1dimthess's blog

ΤΑ ΖΩΑ ΚΑΙ ΟΙ ΦΩΛΙΕΣ ΤΟΥΣ

Μια φορά και έναν καιρό, σε μία μικρή πόλη, κοντά στο δάσος, ζούσε μια γυναίκα μαζί με την μητέρα της. Μια γυναίκα γύρω στα τριάντα, χωρίς παιδιά, ανύπαντρη. Ελάχιστοι γνώριζαν το πραγματικό της όνομα, όλοι οι άλλοι την ήξεραν ως Κοκκινοσκουφίτσα.

Κάθε πρωί η Κοκκινοσκουφίτσα έστελνε τη μαμά της, την κακόμοιρη εκείνη γυναίκα, να πηγαίνει στην άλλη  άκρη του δάσους, να παίρνει τα δέρματα από τη γιαγιά της και να ξαναγυρνά πίσω. Αλλά δεν ήταν μοναχά αυτό! Όταν με το καλό γυρνούσε πίσω, έπρεπε να ράψει ρούχα από αυτά τα δέρματα και να τα πάει στο μαγαζί της Κοκκινοσκουφίτσας. Το κερασάκι όμως στην τούρτα ήταν ότι για όλα αυτά ούτε ένα ευχαριστώ δεν της έλεγε.

Η σχέση της με την γιαγιά της αντιθέτως ήταν πολύ καλή. Η συνεργασία τους ήταν πολύ καλή γιατί η γιαγιά κυνηγούσε τους λύκους και η Κοκκινοσκουφίτσα πουλούσε το δέρμα τους.  Είχαν γενικά μια πολύ καλή σχέση. Μετά από λίγα χρόνια όμως η γιαγιά αρρώστησε, και η Κοκκινοσκουφίτσα ήταν αναγκασμένη να κυνηγάει μόνη της τους λύκους.

Μια μέρα εκεί που είχε βγει για κυνήγι, γνώρισε έναν λύκο, τον ερωτεύτηκε και τον παντρεύτηκε . Από τότε δεν σκότωσε ξανά λύκο και δεν εκμεταλλεύτηκε κανέναν!

Κι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλυτέρα!

Κωνσταντίνα Λουκίδου

Emma

Μια φορά και έναν καιρό, σε ένα μέρος μακρινό ήταν η κακιά η Κοκκινοσκουφίτσα με τον καλό τον λύκο.

Ένα πρωινό ο λύκος είχε βάλει στο καλάθι του ένα βαζάκι μέλι για να το πάει στην γιαγιά του, η οποία ήταν άρρωστη. Πίσω από έναν θάμνο εμφανίστηκε η Κοκκινοσκουφίτσα. Άνοιξε τον σάκο της για να πάρει την καραμπίνα της. Όμως από την βιασύνη της, είχε ξεχάσει να την πάρει, της είχε αφήσει στο σπίτι της.

Έτσι θυμωμένη που ήταν, έφυγε σιγά-σιγά προς το σπίτι της περιμένοντας το άλλο πρωινό. Από το βράδυ κιόλας είχε τοποθετήσει την καραμπίνα στον σάκο της.

Σιγά-σιγά άρχισε να ξημερώνει. Τότε από το παράθυρό της είδε τον λύκο να πηγαίνει πάλι στην γιαγιά του ένα νόστιμο καρβέλι ψωμί. Η Κοκκινοσκουφίτσα βιαστικά, όρμησε έξω, πίσω από τον λύκο, έβγαλε την καραμπίνα της και τον πυροβόλησε.

Έτσι η Κοκκινοσκουφίτσα χάρηκε που σκότωσε επιτέλους τον λύκο και έζησε αυτή καλά και ο λύκος καθόλου!!!

Μαρκέλλα Μωραϊτου

Μια φορά κι έναν καιρό σε ένα δάσος  μακρινό βρισκόταν ο Χάνσελ και η Γκρέτελ. Ήταν δύο παιδιά, που τα είχε αφήσει η οικογένειά  τους γιατί δεν είχε χρήματα να τα αναθρέψει.

Εκεί κοντά ζούσε η Κοκκινοσκουφίτσα σε ένα  μεγάλο σπίτι, μαζί με τον μικρό αδελφό της  και τη μαμά της. Μια μέρα ο Τομ , ο αδελφός της, πήγε να παίξει στο δάσος, με τους φίλους του τα ζώα. Εκεί βρήκε μαζί με τον καλό λύκο τον Χάνσελ και την Γκρέτελ να κοιμούνται κάτω από το μεγάλο δέντρο. Γρήγορα ο Τομ έτρεξε στο σπίτι να φωνάξει την Κοκκινοσκουφίτσα για να ξυπνήσει τα παιδιά  και να γίνουν φίλοι.

Όταν έφτασε η Κοκκινοσκουφίτσα, τα δύο αδέλφια είχαν ήδη ξυπνήσει. Η Κοκκινοσκουφίτσα τα ρώτησε πως βρέθηκαν στο δάσος μόνα και αβοήθητα. Εκείνα της περιέγραψαν τι είχε γίνει. Τότε η Κοκκινοσκουφίτσα τα προσκάλεσε να μείνουν στο  σπίτι της και αυτά δέχτηκαν με ευχαρίστηση. Επειδή όμως είχε βραδιάσει πήγαν για ύπνο όλοι μαζί, για να ξυπνήσουν νωρίς.

Μπόρεσαν να κοιμηθούν το πολύ τρεις ώρες γιατί άκουσαν φωνές από τους ανθρώπους που ζούσαν εκεί κοντά. Είχε πιάσει δυνατή φωτιά χωρίς να γνωρίζουν ποιος την άναψε. Όλοι οι κάτοικοι συνεργάστηκαν, μαζί και τα τέσσερα παιδιά. Κατάφεραν να  σβήσουν τη φωτιά  με νερό από το πηγάδι.

Όλοι  ήταν ευτυχισμένοι και χαρούμενοι. Ιδίως οι μικροί μας φίλοι που έμειναν για πάντα μαζί.

Χλόη-Μαρκέλλα Νικολαϊδου

Για το αυθεντικό κείμενο με την πλήρη μορφοποίηση & εικόνες κατεβάστε τον παρακάτω σύνδεσμο:

παραμύθια στ2δ

Στην εποχή μας υπάρχουν πολλές απλές, αλλά και πολύπλοκες μηχανές, που διευκολύνουν την καθημερινότητά μας αλλά και την πρόοδο της επιστήμης: από το ψυγείο, το πλυντήριο ρούχων και τον αυτόματο πωλητή, μέχρι το διαστημόπλοιο και τον δορυφόρο. Χάρη σ’ αυτές τις μηχανές, ο άνθρωπος κατάφερε να καταπολεμήσει πολλές σοβαρές ασθένειες για τις οποίες πριν δεν υπήρχε θεραπεία, έφτασε στο διάστημα και κατάφερε να μορφωθεί και να ταξιδέψει στα πιο αφιλόξενα μέρη, καθώς και διασκεδάσει ανάλογα με τα ενδιαφέροντά του.

Όμως οι μηχανές πολλές φορές βλάπτουν τον άνθρωπο. Η συχνή χρήση των μηχανών οδηγεί στη μόλυνση του περιβάλλοντος. Επίσης η ανάγκη για τις συχνές συντηρήσεις και για τις επισκευές βλάπτουν σοβαρά την οικονομία, καθώς επίσης αποξενώνουν τον άνθρωπο από το φυσικό του περιβάλλον.

Ένα ακόμα πρόβλημα που δημιουργείται εξαιτίας των μηχανών, είναι η συνεχής μείωση της εργασίας. Πολλά επαγγέλματα μειώνονται είτε εξαφανίζονται και η μηχανή παίρνει τη θέση του εργαζόμενου, κάνοντας την ίδια και περισσότερο αποδοτική δουλειά, με αποτέλεσμα εκατοντάδες άτομα να μείνουν χωρίς δουλειά.

Λόγω της ευκολίας που αποκτάται χάρη στις μηχανές, οι εξοπλισμοί (όπλα) είναι συνεχείς και ο κίνδυνος κατά τη διάρκεια του πολέμου μεγαλώνει.

Τελειώνοντας λοιπόν, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι ο άνθρωπος μετατρέπεται διαρκώς σε υποζύγιο των μηχανών και δεδομένης της εξυπηρέτησης που προσφέρουν οι μηχανές στην ανθρωπότητα, βρίσκεται διαρκώς σ’ ένα μεγάλο δίλημμα.

Οι μηχανές τελικά προσφέρουν ή βλάπτουν και πολλές φορές οι άνθρωποι διχάζονται πάνω σ’ αυτό το ερώτημα.

Αγγελική Αποστόλου Στ1

Σας ανακοινώνουμε το ενημερωτικό παράλληλης στήριξης

ENHM_PARAL_ST

Νέα από τα θρανία (Φεβρουάριος 2013)

της Αγγελικής Αποστόλου

Το ποίημα αυτό αναφέρεται στην πολιορκία του Μεσολογγίου και στην δύσκολη ζωή που περνούσαν οι αγωνιζόμενοι πολιορκημένοι, τις άσχημες καταστάσεις που βίωναν.

Βομβαρδίζονταν ολάκερη η πόλη

έπεφτε σαν βροχή απ’ τον ουρανό το βόλι.

Άνοιξη πολεμούσαν οι πολιορκημένοι

μα πώς να χαρούν την παπαρούνα την ανθισμένη,

αφού τα βουνά, το χορτάρι και οι λόγγοι,

στο χρώμα της θα βαφτούν, κι όλο το Μεσολόγγι;

Μαύρη και δύστυχη ζωή

κάναν οι Μεσολογγίτες

με πίκρες, αγωνίες

μάχες σκληρές και λύπες.

Ένας- ένας έπεφταν

οι ήρωες νεκροί

και οι γυναίκες κι οι κοπέλες

κάθε μια γονατιστή

τους θρηνούσαν και τους εμοιρολογούσαν.

Και μες σ’ αυτές τις κακουχίες

πείνα έπεσε μεγάλη

κι άλλος ένας ακόμη θανάσιμος εχθρός

ήρθε να τους περιβάλλει.

Στον σκοτεινό ουρανό πετούσανε

τα πουλιά και κατεβαίναν

και σπυρί- σπυρί τσιμπολογούσανε

κι έφευγαν χορτασμένα.

Οι δύστυχες οι μάνες τα κοιτούσαν

και το Θεό παρακαλούσαν

όπως τα σπουργίτια

για τα ψίχουλα πάνε

έτσι και τα παιδιά μας

να βρουν φαγί να φάνε

Δεν είχαν απομεινάρια φαγητού ή και νερού

μήτε άλλες σφαίρες

και έτσι θλιβερές και σκυθρωπές

κυλούσανε οι μέρες.

Όλοι ήταν ανήμποροι και αδύναμοι

τους είχε η πείνα κατατροπώσει

ο καθ’ ένας σε δίλλημα βρισκόταν

το Μεσολόγγι αν θα παραδώσει.

Κι η έξοδος του Μεσολογγίου αποφασίστηκε

μα τελικά κατακτήθηκε απ’ τον εχθρό

και αίμα χύθηκε Ελληνικό

αλλά ήταν για την προστασία

των Ελλήνων και της πατρίδας.

Πετρίδου Χρυσή

Σήμερα στο σχολείο μας πραγματοποιήθηκε ένα μαθητικό ποδοσφαιρικό τουρνουά μεταξύ των μαθητών της πέμπτης και έκτης τάξης. Στην κατηγορία των κοριτσιών νικήτριες αναδείχθηκαν οι μαθήτριες του ΣΤ2, ενώ στην κατηγορία των αγοριών οι μαθητές του ΣΤ1. Αναλυτικά τα αποτελέσματα των αγώνων είναι:

ΚΟΡΙΤΣΙΑ

Ε1-Ε2            0-1 (πέναλτι)

ΣΤ1-ΣΤ2        0-1 (πέναλτι)

ΣΤ3-Ε2          1-0 (πέναλτι)

τελικός ΣΤ3-ΣΤ2  0-0 στην κανονική διάρκεια του αγώνα και 1-2 στα πέναλτι

ΑΓΟΡΙΑ

Ε1-Ε2            1-0 (πέναλτι)

ΣΤ1-ΣΤ2        1-0 (πέναλτι)

ΣΤ3-Ε1          1-2 (πέναλτι)

τελικός ΣΤ1-Ε1 1-1  στην κανονική διάρκεια του αγώνα και 1-0 στα πέναλτι

Η αποχαιρετιστήρια γιορτή της έκτης, που έγινε την Πέμπτη στην αυλή του σχολείου, είχε πολύ μεγάλη επιτυχία! Τα θέμα της γιορτής ήταν “Ταξιδεύοντας στην Ελλάδα”.  Οι μαθητές χόρεψαν, τραγούδησαν, έπαιξαν μουσική και παρουσίασαν ένα θεατρικό με επιλεγμένες στιγμές από την ιστορία της χώρας μας. Οι γονείς, οι συγγενείς και οι δάσκαλοι παρακολούθησαν τη γιορτή με μεγάλη χαρά και συγκίνηση. Όλοι μας, θέλουμε να δώσουμε συγχαρητήρια στους μαθητές για την πολύ όμορφη παρουσίαση και την άψογη συνεργασία τους. Σας ευχόμαστε ό,τι καλύτερο για το νέο σας ξεκίνημα στο γυμνάσιο και ελπίζουμε τα εφόδια που πήρατε και οι αναμνήσεις από το δημοτικό να σας συντροφεύουν στη ζωή σας!

Μαμάδες, μπαμπάδες, παππούδες, γιαγιάδες, φίλοι και συγγενείς, ελάτε να ταξιδέψουμε στις ομορφιές της πατρίδας μας, την Πέμπτη 9 Ιουνίου στις 20:00, στην αυλή του σχολείου μας.

Τα παιδιά της ΣΤ΄ τάξης

Του 1^ου Δημοτικού Σχολείου Θεσσαλονίκης