Τα Χαμογελάκια της Μαρίας Ποθητού μας στέλνουν το σακί του μικρού Ποκ της Μαρίας Πετκανοπούλου από τις εκδόσεις Καλειδοσκόπιο και ξεκινάμε ένα υπέροχο ταξίδι στο χρόνο.

Ο Ποκ και οι μικροί ζωγράφοι των βράχων.

Πού ζούσαν οι πρωτόγονοι;

Μια διαφορετική γιορτή μητέρας πέρα από τους καθιερωμένους ύμνους στο ιερό πρόσωπο της μάνας που έτσι κι αλλιώς δικαιωματικά της ανήκουν. Μια αλληλεπιδραστική γιορτή με πολλαπλά μηνύματα και πολλαπλούς αποδέκτες και με κεντρικό ήρωα τελικά το παιδί. Καλούμε αρχικά τους πατεράδες και μαζί με τα παιδιά δημιουργούμε…δώρα -εκπλήξεις υμνώντας έτσι έμπρακτα το τιμώμενο πρόσωπο δηλαδή την μάνα. Ανεξάρτητα με το σχήμα της οικογένειας τονίζουμε στους πατεράδες πως όποια κι αν είναι η σχέση τους με την σύζυγο δεν παύει να είναι η μητέρα των παιδιών τους και ως τέτοια αξίζει τον ανάλογο σεβασμό και τα καλύτερα δώρα του κόσμου γιατί αυτή τους χάρισε ό,τι πιο πολύτιμο: το παιδί τους.Κι όταν έρχεται η μέρα της γιορτής οι μητέρες παίρνουν από τα παιδιά τους το παράσημο της καλύτερης μητέρας και ντύνονται παπαρούνες για να συμμετάσχουν ως ηρωίδες στο παραμύθι της Φυλλιώς Νικολούδη : ” Το Χαρούμενο Λιβάδι” Τα μαργαριτάκια μας υποδύονται τις μαργαρίτες που αντιδρούν στο διαφορετικό λουλούδι που έχει ανθίσει στο λιβάδι τους. Υπό τους ήχους μουσικών κομματιών κλασσικής μουσικής γίνεται ένα ταξίδι στις προκαταλήψεις των ανθρώπων σχετικά με τη διαφορετικότητα και η κατάληξη είναι η αναγνώριση του διαφορετικού ως διακριτικό σημάδι όλων των υπάρξεων ανεξάρτητα από τις προφανείς τους ομοιότητες. Η αποδοχή του διαφορετικού επισφραγίζεται με ένα βαλς του Στράους κι όλοι μαζί μαμάδες και παιδιά αγκαλιαζόμαστε και μεταφέρουμε το μήνυμα του συγκροτήματος που απαρτίζεται από καλλιτέχνες με ιδιατιερότητες ΑΕΡΙΚΑ:” Γέφυρες χτίζουμε και φράγματα γκρεμίζουμε” Ακολουθεί η αποκάλυψη των δώρων μας για το πιο αγαπημένο πρόσωπο της ύπαρξης μας και η γιορτή κλείνει με το αυτονόητο : Τραγουδάμε το τραγούδι η καλύτερη μαμά του κόσμου και το λέμε τόσο όμορφα και τόσο δυνατά όσο πολύ το εννοούμε. Μανούλες Χρόνια μας πολλά!!!

Το πρώτο εργαστήρι γονέων είναι γεγονός…Παρουσιάζουμε στα παιδιά διαφορετικές κυρίες στα πλαίσια του καινοτόμου προγράμματος σχετικά με τη διαφορετικότητα. Μαζί τους τα νήπια φτιάχνουν πασχαλινές δημιουργίες κάνουν δραματοποιήσεις ψήνουν λαζαράκια και τόσα άλλα όμορφα. καταλήγουμε στο συμπέρασμα πώς ότι είναι διαφορετικό δεν είναι ούτε καλύτερο ούτε χειρότερο…έτσι απλά είναι διαφορετικό!!! Ευχαριστούμε τις μητέρες των τμημάτων του Κλασικού του Ολοήμερου και της Ένταξης που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμά μας και προσάρμοσαν τα ωράρια δουλειάς τους έτσι ώστε προτεραιότητά τους να γίνουν τα μαργαριτάκια μας !!! Συνεχίζεται….

Για λίγο αφήσαμε τον καθημερινό μας ρόλο και στα πλαίσια του καινοτόμου προγράμματος σχετικά με την διαφορετικότητα γίναμε ένα με τα ” Μαργαριτάκια μας” ….Μια μέρα διαφορετική!!! Δεν ήταν μόνο το βάψιμο των αυγών διαφορετικό- οικολογική τεχνική ντεκουπάζ με χαρτοπετσέτα και ασπράδι αυγού- αλλά και οι κυρίες μας ήταν διαφορετικές…Να σας συστήσουμε την κυρία Έφη , την κυρία Χριστίνα  την κυρία Ελένη την κυρία Λίνα και την κυρία Αντριάννα…που σήμερα δεν είναι μαμάδες αλλά κυρίες μας…επιλέγουμε τα σχέδια  που μας αρέσουν και οι ” διαφορετικές ” κυρίες μας αρχικά μας βοηθούν στο κόψιμο με το ψαλίδι και στη συνέχεια μας δείχνουν την τεχνοτροπία που θα ακολουθήσουμε .

Μια διαφορετική προσέγγιση δανειστικής βιβλιοθήκης που λειτούργησε άψογα στο τμήμα μας και  τα νήπια με το δανεισμό της βιβλιοβαλίτσας έχουν την ευκαιρία της αυτενέργειας αλλά και της δημιουργικότητας στο έπακρο . Η βιβλιοβαλίτσα έβαλε τέρμα στην αγγαρεία του δανεισμού όπως συνήθως καταλήγει με το πέρασμα των εβδομάδων ενώ η ψηφιακή μορφή δανεισμού βοήθηστε στο μέγιστο βαθμό στη συνύπαρξη όλων των παιδιών και επισκίασε τις όποιες ιδιαιτερότητες τους. Κανείς δεν μπορεί να καταστρέψει τα βιβλία γιατί τα βιβλία δεν είναι σε κοινή θέα ενώ παράλληλα τα παιδιά για μια από τις λίγες φορές  μαθαίνουν μια υγιή χρήση του υπολογιστή υπηρετώντας τις ανάγκες τους

Στα πλαίσια του καινοτόμου προγράμματος σχετικά με τη διατροφή μιλάμε για τη Ζιά , το αρχαιότερο δημητριακό και βασικό συστατικό της διατροφής των αρχαίων Ελλήνων. Η θρεπτική της αξία είναι αδιαμφισβήτητη καθώς περιέχει 40% μαγνήσιο επιπλέον των άλλων δημητριακών . αποκαλείται δε ο μαγνήτης της ζωής. ενόψει λοιπόν της Καθαρής Δευτέρας γινόμαστε μάγειρες και δημιουργούμε!!!!Σε ένα σακουλάκι  τυλίγουμε λίγο αλεύρι Ζιάς ένα μικρό κομμάτι λαγάνας και τη συνταγή που είναι γραμμένη από τα χεράκια μας και τα προσφέρουμε στους γονείς μας  ζητώντας τους με το δικό μας μοναδικό τρόπο την στροφή στις ρίζες μας γιατί δικαιούμαστε έναν κόσμο καλύτερο και αυθεντικότερο

Ημέρα των δικαιωμάτων του παιδιού σήμερα και μαζί με τα παιδιά παρακολουθούμε ολιγόλεπτα βίντεο που πολύ περιεκτικά και εύστοχα παρουσιάζουν τα δικαιώματα των παιδιών. Συζητάμε για τις δικές μας ανέσεις αλλά και για τις στερήσεις που ζουν άλλοι συνομίληκοί μας. Καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι αυτό είναι ΑΔΙΚΟ. Και τι κάνουμε όταν κάτι είναι άδικο;;;; ΔΙΑΔΗΛΏΝΟΥΜΕ…Ετοιμάζυμε λοιπόν όλα όσα χρειάζονται για τη διαδήλωση μας αρχής γενομένης με το πλακάτ της διαμαρτυρίας μας. Απαιτούμε τα δικαιώματα μας κι επειδή δεν ξέρουμε να γράφουμε τα ζωγραφίζουμε ομαδικά Η αφίσα από την οποία εμπνευστήκαμε και στη συνέχεια η απόδοσή της από τις μικρές δυνάμεις μας. Δύσκολη κατασκευή και χρονοβόρα . Από την μια μεριά δυό παιδικες παλάμες δεμένες με σκοινί και εικόνες παιδιών με καταπατημένα τα δικαιώματά τους και από την άλλη πλευρά οι ίδιες παλάμες μεταμορφώνονται σε ένα ολόλευκο περιστέρι που γίνεται ο αγγελιοφόρος ανά την υφήλιο των παιδικών δικαιωμάτων. Η αλληγορία της τέχνης μεταφέρει δυνατά μηνύματα που ευχόμαστε να εδραιωθούν στις παιδικές ψυχές και να συμβάλλουν στη διάπλαση ενεργών πολιτών του αύριο

This free digital slideshow created with Smilebox

Ο αγαπημένος μας παραμυθάς Ευγένιος Τριβιζάς  λέει….”Χτυπάμε πόρτα αν είμαστε ευγενικοί, χτυπάμε ξύλο αν είμαστε προληπτικοί, χτυπάμε μαγιονέζες και αυγά….ΑΛΛΑ ΠΟΤΕ μα ποτέ ΔΕΝ ΧΤΥΠΑΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ! Επειδή το ξύλο βοηθάει στην πειθαρχία των παιδιών, όσο ο άνεμος βοηθά στο σβήσιμο των πυρκαγιών”

Διαβάζουμε το παραμύθι: ” Τα χέρια δεν είναι για να δέρνουμε” και” το λυπημένο αρκουδάκι” Φτιάχνουμε πίνακα διπλής εισόδου και ανακαλύπτουμε το χρώμα των ματιών μας και καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι έχουμε διαφορετικό χρώμα ματιών …όμως για όλους τα μάτια έχουν αξία όχι για το χρώμα τους αλλά για τη χρήση τους και συμφωνούμε ότι τα πιο ωραία μάτια είναι τα μάτια των παιδιών που είναι χαμογελαστά. Δεν παραλείπουμε να πούμε τις δικές μας εκδοχές για το λόγο που έχουμε τα χέρια: ” Για να ζωγραφίζουμε, για να χαιρετάμε, για να τρώμε “και τόσα άλλα εποικοδομητικά που καμία σχέση δεν έχουν με τη βία.

Δραματοποιούμε μια υπέροχη ιστορία ζώων που σχετίζεται με τη διαχείριση θυμού και ανακαλύπτουμε βιωματικά ότι υπάρχουν και άλλες λύσεις πέρα από τη βία που οδηγούν σε θετικά αποτελέσματα.

Free digital slideshow created with Smilebox

• Φθινόπωρο!!!Τα φύλλα στην αυλή περίσσεψαν. Αν…το φθινόπωρο ήταν χρώμα ποιο χρώμα θα ήταν;Κι αν κάποιος δεν μπορούσε να δει πώς θα του το περιγράφαμε;Μαρκαδόροι, δαχτυλομπογιές, ψαλίδια, πινέλα και οι μικροί μας καλλιτέχνες είναι έτοιμοι για δράση. Οι παλάμες μας γίνονται φύλλα φθινοπωρινά κι όταν τα χρώματα του μωβ που θέλουμε δεν υπάρχουν έτοιμα εμείς ξέρουμε να τα δημιουργούμε. Λερωνόμαστε, συνεργαζόμαστε, προβληματιζόμαστε και πάνω από όλα ονειρευόμαστε και χαμογελάμε. Σας αρέσει το  δικό μας φθινόπωρο;

  
  

Free picture collage created with Smilebox

Στη συνέχεια τους ζητάμε να ζωγραφίσουν την οικογένειά τους Αγαπώ την οικογένειά μου γιατί…” με πάνε βόλτα” ” μου αγοράζουν παιχνίδια”..” μου λένε παραμύθια το βράδυ πριν κοιμηθώ”…και σε μπαλόνια κάνουμε τόσες σταμπωτές λευκές καρδούλες όσα και τα μέλη της οικογένειάς μας και με σκοινάκι τα δένουμε σε μια λευκή χάρτινη καρδιά…και σιγομουρμουρίζουμε :” Σημασία έχει η αγάπη”

Η Χρυσομαλλούσα και οι τρεις αρκούδες είναι μια ιδανική ευκαιρία να μιλήσουμε με τα νήπια τόσο για τα μεγέθη : μικρό- μεσαίο – μεγάλο όσο και να κάνουμε αναφορά στα διαφορετικά μεγέθη  αλλά και στις διαφορετικές οικογένειες κι ακόμα ακόμα στις διαφορετικές συμπεριφορές των παιδιών απέναντι στα όσα τους απαγορεύουν ή τους επιτρέπουν  οι γονείς τους . Διαβάζουμε λοιπόν το παραμύθι και στη συνέχεια το δραματοποιούμε. Αυτή τη φορά όμως πρωταγωνιστές δεν είναι τα παιδιά αλλά οι κυρίες τους. Ναι ναι καλά ακούσατε οι κυρίες τους. Στο ρόλο της Χρυσομαλλούσας η κ. Μπάρμπα Στεργιανή που πήρε το ρόλο αξικρατικά  λόγω μαλλιών!!! Στο ρόλο της μητέρας της η κ. Μαυρογονάτου  Αικατερίνη που πήρε το ρόλο γιατί  έτσι κι αλλιώς είναι η πιο αυστηρή . Στο ρόλο του μπαμπά Αρκούδου η κ. Πατούση Ευγενία που πήρε το ρόλο λόγω ύψους Στο ρόλο της μητέρας Αρκούδας η κ.  Δελιτζάκη Βασιλική που πήρε το ρόλο γιατί πολύ της αρέσει να μαγειρεύει  και στο ρόλο του μικρού αρκούδου η κ. Μπέτου Σταυρούλα λόγω της παιχνιδιάρικης φύσης της!!.Τα παιδιά το καταδιασκέδασαν. Συμμετείχαν κι αυτά με την μέθοδο της παρέμβασης στα τεκταινόμενα και με ερωταπαντήσεις  βοηθώντας τους ήρωες του παραμυθιού. Φυσικά όταν πήγαμε στις τάξεις μας ζήτησαν κι αυτά να παίξουν αμέσως. Στήσαμε λοιπόν το ίδιο σκηνικό κι έπαιξαν … έπαιξαν… ακόμα και στο διάλειμμα .

Δεν ξεχνιόμαστε όμως. Διασκεδάσαμε εκτονωθήκαμε αλληλεπιδράσαμε ..καιρός για παρατήρηση , μετρήσεις υπολογισμούς και εισαγωγή νέων εννοιών . Μετράμε τα κρεβάτια με τις παλάμες μας και τα βρίσκουμε διαφορετικά . Αντιστοιχίζουμε την κάθε αρκούδα στο σωστό για το μέγεθός της κρεβάτι και τις σκεπάζουμε με την ανάλογη κουβερτούλα.  Η δραστηριότητα γίνεται τρισδιάστατα πρώτα με το σώμα μας  στη συνέχεια με άλλο αντικείμενο δηλαδή τις κούκλες και τέλος γίνεται η αξιολόγηση της αφομοίωσης των καινούριων εννοιών -μέσω των δραστηριοτήτων μας – ώστε να κατανοήσουμε κατά πόσο επιτεύχθηκαν οι στόχοι μας.  Αφήνουμε το τελικό συμπέρασμα στην κρίση σας!!!

Προσεγγίζουμε τις έννοιες των βασικών σχημάτων μέσα από έργα τέχνης και μιλάμε για τις διαφορετικές τεχνοτροπίες που επικρατούν και για το διαφορετικό τρόπο έκφρασης όλων όσων γνωρίζουμε. Τα μαθηματικά είναι και τέχνη. Υπάρχουν πολλές και διαφορετικές προσεγγίσεις πάνω στο ίδιο θέμα έτσι ώστε μια στείρα γνώση να γίνει πηγή μάθησης και δημιουργίας μέσα από τις διαφορετικές ματιές που μπορούμε να την δούμε. Τα  σχήματα που κι αυτά είναι διαφορετικά μεταξύ τους  και  ξεπηδούν μέσα  από τους πίνακες : Κάστρο και ήλιος του Πωλ Κλεέ, Η χαρά της ζωής του Ντελονέ και  τον πίνακα του  πρεσβευτή του νεοπλαστικισμού Πητ Μοντριάν. Παρατηρούμε τα χρώματα συζητούμε για τα σχήματα και φυσικά ….παίζουμε. Γινόμαστε ομαδούλες σχημάτων και ψάχνουμε τη φωλιά μας καθώς για αρκετά λεπτά λικνιζόμαστε ανέμελοι στη χώρα των σχημάτων. Όμως πάνω από όλα γινόμαστε οι ίδιοι δημιουργοί έργων τέχνης και ανπαριστούμε αυτούς τους πίνακες που γνωρίσαμε με διαφορετικές τεχνοτροπίες κάθε φορά. Στην υπηρεσία μας έχουμε δαχτυλομπογιές, σχισμένα χαρτάκια , και πολλή φαντασία και διάθεση για δημιουργία. Οι έννοιες των σχημάτων έχουν γίνει με παιγνιώδη τρόπο κτήμα μας κι έτσι οι πίνακες διπλής εισόδου είναι πια μια εύκολη άσκηση για μας, αφού βέβαια πρώτα τους έχουμε συζητήσει σε ομαδικό επίπεδο. Δουλεύουμε και ταυτόχρονα σιγοψυθιρίζουμε τραγούδια για τα σχήματα κι επειδή είμαστε παιδιά πάνω από όλα κάποιες στιγμές διακόπτουμε τις δραστηριότητες και πεταγόμαστε αυθόρμητα για να χορέψουμε τους γνώριμους και οικείους ρυθμούς.

Από καπάκια πλαστικών μπουκαλιών προσπαθούμε να μάθουμε τα ονόματά μας και των συμμαθητών μας. Τα μαργαριτάκια όμως θέλουν τις μαργαρίτες τους για να αισθανθούν πιο οικεία. Παρατηρούμε πως αν και όλοι έχουμε ισομεγέθεις μαργαρίτες  δεν έχουμε όλοι γράμματα σε όλες τις μαργαρίτες. Μετράμε τον αριθμό γραμμάτων μας λοιπόν και με παλαμάκια μετράμε τις συλλαβές των ονομάτων μας. Ο αριθμός στο όνομα του καθενός είναι…διαφορετικός. Με χίλιους δυο τρόπους παίζουμε με το όνομά μας και με τα αρχικά μας. Στην υπηρεσία μας  οι πλαστελίνες ,τα δάχτυλά μας. το σώμα μας. τα καπάκια ,οι μαργαρίτες ,τα φθινοπωρινά φύλλα των δέντρων  και σαν κατακλείδα όλων αυτών των παιχνιδιών η  γραπτή ” δοκιμασία ” των όσων παίξαμε. Όμως το ταξίδι των γραμμάτων δεν τελειώνει εδώ …και ίσως να μην τελειώνει ποτέ…

Καληνύχτα, Λούνα… ακούγεται μια παιδική φωνούλα μέσα στο σκοτάδι. Την αμέσως επόμενη στιγμή το λευκό λαμπραντόρ πηδάει από το κρεβάτι και βγαίνει από το δωμάτιο, το ίδιο αθόρυβα όπως μπήκε. Λίγα λεπτά αργότερα το μικρό κορίτσι που πάσχει από καρκίνο θα έχει αποκοιμηθεί βαθιά. Εκείνο το βράδυ θα κάνει τα πιο όμορφα όνειρα… Είναι ένα μόνο από τα δεκάδες παιδιά με σοβαρά προβλήματα υγείας, αναπηρίες ή νοητική υστέρηση που έχουν πάρει αγάπη από το ενάμισι έτους λαμπραντόρ, το οποίο μάλιστα έγινε πρόσφατα «πτυχιούχος» σκύλος θεραπείας, περνώντας με επιτυχία όλα τα τεστ της ειδικής επιτροπής στην Ιταλία. Δουλειά της Λούνα, που -σε αντίθεση με τα άλλα δύο σκυλιά της ίδιας ειδικότητας στη χώρα μας- εκπαιδεύτηκε στην Ελλάδα, είναι να προσφέρει τα χάδια της σε ανθρώπους που έχουν ανάγκη. Γι’ αυτό τον σκοπό η εκπαιδεύτριά της, η κυρία Σοφία Μιχαηλίδου της φοράει το κατακόκκινο γιλεκάκι της κι επισκέπτονται κάθε εβδομάδα σχολεία, γηροκομεία, πάρκα, ακόμη και σπίτια όπου μικροί και μεγάλοι μπορούν να αγγίξουν την αξιολάτρευτη σκυλίτσα, να παίξουν μαζί της και να την πάρουν αγκαλιά.Εκτός από σκύλος θεραπείας, η Λούνα βοηθάει άτομα με κινητικά προβλήματα ανοίγοντας, για παράδειγμα, το ψυγείο ή φέρνοντας με το καροτσάκι ξύλα για το τζάκι. «Δεν μπορούν όλα τα σκυλιά να κάνουν αυτό που κάνει η Λούνα» θα πει η εκπαιδεύτρια από τη Νάουσα, η οποία είναι όλη μέρα στον δρόμο ή κάνει 50 χιλιόμετρα έως τα Γιαννιτσά -με δικά της έξοδα- προκειμένου να προσφέρει εθελοντικά τη βοήθειά της. «Τα λαμπραντόρ είναι καλόβουλα ζώα, όμως αυτό δεν αρκεί Η Σοφία Μιχαηλίδου .θυμάται την περίπτωση ενός αυτιστικού αγοριού που γινόταν συχνά επιθετικό στις συναναστροφές του με άλλους ανθρώπους. Οταν γνώρισε τη Λούνα όλα άλλαξαν και πλέον δεν είναι το ίδιο παιδί, θα πει: «Κάποια στιγμή τον είδα που καθόταν κι έτρωγε πατατάκια. Πήγα και του έβαλα δίπλα το σκυλί, όμως εκείνος του τράβηξε το αυτί. Τότε η λογοθεραπεύτρια προσπάθησε να τον σταματήσει. “Ασ’ το” της είπα κι όντως, λίγα λεπτά αργότερα το παιδί όχι μόνο σταμάτησε να τσιμπάει το σκυλί και να φωνάζει, αλλά άρχισε να το χαϊδεύει και να το κερνάει πατατάκια. Μάλιστα το ακούσαμε να λέει “Μπράβο, Λούνα”. Επί δέκα χρόνια δεν είχε μιλήσει, απλώς μούγκριζε…»!

ΣΥΜΦΩΝΑ με την ψυχολόγο Νεκταρία Παπαδοπούλου, η οποία είναι στενή συνεργάτιδα της κυρίας Μιχαηλίδου, η επαφή με σκύλους θεραπείας βοηθάει τα παιδιά να κοινωνικοποιηθούν και να ξεπεράσουν τις φοβίες τους: «Τα σκυλιά θεραπείας μεταδίδουν το αίσθημα ασφάλειας σε παιδιά με κυνοφοβία. Αυτό που καταφέρνουν είναι να τα εξοικειώσουν με την επαφή, καθώς βλέπουν ότι μπορούν να τα χαϊδέψουν.

Το ίδιο συμβαίνει με τα αυτιστικά παιδιά και τα παιδιά με σύνδρομο Down. Ειδικά τα τελευταία, που δεν μπορούν να διαχειριστούν εύκολα το ζήτημα της επαφής, μαθαίνουν από τα σκυλιά να μη φοβούνται το άγγιγμα και να εξωτερικεύουν τα αισθήματά τους» λέει  η κυρία Παπαδοπούλου, συμπληρώνοντας πως οι αντιδράσεις των περισσότερων παιδιών, όταν βλέπουν τη Λούνα, είναι ενθουσιώδεις. Οι σκύλοι επιδρούν το ίδιο ευεργετικά και στην ψυχολογία των ηλικιωμένων, θα καταλήξει: «Απαλύνουν τη μοναξιά που νιώθουν τα μοναχικά άτομα της τρίτης ηλικίας και τα βγάζουν από την απομόνωση. Είναι πολύ καλή συντροφιά για μικρούς και μεγάλους»!

Ευχαριστούμε τη Λούνα και την κ. Σοφία Μιχαηλίδου που επισκέφτηκαν τα νηπιαγωγεία μας και έδωσαν στα παιδιά μας την ευκαιρία αυτής της μοναδικής εμπειρίας κι ελπίζουμε το χάρτινο κοκκαλάκι που φιλοτεχνήσαμε ομαδικά με ενθουσιασμό και πολλή αγάπη να της άρεσε.

This free slideshow design personalized with Smilebox