«Κι αν σε πέσιμο πρωτάκουστο
και σε γκρεμό κατρακυλήσαμε,
που σαν κι αυτόν καμιά φυλή δεν είδε ως τώρα
είναι, γιατί με των καιρών το γύρισμα
όμοια βαθύ, ένα ανέβασμα μάς μέλλεται
προς ύψη ουρανοφόρα.
Και μην έχοντας άλλο σκαλί
να κατρακυλήσει πιο βαθειά στου κακού τη σκάλα
για τ’ ανέβασμα, ξανά που την καλεί
θ’ αισθανθεί να τις φυτρώνουν – ω χαρά – τα φτερά,
τα φτερά τα πρωτινά της τα μεγάλα».
Κωστής Παλαμάς
