Οι Αβορίγινες είναι ονομασία των αυτοχθόνων κατοίκων της Αυστραλίας. Η λέξη προέρχεται από το λατ. ab origine και χρησιμοποιήθηκε αρχικά για να χαρακτηρίσει τους αρχαιότερους κατοίκους της ιταλικής χερσονήσου, και ειδικότερα τους κατοίκους του Λατίου.

             Ιστορία

ΟΙ Αβορίγινες έζησαν ολότελα απομονωμένοι, έως την εισβολή των Ευρωπαίων, το 1788. Αν και για χρόνια ήταν κυρίαρχη η άποψη ότι η Αυστραλία αποικίθηκε ήσυχα, δηλαδή χωρίς αντίσταση μια και οι Αβορίγινες δεν διέθεταν ούτε κάποιου είδους πολιτική οργάνωση, ούτε μόνιμο τόπο εγκατάστασης, ούτε ιδιοκτησία, σήμερα είναι ευρέως γνωστό ότι υπήρξε αντίσταση και μάλιστα επίμονη, με την αυξανόμενη μορφή του ανταρτοπόλεμου, σχεδόν για δύο αιώνες. Στο μεταξύ οι αυτόχθονες άρχισαν να αποδεκατίζονται από διάφορες ασθένειες (πνευμονία, ευλογιά, ιλαρά, αφροδίσια κ.ά.) που μετέφεραν οι Ευρωπαίοι και οι οποίες ήταν άγνωστες σε αυτούς, με συνέπεια το ανοσοποιητικό σύστημα να είναι ευπρόσβλητο. Επίσης άρχισαν να υποφέρουν και από έλλειψη νερού, καθώς αρκετά από τα πηγάδια τους μολύνθηκαν ή επιχωματώθηκαν από τα ζώα που είχαν εισαχθεί, με επιπτώσεις στη βλάστηση και στο κυνήγι. Με την πάροδο του χρόνου ορισμένοι επεδίωξαν τη συνεννόηση, εν μέρει γιατί πίστευαν ότι οι άποικοι ήταν προσωποποιήσεις των πνευμάτων των νεκρών προγόνων τους. Άλλοι αναγκάστηκαν να συμβιβαστούν για να επιβιώσουν. Παράλληλα άρχισε η δράση των ιεραποστολών, ορισμένες από τις οποίες δεν αντιδρούσαν στη σκληρή μεταχείριση των αυτοχθόνων από τους αποίκους, ούτε καν στη εξαιρετικά απάνθρωπη μέθοδο της απομάκρυνσης των βρεφών από τους γονείς τους ή στη βίαιη απαγόρευση των γλωσσών και των θρησκευτικών τελετών των αυτοχθόνων. Κατά τις δεκαετίες του 1920 και 1930 δημιουργήθηκαν ειδικοί καταυλισμοί αυτοχθόνων, που απομόνωσαν ακόμη περισσότερο όσους ζούσαν εκεί, ενώ όσοι προτίμησαν να ζήσουν στις παρυφές της κοινωνίας των λευκών διαφοροποιήθηκαν φυλετικά και δέχτηκαν την επίδραση του δυτικού τρόπου ζωής.

          H ενσωμάτωση

Μετά το Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο η κατάσταση άρχισε σταδιακά να αλλάζει, καθώς ένα κίνημα διαμαρτυρίας είχε ήδη αναπτυχθεί τόσο ανάμεσα στους αυτόχθονες όσο και στους κόλπους των προοδευτικών λευκών. Η τάση αυτή που αναγνώριζε τις πολιτισμικές διαφορές αλλά ευνοούσε την ισότιμη συμβίωση, επέδρασε ώστε να αρχίσουν να λαμβάνονται μέτρα και να ψηφίζονται νόμοι για την ενσωμάτωση (και όχι για την αφομοίωση που προϋπέθετε την εξαφάνιση των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών τους) των Αβορίγινων στην ευρύτερη αυστραλιανή κοινωνία. Το 2002 η αυστραλιανή κυβέρνηση έδωσε γη 136.000 τ. χλμ. στη φυλή Μάρτου, αναγνωρίζοντάς την ως ιδιοκτήτρια της έκτασης αυτής, με δικαιώματα εκμετάλλευσης των φυσικών της πόρων, αλλά απέρριψε αντίστοιχα αιτήματα άλλων φυλών Αβορίγινων, αφήνοντας το θέμα της ισότιμης ενσωμάτωσής τους στο σώμα της αυστραλιανής κοινωνίας γιατί το μέτρο προσέκρουσε σε αντιδράσεις λευκών οι οποίοι κατείχαν διεκδικούμενες εκτάσεις.

          Γιατί οι Αβορίγινες χρησιμοποιούσαν το μπούμερανγκ

Οι Αβορίγινες χρησιμοποιούσαν το μπούμερανγκ κυρίως για παιχνίδι και κυνήγι. Όταν ήθελαν να πιάσουν ένα πουλί πετούσαν το μπούμερανγκ και το πουλί έπεφτε, ενώ αν ήθελαν να παίξουν πετούσαν το μπούμερανγκ και μετά αυτό γύριζε.

Φωτεινή Μήτρου

Στ΄Δημοτικού