόμακρα και μελαγχολικά.
Εδώ έπαιζα με φίλους όταν ήμασταν μικρά
Μα τώρα όλοι έχουμε χαθεί στου διαδικτύου τα νερά.
—
Μετά θυμήθηκα μια φίλη από το περασμένα
θυμήθηκα τα μυστικά που εμπιστεύτηκε σε εμένα.
Θυμήθηκα που γέλαγα μαζί της σε μια μικρή γωνιά
Και σκέφτηκα να την πάρω τηλέφωνο για άλλη μια φορά.
—
Συναντηθήκαμε ξανά
Κάτω από την μεγάλη λεύκα
Που καθόμασταν συχνά
Όταν δεν βρίσκαμε θέση κάτω από τα πεύκα
—
Είπαμε τα νέα μας, και γελάσαμε δυνατά
Χαρήκαμε που τα ξαναειδωθήκαμε
Και είπαμε «Έχε γεια
Θα τα πούμε μιαν άλλη φορά.»
Τάξη Γ Γυμνασίου, Μαθήτρια: Μενουδάκη Εύη.