Με τον Ναδάλ 
Με τον Φέντερερ 
Οι γονείς του ήταν καθηγητές του σκι σε μια περιοχή του Μαυροβουνίου. « Όταν ήμουν 6 ετών χτίζονταν στα μέρη μου γήπεδα του τένις. Το θεώρησα σημάδι από τη μοίρα. Έφτιαξα ένα κύπελλο απομίμηση του Wimbledon και κάθε μέρα το έπιανα στα χέρια μου, κοιτούσα τον καθρέπτη κι έλεγα : είμαι ο πρωταθλητής του Wimbledon. Κάθε μέρα έκανα προπόνηση για αυτή τη στιγμή» .
Ο εξάχρονος Novak πίσω από τα σύρματα παρακολουθούσε ένα πρωινό μία από τις καλύτερες προπονήτριες, την Jenena Gencic. Το ίδιο απόγευμα βρισκόταν στο τερέν με μια τσάντα στην πλάτη. «Είχα βάλει δυο μπλούζες, μπουκάλια νερού, μια μπάρα δημητριακών και μια πετσέτα». Με ρώτησε αν η μητέρα μου είχε ετοιμάσει την τσάντα. Της απάντησα ότι την έφτιαξα ο ίδιος, γιατί εγώ θέλω να παίξω τένις και όχι η μητέρα μου.
Τρεις μήνες αργότερα η Jenena Gencic είπε στους γονείς ότι ο μικρός είναι γεννημένος πρωταθλητής. Στα επτά έδωσε την πρώτη συνέντευξη και τον ρώτησαν για το ημερήσιο πρόγραμμά του. «Πηγαίνω στο Σχολείο το πρωί, μετά παίζω τένις και μετά διαβάζω τα μαθήματά μου». Το τένις είναι δουλειά ή παιχνίδι; «Το τένις είναι δουλειά και δουλειά μου είναι να γίνω πρωταθλητής».
Ωστόσο η Σερβία ήταν ένας σωρός από ερείπια. «Τα αεροπλάνα βομβάρδιζαν, ακόμα ταράζομαι όταν ακούω ήχο αεροπλάνων». Στις 78 ημέρες που διήρκησαν οι βομβαρδισμοί η Partizan κράτησε ανοιχτά τα γήπεδα για βοηθήσει τους ανθρώπους να ασχολούνται με κάτι άλλο. Η Jenena Gencic δε σταμάτησε τις προπονήσεις. «Όταν είστε στο γήπεδο δε θα σκέπτεσθε τις βόμβες». Jenena Gencic εκτός από το τένις έδινε στα παιδιά βιβλία, τους μάθαινε να αγαπούν την κλασική μουσική, να έχουν ανοιχτούς τους ορίζοντές τους. Ο Νόβακ λέει: «Ο πόλεμος είναι καταστροφή. Σου παίρνει αγαπημένους ανθρώπους και διαλύει οικογένειες».
Στα 12 πήγε σε ακαδημία τένις στο Μόναχο. Ήταν ένα μικρό παιδί σε μια ξένη χώρα. Συχνά έκλαιγε. Τα έξοδα ήταν δυσβάσταχτα για την οικογένεια. Ο προπονητής του διέγνωσε τη μεγάλη θέλησή του. Κάποια μέρα θα γινόταν πάρτι. Ο Novak ρώτησε τον προπονητή «αν θα πάω στο πάρτι θα είναι καλό για το τένις μου;» Του απάντησε
«πήγαινε να διασκεδάσεις, έχεις δουλέψει σκληρά» . Ο Novak επιμένει «δε σε ρώτησα αν θα είναι καλό για μένα, αλλά αν είναι καλό για το τένις μου».
Στα 18 έγινε ο νεαρότερος αθλητής που μπήκε στο top 100. To 2005 γνωρίζει τη Jelena Ristic. Το 2015 παντρεύονται. «Όταν γυρίζω στο σπίτι, δεν είμαι τενίστας , είμαι πατέρας και σύζυγος. Έχω να δώσω μια συμβουλή στους νέους : παντρευτείτε!!! Από τότε που έκανα δική μου οικογένεια έχω χάσει ελάχιστους αγώνες!!!».
Το 2006 υπήρξε η πρόταση να πάρει τη βρετανική υπηκοότητα. «Δεν ήθελα να αλλάξω χώρα, η Σερβία είναι η πατρίδα μου και είμαι περήφανος για αυτήν». Το 2006 βρίσκεται στο Νο 16 της γενικής κατάταξης . Ο πατέρας τού τηλεφωνεί για να τον συγχαρεί. « Να μου δώσεις συγχαρητήρια, όταν φθάσω στο Νο 1». « Όταν εμφανίστηκα στο Wimbledon αισθάνθηκα ότι ήμουν πάλι 6 ετών. Αυτή τη φορά κρατούσα στα χέρια μου το αληθινό τρόπαιο. Ανατρίχιασα όπως κι όταν με υποδέχτηκε στο Βελιγράδι 100.000 κόσμος. Αναλογίσθηκα όλα όσα πέρασα για να φθάσω ως εδώ».
Το 2009 ήταν Νο 3 στo top 100. Ένιωθε πως παρά την προσπάθεια δύσκολα θα έφθανε στο Νο 1. Είχε προβλήματα στην αναπνοή που του έριχναν τη φυσική κατάσταση. Επισκέφθηκε το διατροφολόγο Igor Cetojevic. Διέγνωσε πρόβλημα με τη γλουτένη. Με την κατάλληλη διατροφή σε δώδεκα μήνες ήταν το Νο 1.
Η Ana Ivanovic περιγράφει πόσο σχολαστικός είναι. “Έμεναν 15 λεπτά για να βγει στο γήπεδο και τον βρήκα να κουρεύεται”. «Δεν μπορώ να παρουσιαστώ με μια φωλιά πουλιών στο κεφάλι μου . Πρέπει να κόψω τα μαλλιά μου».
Οι Federer και Nadal είναι αντίπαλοι μόνο στο γήπεδο και πολύ καλοί φίλοι του έξω από αυτό.
Ο Novak δεν παραλείπει να αποτινάζει τον ελιτισμό και σνομπισμό που υπηρετεί το τένις. Ίσως επειδή δεν ξεχνά ότι όλα για αυτόν ξεκίνησαν από τα χαλάσματα του Μαυροβουνίου ανάμεσα στις βόμβες.
