Την Τρίτη 2 Ιουνίου 2015, πραγματοποιήθηκε η 5η συνάντηση ενδοσχολικής επιμόρφωσης του Σχολείου μας, με θέμα τις πρώτες βοήθειες και εισηγητές τον Σχολικό Νοσηλευτή του Σχολείου, κ. Αργυριάδη Αλέξανδρο και τη γυμνάστρια του Σχολείου, κα Πετρέα Χριστίνα.
Για να δείτε την εισήγηση, πατήστε εδώ.
Την Τρίτη 26 Μαίου 2015, πραγματοποιήθηκε η 4η συνάντηση ενδοσχολικής επιμόρφωσης του προσωπικού του Σχολείου μας, με εισηγητές τη Φασόλα Δόμνα, δασκάλα ΕΑΕ, και τον διευθυντή του Σχολείου, Κωνστάνταρο Μανόλη, δάσκαλο-λογοθεραπευτή.
Για να δείτε την παρουσίαση, πατήστε εδώ
Την Τρίτη 19 Μαΐου 2015, πραγματοποιήθηκε η 3η συνάντηση στα πλαίσια της ενδοσχολικής επιμόρφωσης που υλοποιείται στο Σχολείο μας, με εισηγήτρια την εκπαιδευτικό κ. Πιπερίδου.
Για να δείτε την εισήγηση, πατήστε εδώ.
Την Τρίτη 12 Μαΐου 2015, πραγματοποιήθηκε η 2η ενδοσχολική επιμόρφωση με εισηγήτρια την κ. Δημητροπούλου σε συνεργασία με τον διευθυντή του Σχολείου.
Για να δείτε την εισήγηση, πατήστε εδώ
Νοητική Καθηστέρηση, του Διευθυντή του Σχολείου, Κωνστάνταρου Εμμανουήλ.
Ο όρος «νοητική καθυστέρηση», αφορά μία ετερογενή ομάδα…
Για να δείτε περισσότερα πατήστε εδώ
Η Επιστημονική Εταιρία Θεραπευτικής Ιππασίας και Ιπποθεραπείας Ελλάδος (Ε.Ε.Θ.Ι.Ι.Ε.) που δραστηριοποιείτε στο χώρο της θεραπευτικής ιππασίας και ιπποθεραπείας τα τελευταία χρόνια στον Ιππικό Όμιλο Βαρυμπόμπης, καθώς και στον Ιππικό Όμιλο Βορείων Προαστίων τώρα βρίσκεται και στην πόλει της Καλαμάτας.
Η Ε.Ε.Θ.Ι.Ι.Ε. Καλαμάτας είναι ένα καινούργιο τμήμα το οποίο πραγματοποιεί συνεδρίες θεραπευτικής ιππασίας από φέτος τον Σεπτέμβριο στον ιππικό όμιλο Καλαμάτας σε συνεργασια με την Ε.Ε.Θ.Ι.Ι.Ε Αθηνών και με την καθοδήγηση και υποστήριξη του Πανελλήνιου Συλλόγου Ιπποθεραπευτών και Εκπαιδευτών Θεραπευτικής Ιππασίας. Υπεύθυνη της ομάδος είναι η γυμνάστρια ειδικής αγωγής και εκπαιδεύτρια θεραπευτικής ιππασίας Κα Αναστασία Μιχαλοπούλου.
Οι θεραπευτές της ομάδος είναι όλοι μέλη του Πανελλήνιου Συλλόγου Ιπποθεραπευτών και Εκπαιδευτών Θεραπευτικής Ιππασίας με πολλά χρόνια εμπειρίας στο χώρο της αποκατάστασης. Πεποίθηση των ιδρυτών του συλλόγου (ΠΑ.Σ.Ι.Ε.Θ.Ι) είναι, ότι μόνο με τον τρόπο αυτό, η θεραπευτική ιππασία μπορεί να γίνει μια αυστηρά δομημένη θεραπεία, με δικά της θεραπευτικά πρωτόκολλα και διακριτό το ρόλο του θεραπευτή στην ομάδα αποκατάστασης, μεγιστοποιώντας τα οφέλη από αυτή, εξασφαλίζοντας την ασφάλεια και την ταχύτερη αποκατάσταση του ασθενούς.
Τι είναι θεραπευτικη ιππασια?
Η θεραπευτική ιππασία είναι μία δραστηριότητα η οποία χρησιμοποιεί την κίνηση του αλόγου και την επαφή του ασθενούς μαζί του, για να βελτιώσει νευρολογικές, νοητικές και αισθητηριακές δυσλειτουργίες σε ασθενείς με κινητικά και νοητικά προβλήματα. Πρόκειται για μια δομημένη θεραπεία με δικά της θεραπευτικά πρωτόκολλα, αλλά με κοινούς με τις άλλες θεραπείες, στόχους. Οι συμμετέχοντες είναι παιδία και ενήλικες που πραγματοποιούν ειδικό πρόγραμμα ασκήσεων πάνω στο άλογο που βρίσκεται σε συνεχή κίνηση. Τα προγράμματα περιλαμβάνουν ημίωρες ατομικές συνεδρίες.
Ποιες είναι οι ενδείξεις της θεραπευτικής ιππασίας και ποια τα σημαντικότερα οφέλη για έναν ασθενή, που παίρνει μέρος στις συνεδρίες?
Οι ενδείξεις αφορούν μια σειρά νευρολογικών αλλά και αναπτυξιακών διαταραχών, όπως είναι η εγκεφαλική παράλυση, οι μυασθένειες, η ημιπληγία, ο αυτισμός, η διάχυτη αναπτυξιακή διαταραχή (ΔΑΔ) ,διαταραχή ελλειμματικής προσοχής-υπερκινητικότητα (ΔΕΠ-Υ), η νοητική υστέρηση, οι μαθησιακές δυσκολίες, το σύνδρομο Down κ.α. Ενώ τα σημαντικότερα οφέλη είναι : η ομαλοποίηση του μυϊκού τόνου, η αναχαίτιση των παθολογικών προτύπων κίνησης, η βελτίωση του κινητικού και του οπτικοκινητικού συντονισμού, η βελτίωση της ισορροπίας , η βελτίωση του λόγου, η
προώθηση και βελτίωση της βάδισης, η αύξηση της συγκέντρωσης και της προσοχής , η διεύρυνση της αντίληψης και των γνωστικών ικανοτήτων, προώθηση σωστής στάσης σώματος κ.α.
Σε τι διαφέρει από τις μέχρι τώρα ΄΄κλασικές΄΄ θεραπείες?
Δυο είναι οι παράγοντες που διαφοροποιούν την θεραπευτική ιππασία από τις άλλες θεραπείες: ο πρώτος, είναι ο χώρος που διεξάγονται οι συνεδρίες,( καθώς, ο ιππικός στίβος είναι ένας χώρος πλούσιος σε κινητικά, οπτικά και αισθητηριακά ερεθίσματα) και ο δεύτερος, είναι η μοναδικότητα της κίνησης της λεκάνης του αλόγου η οποία προσφέρετε σαν μια θεραπευτική επιφάνεια η οποία δεν μπορεί να αντιγραφεί στο εργαστήριο και από την οποία μπορούμε να αποκομίσουμε οφέλη που βελτιώνουν την κινητική κατάσταση του ασθενούς.
Τέλος, θα θέλαμε να προσθέσουμε ότι πολυτιμη για εμας βοηθεια είναι αυτή του Εθελοντή βοηθού θεραπευτικής ιππασίας, για τον λόγο αυτό με προτεραιότητα σε αυτούς που έχουν εμπειρία από ΑμεΑ μπορούν να δηλώσουν εθελοντική συμμετοχή στα προγράμματα μας.
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΣΤΟ ΤΗΛΦ:6956090332
www.eethiie.com, n.michalopoulou@hotmail.com
ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΚΑΙ ΑΥΤΙΣΜΟΣ
Πετρέα Χριστίνα Καθηγήτρια Φυσικής Αγωγής
Δρ. Αλέξανδρος Αργυριάδης Σχολικός Νοσηλευτής
Πρόσφατες έρευνες δείχνουν ότι μερικά παιδιά με αυτισμό μπορούν να έχουν (υψηλότερες από τον μέσο όρο) ανάγκες για συγκεκριμένα θρεπτικά συστατικά, λόγω ανισορροπίας στο πεπτικό τους σύστημα που ενδέχεται να επηρεάζει την απορρόφησή τους.
Έχει διαπιστωθεί ότι η καζεϊνη (γάλα) ή η γλουτένη (σιτάρι) επηρεάζουν τη λειτουργία του εγκεφάλου δε ορισμένα άτομα με αυτισμό.
Τι είναι όμως ο Αυτισμός;
Ο όρος «αυτισμός» προέρχεται ετυμολογικά από την ελληνική λέξη «εαυτός» και υποδηλώνει την απομόνωση ενός ατόμου στον εαυτό του. Τέτοιες περιπτώσεις παιδιών παρουσιάζουν ελλείμματα στην κοινωνική ανάπτυξη, ιδιόμορφη γλωσσική ανάπτυξη και περιορισμένα στερεότυπα ενδιαφέροντα Ο αυτισμός εντάσσεται στην κατηγορία των Διάχυτων Αναπτυξιακών Διαταραχών. Αυτές οι διαταραχές χαρακτηρίζονται από σοβαρά ελλείμματα σε πολλούς τομείς της ανάπτυξης ταυτόχρονα, γι’ αυτό και ονομάζονται «διάχυτες».
Οι διατροφικές παρεμβάσεις αποτελούν ιδιαίτερα δημοφιλή μέθοδο θεραπείας, ενώ στοχεύουν στη ρύθμιση της λειτουργίας του γαστρεντερικού συστήματος, του ανοσοποιητικού συστήματος, καθώς και των
νευροδιαβιβαστών και νευροπεπτιδίων. Σε αυτές περιλαμβάνονται δίαιτες περιορισμού κάποιων συστατικών της διατροφής (όπως γλουτένη και καζεΐνη),διατροφικά συμπληρώματα (π.χ. προβιοτικών, απαραίτητων
λιπαρών οξέων, αμινοξέων και άλλων θρεπτικών συστατικών) και συμπληρώματα βιταμινών και μετάλλων.
ΧΡΗΣΙΜΕΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ-ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ
(Πάντα ύστερα από συνεννόηση με τον προσωπικό σας ιατρό και διαιτολόγο)
– Δημιουργήστε προκαθορισμένα ωράρια γευμάτων με λεπτομερή οπτικά προγράμματα που περιλαμβάνουν που και ποτέ θα πραγματοποιηθεί το γεύμα αλλά και τι θα περιλαμβάνει.
– Προσφέρετε σημαντική βοήθεια, αντιμετωπίζοντας έγκαιρα οδοντικά η εντερικά προβλήματα (πονόδοντο, δυσκοιλιότητα), τροποποιώντας τα φάρμακα εκείνα που έχουν ως παρενέργεια τη ελάττωση της όρεξης, και βοηθώντας εκείνους με κινητικά προβλήματα η δυσκολία στην έκφραση και την επικοινωνία με εξειδικευμένο προσωπικό.
– Αναγνωρίστε τις ιδιαιτερότητες του ατόμου ξεχωριστά
– Γίνετε ευρηματικοί στο να βρίσκετε τρόπους που να προκαλούν το ενδιαφέρον των ατόμων αυτών να δοκιμάσουν διαφορετικά φαγητά
Καλό είναι να αφερθεί ότι όσα αναφέρονται παραπάνω δεν μπορούν να γενικευτούν σε όλο το πλαίσιο των ατόμων με αυτισμό. Πολλές θεωρίες αλλά κι ερευνητικά δεδομένα καθιστούν επιτακτική την ανάγκη όχι μόνο ιατρικής παρακολούθησης αλλά κι εξατομίκευσης των αναγκών του κάθε ανθρώπου.
Άλλες θεωρίες και στοιχεία…
ΠΗΓΕΣ:
Αλλάξτε Ζωή, Αργυριάδης Α. Εκδ. Δίαυλος, Αθήνα 2011
http://www.mednutrition.gr
Της Γιαννούκου Γεωργίας, Δασκάλας Ειδικής Αγωγής.
Πειθαρχεία, Όρια (μέρος α΄)
Εισαγωγή
Το θέμα της πειθαρχίας και του κύρους των γονέων απέναντι στο παιδί τους, καθώς και η θέσπιση ορίων στη συμπεριφορά αποτελεί ένα θέμα για το οποίο πολλοί γονείς νιώθουν αβεβαιότητα.
Πολλοί γονείς προσπαθούν να βρουν τη «χρυσή τομή» ανάμεσα στο παλαιότερο «αυταρχικό» μοντέλο αγωγής και στο μοντέλο του «γονέα – φίλου», ώστε να δώσουν στο παιδί τους τη δυνατότητα να εξελίσσεται ως μια ξεχωριστή και αυτόνομη προσωπικότητα, η οποία όμως σέβεται και υπακούει στις απόψεις των γονέων.
Άλλες φορές η ανυπακοή των παιδιών προέρχεται από το γεγονός ότι οι γονείς δεν έχουν ξεκαθαρίσει τα όρια που προσπαθούν να θέσουν στα παιδιά τους με αποτέλεσμα να μην υπάρχει σταθερότητα στη συμπεριφορά τους απέναντι σε καταστάσεις «κρίσης», δηλαδή όταν τα παιδιά παρουσιάζουν μια ανυπάκουη συμπεριφορά.
Έτσι, οι γονείς εξαρχής θα πρέπει να ξεχωρίσουν τις απόλυτες κοινωνικές απαγορεύσεις από τις ιδιαίτερες αρχές κάθε οικογένειας.
Για τις πρώτες, θα πρέπει να υπάρχει ανυποχώρητα αυστηρή στάση και να υπενθυμίζονται συχνά στα παιδιά, όχι μόνο σε περιόδους κρίσης.
Σχετικά με τους κανόνες κάθε οικογένειας είναι καλό να προβάλλονται εκείνες οι αρχές που θα αντέξουν στο χρόνο.
Ας δούμε παρακάτω κάποια θέματα που απασχολούν τους γονείς. Συγκεκριμένα:
Α. Πρέπει να τιμωρώ το παιδί μου και πώς;
Γενικότερα η τιμωρία απορρίπτεται από τους γονείς καθώς πολλές φορές η ιδέα της τιμωρίας συνδυάζεται λανθασμένα με ξύλο.
Ακόμη πολλές φορές οι γονείς φοβούνται πως θα χάσουν την αγάπη των παιδιών τους ή θα θεωρηθούν «κακοί γονείς». Στην πραγματικότητα η τιμωρία είναι απαραίτητο συμπλήρωμα της απαγόρευσης, αφού καθιστά την τιμωρία πειστική στο παιδί, και το βοηθά να καταλάβει πως όταν δεν σέβεται τους (διατυπωμένους με σαφή τρόπο) κανόνες, υπάρχουν κυρώσεις.
Αυτή είναι και η βάση της εκπαίδευσης στην κοινωνική ζωή.
Ακόμη, με την τιμωρία ο γονιός δε χρειάζεται να υψώσει τη φωνή ή να θυμώσει, ενώ η τιμωρία, όταν είναι συνειδητή δεν πληγώνει, αλλά ανακουφίζει το παιδί.
Η τιμωρία πρέπει να είναι:
Β. Πώς να ευαισθητοποιώ το παιδί μου σχετικά με τις σπατάλες;
Να κάνετε την αυτοκριτική σας
Να μάθετε να λέτε «όχι» εγκαίρως και να είστε ξεκάθαροι. Το να προσφέρουμε τα πάντα σε σχέση με τα υλικά από τη μια στα παιδιά και από την άλλη να τους τονίζουμε πόσο κακομαθημένα είναι οδηγεί σε τέτοιου είδους ανεπιθύμητες συμπεριφορές.
ΔΙΔΑΚΤΙΚΗ ΔΙΑΦΟΡΟΠΟΙΗΣΗ
Του Κωνστάνταρου Μανόλη, υποδιευθυντή του σχολείου
Πρόκειται για ανοιχτή, πολυδιάστατη και ανακαλυπτική διαδικασία και όχι για συγκεκριμένη στρατηγική ή μέθοδο. Στηρίζεται στην αρχή, ότι τα παιδιά είναι διαφορετικά και επομένως έχουν διαφορετικές ικανότητες και ανάγκες.
Σαν έννοια συνδέεται με την αποδοτική διδασκαλία και την ικανότητα του εκπαιδευτικού να συνδέσει τη διδασκαλία με τη μάθηση (Visser, 1993).
Ο ρόλος του εκπαιδευτικού είναι διπλός. Πρέπει πρώτα να ανιχνεύσει τις στρατηγικές που χρησιμοποιούν οι μαθητές για να μάθουν και ύστερα να επιλέξει τις κατάλληλες διδακτικές μεθόδους που ανταποκρίνονται στις στρατηγικές μάθησης που χρησιμοποιεί ο κάθε μαθητής και που τον βοηθούν να βελτιώσει τις επιδόσεις του (Dickinson and Wright, 1993).
Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει η Tomlinson (2001), σε μια τάξη που υπάρχει διαφοροποίηση της διδασκαλίας, προσφέρονται διαφορετικοί τρόποι
έτσι ώστε ο μαθητής να μάθει πιο αποδοτικά.
Αυτοί οι διαφορετικοί τρόποι θα επιλεγούν με βάση:
Διαφοροποιημένο εκπαιδευτικό πρόγραμμα μπορεί να περιλαμβάνει και προσαρμογές σε:
Διαφοροποίηση δεν είναι
Η διαφοροποίηση δίνει τη δυνατότητα στο μαθητή τόσο του γενικού όσο και του ειδικού σχολείου να συμμετέχει σε πρόγραμμα σπουδών που είναι κατάλληλο και αντίστοιχο των δυνατοτήτων του, των ενδιαφερόντων του, της πολιτισμικής του ταυτότητας, του μαθησιακού του στυλ.
Προϋποθέσεις:
Καλή γνώση του αναλυτικού προγράμματος, προσαρμογή μαθησιακών στόχων και υλικού, ευελιξία διδ/κών προσεγγίσεων και αναθεώρηση του υπάρχοντος μοντέλου υποστηρικτικής βοήθειας.
Αρχές:
Ο εκπ/κός γνωρίζει τα ουσιώδη σημεία του γνωστικού αντικειμένου, κατανοεί, σέβεται και χτίζει πάνω στις διαφορές των μαθητών, η αξιολόγηση και η διδ/λία συνδέονται δυναμικά, ο εκπ/κός προσαρμόζει με ευελιξία το περιεχόμενο, τη διαδικασία και το αποτέλεσμα της διδ/λίας στην ετοιμότητα, τα ενδιαφέροντα και το μαθησιακό προφίλ των μαθητών.
______________________________________________________________
1. Στρογγυλός, Β.(2006). «Διαφοροποίηση» (Σημειώσεις Μαρασλείου Τμήμα Ειδικής Αγωγής).
2. Παπαδόπουλος, Α. (2006). Σημειώσεις μαθήματος «Παιδαγωγική και Διδακτική της ένταξης». Μ.Δ.Δ.Ε. Τμήμα Ειδικής Αγωγής. Αθήνα.
3. Στρογγυλός, Β.(2006). «Διαφοροποίηση» (Σημειώσεις Μαρασλείου Τμήμα Ειδικής Αγωγής).
ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Σ.Μ.Ε.Α.Ε.
(Λειτουργία των Ειδικών Δημοτικών Σχολείων με τάξεις)
Στο άρθρο 8 του Νόμου 3699/2008 και στην περίπτωση ββ) αναφέρεται ότι τα δημοτικά σχολεία ΕΑΕ λειτουργούν με μία προκαταρκτική τάξη και με τις τάξεις Α΄, Β΄, Γ΄, Δ΄, Ε΄ και ΣΤ΄. Επίσης ορίζεται το ηλικιακό πλαίσιο φοίτησης των μαθητών από 7 έως και 14 ετών με δυνατότητα παράτασης φοίτησης για ένα έτος.
Επίσης στο Σύστημα καταγραφής της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης του Υπουργείου Παιδείας, δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων ζητείται από εφέτος στον ατομικό πίνακα στοιχείων κάθε εκπαιδευτικού που διδάσκει στο Σχολείο να δηλωθεί και η τάξη που διδάσκει. Αυτό σημαίνει ότι κάθε εκπαιδευτικός διδάσκει σε μια συγκεκριμένη τάξη π.χ. προκαταρκτική, Α΄, Β΄ κλπ.
Η λειτουργία των ΣΜΕΑΕ με τάξεις παίρνει υπόψη της μόνο την παράμετρο της ηλικίας του μαθητή γιατί δεν μπορεί μαθητής π.χ. 14 ετών να είναι γραμμένος και να φοιτά στην Α΄ ή Β΄ τάξη επειδή υποχρεωτικά στην ηλικία αυτή ή έστω των 15 ετών θα αποφοιτήσει.
Επίσης στις ΣΜΕΑΕ φοιτούν μαθητές με μεγάλη ανομοιογένεια και ως προς στις επιδόσεις και ως προς τις δυνατότητες απόκτησης σχολικών δεξιοτήτων κλπ Δηλαδή μαθητής 12 ή και 14 ετών μπορεί να μην δύναται να αποκτήσει ακαδημαϊκές γνώσεις μπορεί όμως και απαιτείται να αποκτήσει ικανότητες αυτοεξυπηρέτησης, αυτόνομης διαβίωσης κλπ.
Οι μαθητές στο μαθητολόγιο του Σχολείου φέρονται γραμμένοι στην τάξη που αντιστοιχεί γενικά και με την ηλικία τους . Όλοι οι τίτλοι που τους παρέχονται αναφέρονται στην σχολική τάξη αλλά στην καθημερινή εκπαίδευση των μαθητών στο σχολείο μέχρι την προηγούμενη σχολική χρονιά ίσχυαν οι βαθμίδες προκαταρκτική, κατωτέρα, μέση και ανωτέρα με στόχο η ομάδα των μαθητών να είναι λειτουργική προς όφελός τους και όχι απλά και μόνο με το κριτήριο της τάξης που αντανακλά στην ηλικία του μαθητή και δεν παίρνει υπόψη της τις συγκεκριμένες ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες του συγκεκριμένου μαθητή π.χ. αν είναι αυτιστικός , αν έχει χαμηλό νοητικό δυναμικό, αν υπάρχει υπερκινητικότητα, διαταρακτική συμπεριφορά κλπ.
Τελικά επειδή με το μοντέλο των τάξεων είναι αδύνατον να λειτουργήσει το Σχολείο στην καθημερινή του πρακτική , εφόσον είναι αδύνατη η συγκρότηση ομοιογενών κατά το δυνατόν ομάδων αλλά και ομάδων λειτουργικών και δημιουργούνται πλείστα προβλήματα σχετικά με την αγωγή και εκπαίδευση των μαθητών προτείνουμε στην καθημερινή πρακτική του Σχολείου να λειτουργούν οι βαθμίδες προκαταρκτική , κατωτέρα, μέση και ανωτέρα. Με αυτόν τον τρόπο δύνεται η δυνατότητα στο Σύλλογο Προσωπικού του Σχολείου που απαρτίζεται από διεπιστημονική ομάδα και γνωρίζει τους μαθητές να συγκροτήσει τις ομάδες για κάθε βαθμίδα ώστε να είναι λειτουργικές και προς όφελος των μαθητών. Επίσης πολλά ειδικά σχολεία έχουν συγκροτήσει Ειδική Διαγνωστική Επιτροπή Αξιολόγησης (ΕΔΕΑ), η οποία μπορεί να συμβάλει στην συγκρότηση αυτών των ομάδων των μαθητών με ουσιαστικό τρόπο.
Ο Διευθυντής του 1ου Ειδικού Σχολείου Καλαμάτας
Ηλίας Μπάκας
