Το αρχαίο θέατρο στην Αθήνα!!

Οι αρχαίοι Αθηναίοι αγαπούσαν το θέατρο και πίστευαν ότι όποιος παρακολουθεί παραστάσεις μαθαίνει καινούρια πράγματα και ωφελείται.

Είχαν μάθει να εκφράζουν τα συναισθήματά τους  μέσα από το θέατρο.  Όταν, για παράδειγμα,  καταστράφηκε η Μίλητος  από τους Πέρσες (περίπου το 500π.Χ.) οι Αθηναίοι ένιωσαν μεγάλη λύπη. Έτσι λοιπόν στο θέατρο της Αθήνας παίχτηκε ένα έργο για την καταστροφή της Μιλήτου πολύ συγκινητικό που έκανε όλους τους θεατές να κλάψουν.

Δύο ήταν τα κύρια είδη του αρχαιοελληνικού δράματος (θεάτρου): η τραγωδία και η κωμωδία. Οι περισσότερες τραγωδίες βασίζονταν σε θρύλους.  Συχνά, οι θεατές που τις παρακολουθούσαν ένιωθαν δέος, φρίκη και οίκτο.  Οι κωμωδίες, που προκαλούσαν το γέλιο, συχνά αφορούσαν διάσημες προσωπικότητες.

Στα θέατρα αυτά έπαιζαν έργα του Αισχύλου, του Σοφοκλή, του Ευριπίδη, του Αριστοφάνη και άλλων.

Θέατρο του Διονύσου : ήταν ο σημαντικότερος γνωστός υπαίθριος θεατρικός χώρος, φιλοξενούσε τα Μεγάλα Διονύσια που ήταν η μεγαλύτερη θεατρική γιορτή της Αθήνας.

Ωδείο Ηρώδου του Αττικού: ο προορισμός του ήταν κατά κύριο λόγο οι μουσικές εκδηλώσεις. Λειτούργησε μόνο 105 χρόνια και φαίνεται να χρησιμοποιήθηκε και για μονομαχίες και ταυρομαχίες (σύμφωνα με διάφορα ευρήματα ανασκαφών).

Τα πρώτα θέατρα συνδέονται με την λατρεία του Διονύσου.

Τα βασικά του μέρη ήταν τρία:

Το κυρίως θέατρο ή κοίλον, το μέρος που προοριζόταν για τους θεατές.
Η ορχήστρα , ο κυκλικός ή ημικυκλικός χώρος όπου ήταν ο χορός.
Η σκηνή , ο χώρος των υποκριτών.

Ζώντας λοιπόν κι εμείς στην Αθήνα οφείλουμε να επισκεφτούμε τα δύο αυτά θέατρα.  Είναι το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε γι’ αυτούς… που μας έχουν διδάξει τόσα πράγματα και μας έχουν κάνει να αισθανόμαστε περήφανοι.

Γιώργος Θωμαϊδης

(Παιδική Εγκυκλοπαίδεια- Βικιπαίδεια- Βιβλίο Ιστορίας Δ΄Δημοτικού)

Νέες επιστημονικές έρευνες δείχνουν πως οι πρόγονοι των Κρητών εκμεταλλευόντουσαν ορυχεία χαλκού στην Βόρεια Αμερική 4.000 χρόνια πριν πατήσει το πόδι του εκεί ο Χριστόφορος Κολόμβος. Ενώ ο στόλος τους όργωνε τα πέρα του κόσμου, από την Βαλτική μέχρι την Ινδία.Μπορεί σε πρώτη ανάγνωση όλος αυτός ο θόρυβος να θυμίζει «φτηνή» εθνικιστική προπαγάνδα, αλλά τα στοιχεία που αποδεικνύουν τα παραπάνω λεγόμενα έχουν αρχίσει να στοιβάζονται.

Συγκεκριμένα τον τελευταίο καιρό έντονες συζητήσεις έχει προκαλέσει το βιβλίο The Lost Empire of Atlantis του Gavin Menzies. Ο γνωστός μελετητής ακολουθεί τα ίχνη των Μινωιτών στη Μικρά Ασία, την Αίγυπτο, την Υεμένη, την Ινδία και την Ταϊλάνδη προσπαθώντας να κατανοήσει που έβρισκαν τις τεράστιες ποσότητες μετάλλων που εμπορεύονταν.

Όπως π.χ. το γεγονός ότι οι Μινωίτες έμποροι έδωσαν στους Φαραώ χάλκινα πριόνια ενισχυμένα με κασσίτερο για να κόψουν τους ογκόλιθους των πυραμίδων τους.

Ή το πως είναι δυνατόν να βρέθηκε το 1450 π.Χ. στο Ακρωτήρι της Σαντορίνης κάμπια των φύλλων καπνού, αφού ως γνωστόν ο καπνός πρωτόφτασε στην Ευρώπη τον 16ο αι. μ.Χ. από την αμερικανική ήπειρο.

Κάπως έτσι η έρευνα του 72χρονου Gavin Menzies, πρώην αξιωματικού του Πολεμικού Ναυτικού της Βρετανίας, στράφηκε προς την Δύση.Και σιγά σιγά το παζλ άρχισε να σχηματίζεται. Πάντα σύμφωνα με ένα άκρως διαφωτιστικό άρθρο που δημοσιεύτηκε στο Βήμα της Κυριακής.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που βρήκε ο συγγραφέας, ήταν μινωικά πλοία αυτά που έφερναν ήδη από το 2350 π.Χ. κασσίτερο, από την Ισπανία και τη Βρετανία.

Ενώ μόνο τυχαίο δεν είναι ότι το αρχαιότερο πλοίο των ακτών των Βίκινγκς, το Hjortspring, έχει τη μορφή των πετρόγλυφων μινωικών καραβιών.Ή ότι μινωικές λέξεις (όπως «Μαλακός και καθαρός») βρέθηκαν στα βράχια των ακτών της Βαλτικής. Προφανώς αναφερόμενες στο μεγαλύτερο κοίτασμα αργύρου όλης της Ευρώπης που είχαν εντοπίσει στο Kongsberg του Οσλο.

Ουσιαστικά το πιο πιθανό σενάριο θέλει τους αρχαίους προγονούς μας να έχουν εξερευνήσει τις παράκτιες περιοχές της Ισπανίας, Γαλλίας, Βρετανίας και Ιρλανδίας ψάχνοντας για μέταλλα. Ενδεχομένως φτάνοντας ως την Ισλανδία, τη Γροιλανδία και την Αμερική.

Με τον τρόπο αυτό εξηγούνται και ορισμένα πρωτόγνωρα φαινόμενα, όπως τα 5.000 ανοιχτά ορυχεία χαλκού που έχουν ανακαλύψει Αμερικάνοι αρχαιολόγοι στις ακτές της λίμνης Superior, μεταξύ Μίσιγκαν των ΗΠΑ και Καναδά, απ’ όπου έχουν εξαχθεί κάπου 500.000 τόνοι μεταξύ 2470 – 1050 π.Χ.. Μια τεράστια ποσότητα χαλκού που κανένας δεν γνωρίζει στα χέρια ποιανού κατάληξε.

Ενώ στην ίδια περιοχή έχουν επίσης βρεθεί πάμπολλες πέτρες με χαραγμένες επάνω τους μορφές στρατιωτών με στολές που θυμίζουν Μινωίτες.

Τέλος, άκρως εντυπωσιακό και εξίσου ανεξήγητο είναι μια γενετική μελέτη που δείχνει ότι το μιτοχoνδριακό DNA haplogroup X2 που απαντάται στους Κρήτες σε υψηλό ποσοστό (7,2%) απαντάται σε παρόμοια υψηλό ποσοστό (ως 5%) και σε 20.000 μέλη ινδιάνικων φυλών της ΒΑ Αμερικής.

Πηγή: ie

Κάνε ΚΛΙΚ στις εικόνες για βρεις τα διάφορα ακτογραφικά στοιχεία.

ΑΚΡΩΤΗΡΙΑ

Κόλποι

Εντόπισε στο χάρτη τις χερσονήσους

Ήμουν στο Ναυτικό το 1952 και βρισκόμουνα στη Πλατεία Κλαυθμώνος, όχι όπως είναι σήμερα. Οι νεότεροι δεν γνωρίζουν πάρα πολλά από τα παλιά και απορούν όταν ακούν ορισμένα γεγονότα του τότε.
Εκείνη τη στιγμή έπεφτε ο ήλιος και θα… γνωρίζετε ότι με τη δύση του, γίνεται υποστόλη της σημαίας. Τότε το Υπουργείο Ναυτικού ήταν εκεί και η σημαία
κυμάτιζε ακόμα στο κτήριο. Σήμερα είναι άλλες υπηρεσίες του Ναυτικού. Τότε πάντα κάθε πρωί, θα θυμούνται οι παλιοί, γινόταν έπαρση σημαίας και σταματούσαν τα…

πάντα, όπως και στη δύση του ηλίου γινόταν υποστολή. Ήταν στιγμές ωραίες, απίθανες που ζούσαν τότε οι άνθρωποι.

Το άγημα αποδόσεως τίμων στο χώρο του, και ακούμε το σαλπιγκτή να δίνει το σύνθημα για την υποστολή της σημαίας. Το άγημα παρουσιάζει όπλα. Ο αξιοματικός χαιρετά και παίζεται ο Θούριος. Όλοι οι παριστάμενοι εκεί και οι περαστικοί, οπώς και εγώ σταθήκαμε σε στάση προσοχής.

Αποδίδεις με αυτό τον τρόπο την τιμή στο ιερό μας σύμβολο, στη γαλανολευκή σημαία. Εκείνη τη στιγμή που ο αρμόδιος αξιωματικός χαιρετά, η ματιά του πέφτει λοξά και βλέπει κάτι παράξενο, και η ψυχή του ταράζεται, για αυτό που θα σας πω παρακάτω.

Τελειώνοντας η διαδικασία της υποστολής της σημαίας, οι διαβάτες συνεχίζουν το δρομο τους, ενώ εγώ παρέμεινα από συνήθεια λίγο ακόμα. Τότε βλέπω το νεαρό αξιωματικό να κατευθύνεται θυμωμένος προς ένα γεροδεμένο πλανόδιο καστανά. Βλέπετε τότε η πλατεία ήταν κενή και στις γωνίες ήταν πάντα στιλβωτές (λούστροι) και καστανάδες που μας λείπουν τώρα.

Και του είπε: “γιατί δεν σηκώθηκες όρθιος για να τιμήσεις τη σημαία μας; Δεν έχεις φιλότιμο κλπ”.

Ο άνθρωπος έμεινε βουβός, εγώ παρακολούθησα έντρομος και φοβερά συγκλονισμένος το τι έγινε. Μετά βλέπω τον καστανά ότι έγινε κατακόκκινος και άρχισε να τρέμει.

Ήθελε να φωνάξει, αλλά βλέπω με έκπληξη ότι συγκρατείται, σκύβοντας το κεφάλι του άρχισε να κλαίει με λυγμούς.

Όμως συνέρχεται γρήγορα σκουπίζει τα δάκρυά του και με πολλή δύναμη των χεριών του (αυτά ήταν γερά) στυλώνει το σώμα του δυνατά, σπρώχνει τον πάγκο του με τα κάστανα μπροστά και φωνάζει με όλη τη ψυχη του, στο νεαρό αξιωματικό δυνατά “πώς να σηκωθώ κύριε της τα έδωσα της Πατρίδας και τα δύο” και σηκώνει τα μπατζάκια του παντελονιού όπου φάνηκαν δύο πόδια κομμένα πάνω απο τα γόνατα.

Και ξαναρχίζει να κλαίει. Ο κόσμος όπως και εγώ γύρω του κλαίει και χειροκροτεί, όμως περισσότερο απο όλους κλαίει ο νεαρός αξιωματικός.

Έχουν περάσει περίπου 60 χρόνια. Ποιος ξέρει τι γίνεται… Εκείνη τη στιγμή έγινε κάτι το αλησμόνητο, φοβερή σκηνή για Όσκαρ. Ο αξιωματικός σκύβει και αγκαλιάζει και φιλά τον καστανά, και στη συνέχεια στέκεται ευθυτενής μπροστά στον ήρωα και φέρνει το δεξί του χέρι στην άκρη του γείσου του πηλίκιού του και τον χαιρετά στρατιωτικά.

Του απονέμει “τας κεκανονισμένας τιμάς” που δεν μπόρεσε εκείνος τυπικά να αποδώσει στη σημαία μας, γιατι της χάρισε και τα δύο πόδια στα βορειοηπειρώτικα βουνά μας για να μπορεί να κυμματίζει σήμερα ψηλά η κυανόλευκη σημαία σε λεύτερη πατρίδα.

Και οι άλλοι, οι πολλοί να μπορούν να πηγαίνουν με γρήγορο βήμα στις ειρηνικές απασχολήσεις τους, χωρίς να γνωρίζουν ότι περνούν μπροστά απο έναν ήρωα του αλβανικού μετώπου, τον Έλληνα ήρωα πολεμιστή, όποιο επάγγελμα και να ‘χει.
Άλλοι δεν μιλούν, άλλοι όμως ειρωνεύονται.

Γι’ αυτό οι νέες γενιές πρέπει να μάθουν, να διδαχθούν από την οικογένεια και το σχολείο για το Έπος του 1940.
Για το καλό της Πατρίδας μας.

ΔΗΜΗΤΡHΣ ΝΤΟΥΛΙΑΣ
ΠΛΩΤΑΡΧΗΣ Π.Ν. εα

pentapostagma.gr