ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ

Το Νησί του Πάσχα βρίσκεται στο Νότιο Ειρηνικό, μεταξύ της Χιλής και της Ταϊτής. Διαμορφωμένο από μία σειρά ηφαιστειακών εκρήξεων, ήταν κατοικήσιμο μόνο από πουλιά και λιβελλούλες της θάλασσας για εκατομμύρια χρόνια. Οι απότομες πλαγιές του, κάποτε εθεάθησαν με μεγάλη ικανοποίηση από μια κουρασμένη ομάδα πολυνησιακών ναυτικών. Γιατί αυτοί οι ναυτικοί εγκατέλειψαν την αρχική τους χώρα, για πόσο καιρό έμειναν στο νησί του Πάσχα, ή γιατί έφυγαν τόσο απότομα, είναι μερικές ερωτήσεις στις οποίες δεν θα έχουμε ποτέ την απάντηση. Το νησί του Πάσχα είναι ένα από τα πιο απομονωμένα κατοικημένα νησιά στον κόσμο.

Η γεωγραφική θέση του Νησιού του Πάσχα πάνω στη Υδρόγειο

Το νησί ονομάζεται από τους σημερινούς ντόπιους κατοίκους, ως “Ράπα Νούι” (Rapa Nui), το οποίο σημαίνει στην γλώσσα τους “Μεγάλο Νησί”. Βρίσκεται περίπου 3.700 χλμ δυτικά από τις δυτικές ακτές της Νοτίου Αμερικής (Χιλή), και 3.200 χλμ νοτιοανατολικά από την Γαλλική Πολυνησία. Έχει τριγωνικό σχήμα, έτσι όπως φαίνεται στην παρακάτω εικόνα, και έχει τρεις κρατήρες από ηφαίστεια, έναν σε κάθε άκρη του. Το όνομά του (Νησί του Πάσχα ή Easter Island στα Αγγλικά), το έχει πάρει από το γεγονός, ότι ανακαλύφθηκε εκ νέου, από τους Ευρωπαίους (και πιο συγκεκριμένα από έναν Ολλανδό καπετάνιο ονόματι Ρόγκεβεν), την Κυριακή του Πάσχα το 1722.

Κατασκευή των αγαλμάτων

Είναι ασαφές γιατί οι κάτοικοι του νησιού του Πάσχα κατασκεύαζαν αγάλματα σε τέτοιο μεγάλο βαθμό. Το πως κατασκευάζονταν, είναι σχεδόν γνωστό. Κάθε άγαλμα φτιαχνότανε στο λατομείο. Η μαλακή ηφαιστειακή τέφρα ήταν τέλειο υλικό για τη γλυπτική αγαλμάτων. Χρησιμοποιούσανε μία σκληρότερη ηφαιστειακή πέτρα, για να σκαλίσουν το άγαλμα στον βράχο. Τελικά όταν ένα άγαλμα τελείωνε, αποκόπτονταν από τον βράχο και το μετακινούσανε προσεκτικά χρησιμοποιώντας τους γιγαντιαίους κορμούς των φοινίκων για να τα κυλούνε στο έδαφος. Στοιχείο της δυσκολίας της μετακίνησης των αγαλμάτων, είναι τα κατά μήκος των αρχαίων μονοπατιών σπασμένα και εγκαταλελειμμένα αγάλματα.

Το περίεργο της υπόθεσης

Αν ρωτήσετε τους σημερινούς κατοίκους του νησιού, σχετικά με την ονομασία των αγαλμάτων, θα σας απαντήσουν ότι στην γλώσσα τους τα ονομάζουν: mata kita rane. Για να βρείτε ποιο είναι το περίεργο της υπόθεσης, εσείς το μόνο που έχετε να κάνετε, είναι να δείτε τι ομοιότητες έχει αυτή η ονομασία, με την ελληνική φράση: Μάτια κοιτάνε ουρανό. Δηλαδή: Τα μάτια που κοιτάνε τον ουρανό.

http://www.mistiria.com/ancienthistory/easterisland.html

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%B7%CF%83%CE%AF_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%A0%CE%AC%CF%83%CF%87%CE%B1

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟ:

Τα αγάλματα στο Νησί του Πάσχα… ”περπατούν”

http://news247.gr/eidiseis/epistimi/ta_agalmata_sto_nhsi_toy_pasxa_perpatoun.1834186.html

Οι Θερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες του 2012 θα διεξαχθούν στο Λονδίνο, πρωτεύουσα του Ηνωμένου Βασιλείου, από τις 27 Ιουλίου ως τις 12 Αυγούστου 2012. Αυτή θα είναι η 30η διοργάνωση Θερινών Ολυμπιακών Αγώνων. Το Λονδίνο έχει ήδη φιλοξενήσει τις διοργανώσεις του 1908 και1948. Γίνεται έτσι η πρώτη πόλη που διοργανώνει 3 Ολυμπιακούς Αγώνες.

ΟΙ ΜΑΣΚΟΤ

Ο Γουένλοκ και η Μάντεβιλ είναι οι μασκότ των Ολυμπιακών και Παραολυμπιακών Αγώνων του 2012.

Τα φουτουριστικά μεταλλικά δημιουργήματα του Γκραντ Χάντερ, διαθέτουν μόνο ένα μάτι που αντιπροσωπεύει το φακό μίας κάμερας που καταγράφει ό,τι βλέπουν.

Η ονοματοδοσία τους δεν είναι τυχαία. Η μασκότ των Ολυμπιακών Αγώνων πήρε το όνομα της από το χωριό Ματς Γουένλοκ, το οποίο επισκέφθηκε ο Πιερ ντε Κουμπερτέν το 1890 για να παρακολουθήσει τοπικούς αθλητικούς αγώνες, εμπειρία που μεταξύ άλλων και αυτή του ενέπνευσε την ιδέα της αναβίωσης των Ολυμπιακών Αγώνων.

Η μασκότ των Παραολυμπιακών οφείλει το όνομά της στο νοσοκομείο Στόουκ Μάντεβιλ, εξειδικευμένο σε περιπτώσεις αναπήρων, όπου το 1948 -παράλληλα με τους πρώτους μεταπολεμικούς Ολυμπιακούς στο Λονδίνο- διοργανώθηκαν αγώνες για βετεράνους του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

ΤΟ ΠΑΠΙ

Τη γλώσσα μου έδωσαν ελληνική.

το σπίτι φτωχικό στις αμμουδιές του Ομήρου…

Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου στις αμμουδιές του Ομήρου…

Ελύτης

Ν’ αγαπάς την ευθύνη

να λες εγώ, εγώ μονάχος μου

θα σώσω τον κόσμο.

Αν χαθεί, εγώ θα φταίω

Ν. ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ