Ο Χορός Χάκα – Ν.Ζηλανδία

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΙΚΟΥ ΧΟΡΟΥ


Η χάκα μετρά σχεδόν δύο αιώνες ζωής, αφού δημιουργήθηκε το 1820 από τον αρχηγό της φυλής των Νγκάτι Τόα, Τε Ραουπαράχα. Ο τελευταίος είχε αιχμαλωτιστεί από τους εχθρούς του, αλλά ξέφυγε προτού εκείνοι προλάβουν να τον σκοτώσουν και συνέθεσε τον συγκεκριμένο χορό για να γιορτάσει την απελευθέρωσή του.
Μερικές δεκαετίες αργότερα, η χάκα άρχισε να συνδέεται με τις ομάδες ράγκμπι της Νέας Ζηλανδίας, στις οποίες από τότε υπήρχαν πολλοί ιθαγενείς παίκτες. Η πρώτη εκτός συνόρων εκτέλεση του χορού από Νεοζηλανδούς αθλητές έγινε το 1884, στην Αυστραλία, ενώ τέσσερα χρόνια παρουσιάστηκε για πρώτη φορά και στην Ευρώπη.
Έπρεπε, όμως, να φτάσει το 1905 για να εμφανιστεί στο βρετανικό κοινό και να αποκτήσει διαστάσεις θρύλου. Στο “Αρμς Παρκ” του Κάρντιφ, στο τελευταίο παιχνίδι της περιοδείας τους στη Βρετανία, οι “All Blacks” χόρεψαν τη χάκα μπροστά στους Ουαλούς αντιπάλους τους, οι οποίοι όμως δεν πτοήθηκαν. Αντίθετα, οι γηπεδούχοι απάντησαν τραγουδώντας τον δικό τους πολεμικό ύμνο, “Men of Harlech”.
Μέχρι το 1987, η χάκα ήταν το “όπλο” των Νεοζηλανδών αποκλειστικά και μόνο στους εκτός συνόρων αγώνες, αλλά από εκείνη τη χρονιά, με αφορμή τη διεξαγωγή του παγκοσμίου κυπέλλου στη χώρα τους, ζήτησαν και πήραν από τους Μαορί την άδεια να χορεύουν και στις εντός έδρας αναμετρήσεις.
Η εξέλιξη αυτή σήμανε την αναγέννηση του τελετουργικού, σε συνδυασμό με τη θέρμη που είχε δείξει δύο χρόνια νωρίτερα ο ιθαγενής παίκτης Μπακ Σέλφορντ. Βλέποντας τους συμπαίκτες του να χορεύουν άγαρμπα και δίχως κέφι, τους τα έψαλε: “Ή θα παρουσιάζουμε τη χάκα όπως πρέπει, ή διαφορετικά να σταματήσουμε. Είμαστε οι συνεχιστές μιας παράδοσης και πρέπει να τη σεβόμαστε”. Στην ψηφοφορία που ακολούθησε, οι απόψεις του ενστερνίστηκαν από την πλειοψηφία των παικτών και ο Σέλφορντ ανέλαβε να τους διδάξει τη χορογραφία με κάθε λεπτομέρεια. Οι ιθαγενείς είχαν νικήσει ξανά.

Οι Νεοζηλανδοί χορεύουν Χάκα στον αγώνα μπάσκετ με την Εθνική μας