Δυο παιδιά που παλεύουν να πιάσουν το φως. Ξανά και ξανά, χωρίς να κουράζονται, χωρίς να απογοητεύονται. Η διάρκεια της γοητείας, αυτό είναι νιότη.
Ο φακός αδυνατεί να τα συλλάβει. Ξεφεύγουν χορεύοντας πάνω στις αισθήσεις, σε μια απόδραση στον αδύνατο, πραγματικό κόσμο που φτιάχνουν.
Keith Carter. Fireflies (πυγολαμπίδες). 1992
Αφήστε μια απάντηση