Ο αγαπημένος μας παραμυθάς Ευγένιος Τριβιζάς λέει….”Χτυπάμε πόρτα αν είμαστε ευγενικοί, χτυπάμε ξύλο αν είμαστε προληπτικοί, χτυπάμε μαγιονέζες και αυγά….ΑΛΛΑ ΠΟΤΕ μα ποτέ ΔΕΝ ΧΤΥΠΑΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ! Επειδή το ξύλο βοηθάει στην πειθαρχία των παιδιών, όσο ο άνεμος βοηθά στο σβήσιμο των πυρκαγιών”
Διαβάζουμε το παραμύθι: ” Τα χέρια δεν είναι για να δέρνουμε” και” το λυπημένο αρκουδάκι” Φτιάχνουμε πίνακα διπλής εισόδου και ανακαλύπτουμε το χρώμα των ματιών μας και καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι έχουμε διαφορετικό χρώμα ματιών …όμως για όλους τα μάτια έχουν αξία όχι για το χρώμα τους αλλά για τη χρήση τους και συμφωνούμε ότι τα πιο ωραία μάτια είναι τα μάτια των παιδιών που είναι χαμογελαστά. Δεν παραλείπουμε να πούμε τις δικές μας εκδοχές για το λόγο που έχουμε τα χέρια: ” Για να ζωγραφίζουμε, για να χαιρετάμε, για να τρώμε “και τόσα άλλα εποικοδομητικά που καμία σχέση δεν έχουν με τη βία.
Δραματοποιούμε μια υπέροχη ιστορία ζώων που σχετίζεται με τη διαχείριση θυμού και ανακαλύπτουμε βιωματικά ότι υπάρχουν και άλλες λύσεις πέρα από τη βία που οδηγούν σε θετικά αποτελέσματα.
 |
 |
| Free digital slideshow created with Smilebox |
