Δ΄ τάξη 12ου Δημοτικού Σχολείου Κορυδαλλού
Υπεύθυνη δασκάλα : Χαρτοφύλαξ Βέρρα
«Οι φίλες μας οι ανεμογεννήτριες »
Μια μέρα ,ήταν άνοιξη χαρά θεού .Τα παράθυρα ήταν ανοιχτά και έμπαιναν μυρωδιές απ’ τα’ ανθισμένα δένδρα . Βρισκόμαστε στο χωριό μου που βρίσκεται στην Κρήτη. Συγκεκριμένα στο Νομό Χανίων σε ορεινή περιοχή γεμάτη καστανιές, ελιές και μουριές!
Το όνομα του προέρχεται από τα πολύ παλιά χρόνια και είναι παράξενο. Λέγεται Κωστογιάννηδες γιατί κάποτε στο χωριό μέναν πολλοί Κώστηδες και Γιάννηδες
Είναι ένα απ’ τα εννιά χωριά της βορειοδυτικής Κρήτης .Κάποτε ήταν κεφαλοχώρι Τώρα ξεχασμένο από το Κράτος έχει είκοσι κατοίκους που παλεύουν να το κρατήσουν ζωντανό!
Οι άνθρωποι είναι απλοί , με καθαρό μυαλό και λόγια. Το χειμώνα ο αέρας λυσσομανά. Ξέχασα να σας πω ότι το χωριό μου περιτριγυρίζεται από βουνά !
Πολλές φορές εγώ με τους φίλους μου και τους συμμαθητές μου (τρία παιδιά όλα κι όλα ) πηγαίνουμε βόλτα στο βουνό .Μια μέρα απ’ αυτές είδα ένα περίεργο στύλο πάνω στο βουνό. Λίγο φοβήθηκα !
Μετά από λίγες μέρες ρώτησα τον πατέρα μου . Εκείνος μου απάντησε ότι δεν ξέρει και με προέτρεψε να πάμε να τον δούμε. Ξέρετε, ο πατέρας μου γνωρίζει και την αλλαγή της πέτρας , αφού ανεβοκατεβάζει τα κοπάδια από μικρός.
Έτσι ετοιμαστήκαμε για να ανέβουνε στο βουνό .Όταν φτάσαμε ,εκτός από το στύλο, είδαμε και κάποιους ανθρώπους που δεν ήτανε γνωστοί .Αφού παρατηρήσαμε για λίγο το σκηνικό και μάθαμε ότι όλοι εκεί πέρα μετράγανε τον αέρα , γυρίσαμε τα μπρος πίσω!
Μετά από λίγη ώρα ένας απ’ αυτούς τους ξένους μας χτύπησε την πόρτα .
– Γειά σας, είστε ο Κύριος Μαθιουδάκης ;
(Σίγουρα δε μιλούσε Κρητικά )
– Ναι, απάντησε ο πατέρας μου, ο ίδιος.
– Ήρθα να σας πω, εάν συμφωνείτε ,να σκάψουμε το βουνό και να βάλουμε
ανεμογεννήτριες .
– Γιάντα ; Τι είναι τούτες ;
– Μάλιστα κύριε Μαθιουδάκη θα σας απαντήσω. Θυμάστε τους ανεμόμυλους ;
Ξέρετε ότι η δύναμη του αέρα γυρνούσε τα φτερά του ανεμόμυλου, η κίνηση
μεταδιδότανε μέσα σ’ αυτόν κι έτσι οι άνθρωποι άλεθαν σιτάρι .Στις μέρες μας και
σε όλον τον κόσμο έχει αρχίσει το χτίσιμο των ανεμογεννητριών. Απέχουν πολύ
από το έδαφος , μπορεί και 45 μέτρα και έχουν πτερύγια σαν την έλικα του
αεροπλάνου. Αυτά πρέπει να κοιτούν τον άνεμο και καθώς γυρίζουν παράγουν
ηλεκτρική ενέργεια.
Και ξέρετε κύριε Μαθιουδάκη ,έτσι σώζουμε το περιβάλλον ,δηλαδή παράγουμε ηλεκτρισμό χωρίς να καίμε άνθρακα .Τι να σας πω είναι ένας μεγάλος κύκλος. Ο γαιάνθρακας κάνει εκατομμύρια χρόνια να δημιουργηθεί στο υπέδαφος. Καίγεται όμως τόσο γρήγορα ! Και είναι απαραίτητος για την παραγωγή του ηλεκτρισμού ….
Μίλαγαν, μίλαγαν, μίλαγαν, μίλαγαν……..
Μα τι να λένε τόσες ώρες ;
Ύστερα από λίγο πήρα και εγώ μέρος στη συζήτηση . Κάποιες απ’ τις λέξεις που είπαν τις είχα ξανακούσει στο σχολείο μου. Περιβάλλον, γαιάνθρακας, κίνδυνος……
Καθώς συνέχισε να εξηγεί πήρα κι εγώ μια μεγάλη απόφαση . Οι ανεμογεννήτριες θα χτιζόντουσαν και θα βοηθούσα κι εγώ σ’ αυτό.
Άλλωστε ήμουν ολόκληρο παιδί.
Πρέπει να είχα αφήσει το στόμα ανοιχτό ενώ σκεφτόμουν ! Γιατί ξαφνικά βρέθηκα μ’ ένα καλτσούνι μέσα. Μου το είχε χώσει ο μεγάλος μου αδελφός ! Νευρίασα αλλά τελικά σκέφτηκα ότι ήταν νόστιμο !
Ο κύριος Αθηναίος δεν έλεγε να σταματήσει ………
– Επίσης κύριε Μαθιουδάκη θα μειωθεί το καυσαέριο !
– Μα εμείς το χωριό μας δεν έχουμε από τούτο !
– Καλύτερα ,γιατί δεν θα αποκτήσετε καθόλου !
Εξάλλου πρέπει να μάθουμε να νοιαζόμαστε για όλη τη γη και όχι μόνο για το κομμάτι που κατοικούμε !
Ααααα και αυτό το έχω ξανακούσει στο σχολείο !!!!
Μας το έχει αυτή η δασκάλα μας . Θα πρέπει να έχει μεγάλο πρόβλημα καυσαερίου στο σπίτι της !
Η συζήτηση συνεχίστηκε και η συμφωνία έκλεισε ! Βέβαια ο κύριος Αθηναίος συνέχισε να μιλάει, μόνο που τώρα δεν καταλάβαινε κανείς τι έλεγε !
Ααααα ξέχασα να σας πω ότι είχαν αδειάσει ένα μπουκάλι τσικουδιά !
– Για το καλό, είχε πει ο πατέρας μου.
Τώρα ποιο ήταν το καλό που ο άνθρωπος αλλού πατούσε και αλλού βρισκόταν δεν ξέρω !
Εκείνο το βράδυ τον κοιμίσαμε στην κουζίνα . Έφυγα κι εγώ να πάω στο κρεβάτι μου, νιώθοντας όμως ότι κάτι άλλαξε στο χωριό μου !
Την επόμενη μέρα το πρωί με ξύπνησαν φωνές απ’ την αυλή. Είχε μαζευτεί όλο το χωριό δηλαδή 20 άνθρωποι .
– Τι είναι μωρέ τούτες οι ανομογεννήτριες ; φώναζε ο Μανούσος .
– Είναι καλές ή θα μας πειράξουνε τα έχνη μας ; Ρώτησε ο Στρατής .
Για όσους δεν το κατάλαβαν έχνη είναι τα πρόβατα , τα γίδια ,τα κατσίκια.
Ο πατέρας μου προσπαθούσε μάταια να τους πει και αυτά τα λίγα που είχε καταλάβει .
– Θα σώσουμε το περιβάλλον , θα κάνουμε οικονομία, θα μας ευχαριστά ολάκερη η Κρήτη , τους έλεγε .
Ξαφνικά οι φωνές σταμάτησαν .
– Δηλαδή θα γίνουμε διάσημοι, είπε ο μικρός Γιαννάκης .
– Ακριβώς ,απάντησε ο πατέρας μου.
Η μάζωξη τελείωσε και ο καθένας πήγε στη δουλειά του .
Κι όμως στον πατέρα μου κάτι δεν άρεσε γιατί από κείνην την ημέρα ήτανε πάντα σκεφτικός .
Δεν ήταν σίγουρος , δεν ήξερε πως έκανε το σωστό !
Οι μέρες περνούσαν και όλοι πιστέψαμε ότι τα λόγια του Αθηναίου ήταν λόγια του αέρα .
– Καλύτερα έτσι …….Άκουσα να λέει ο πατέρας μου ένα βράδυ στο μεγάλο μου αδελφό.
– Προχτές μου είπε κάτι ο Μανούσος για λεφτά και γη και χαλάστηκα .
Ένα βράδυ , μέσα καλοκαιριού, γυρίζαμε όλοι από μια κουρά.
Ααααα ξέχασα ότι θέλετε λεξικό για να καταλάβετε! Κουρά σημαίνει κούρεμα και όχι κούρεμα ανθρώπων αλλά προβάτων .
Καθώς παρκάραμε το αγροτικό, παρατηρήσαμε φώτα να φέγγουν στο βουνό.
Όλοι ξαφνιαστήκαμε, επισκέπτες δε περιμέναμε . Κανείς δεν κουνήθηκε !Όταν τα φώτα σταμάτησαν, ακούσαμε μια φωνή .
– Καλησπέρα σας …….είμαι ο Γιώργος από την Αθήνα για τις ανεμογεννήτριες .
Από κει και πέρα τι να σας πω οι μισοί ήμασταν μέσα στο σπίτι αλλά οι περισσότεροι απ’ έξω.
Χαρτιά έβγαιναν και έμπαιναν μέσα σε τσάντες
– Υπέγραψε εδώ υπέγραψε εκεί……….
Τότε ξαφνικά όλα άλλαξαν και μέσα και έξω .
Ο κύριος Γιώργος ή αλλιώς κύριος Αθηναίος έδωσε στον πατέρα μου ένα συμβόλαιο για τις ανεμογεννήτριες που θα τοποθετούσαν στο βουνό.
Α. Ξέχασα να σας πω ότι αυτό το βουνό είναι δικό μας !
Μετά από λίγα λεπτά είπε να περιμένουμε και έφερε την τσάντα του γεμάτη λεφτά.
Εγώ δεν ήξερα ότι υπάρχουν τόσα λεφτά! Εσείς το ξέρατε ;
Αφού πέρασε ένα λεπτό και συνήλθαμε, ξεκίνησε ένα απρόσμενο φαγοπότι !
Το συνηθίζουν στα μέρη μας να κλείνουν συμφωνίες προσφέροντας φαγητό (κρέας) και κρασί .
Ο κύριος Γιώργος μετά από λίγο ήτανε πάλι όπως εκείνη τη φορά . Θυμόσαστε τότε που είχε κοιμηθεί στη κουζίνα μας ; Μόνο που τώρα κοιμήθηκε στην αυλή μας κάτω από την μουριά .
Μετά από δύο μέρες κάτι τεράστια φορτηγά ανέβηκαν στο βουνό μας . Οι εργασίες είχαν ξεκινήσει !
Μεγάλα τρυπάνια έσκαβαν τις πέτρες μας και το χωριό μας ξαφνικά γέμισε κόσμο !
Τι ξεροτήγανα , τι τσικουδιές , τι βραστά !
Η μάνα μου φρόντιζε τόσο πολύ τους εργάτες που νόμιζες ότι θα έχτιζαν το σπίτι μας !
Αλλά ξέχασα να σας πω ότι για μας εδώ στο Σιρικάρι και οι πέτρες και τα δέντρα είναι σπίτι μας !
Ήθελα τόσο πολύ να πάω να τις δω από κοντά και το σημαντικότερο έμαθα καλά να τις λέω ! Για να μάθετε κι εσείς λέγονται ανεμογεννήτριες ……….
– Εμπρός σήκω Σίφη γιατί με έχεις ζαλίσει , είπε ο πατέρας μου !
Η χαρά μου δεν περιγράφεται . Σκαρφάλωσα στην καρότσα του αγροτικού κι ανεβήκαμε στην κορυφή ! μια ώρα δρόμος . Κοίταγα από δω κοίταγα από κει πουθενά αυτές ! Μόνο τρύπες και τι τρύπες. Ένας ξάδερφος που δουλεύει στο έργο μου είπε ότι έχουν ενάμιση μέτρο βάθος κι ότι θα χρειαστούν 240 κυβικά μπετό για κάθε βάση !
Εγώ πάντως έφυγα μουτρωμένος και δεν ενδιαφέρθηκα ξανά για τις ανεμογεννήτριες !
Οι μέρες κυλούσαν γρήγορα .
Δυστυχώς τα σχολεία άνοιξαν .
Φέτος όμως είχα άλλη σειρά .
Θα διάβαζα τρεις μέρες την εβδομάδα και όχι δύο .
Εξ άλλου η Τετάρτη είναι δύσκολη τάξη.!
Μετά από μέρες, όπως πήγαινα σχολείο, είδα τεράστια βαρέλια, τις λεγόμενες μπετονιέρες . Πέρναγαν , πέρναγαν, πέρναγαν και τελειωμό δεν είχαν !
Το βράδυ στο σπίτι μας γινόντουσαν πάντα οι μεγάλες συγκεντρώσεις.
Μίλαγαν για διαστάσεις ,μέτρα, κυβικά ,σίδερα.
Και μου έλεγε η δασκάλα να μάθω το μέτρο αλλά εγώ τίποτα.
Που να καταλάβω τα κυβικά και τα μέτρα .
Τέλος πάντων . Εγώ ακόμα δεν είχα χαρεί …………………………
Ήταν λίγο μετά την Πρωτοχρονιά ! Εγώ ήμουν όλη μέρα κοντά στα μικρά νεογέννητα αρνάκια και οι μεγάλοι του χωριού μαζεύανε ελιές .
Καθώς γύριζα από στο σπίτι μας παγωμένος από το κρύο και τον αέρα ένιωσα κάτι διαφορετικό . Στο δρόμο απ’ το στάβλο προς το σπίτι μου γύρισα τα μάτια μου στο βουνό σίγουρος ότι τίποτα δεν έχει αλλάξει.
11 στύλοι ψηλοί και ακούνητοι ήταν επάνω .
Δεν ξέρω τι ένιωσα αλλά δεν μπορούσα να βγάλω τα μάτια μου από πάνω τους , φοβόμουν ότι δεν ήταν αλήθεια……
Το βράδυ στο σπίτι τα τραπέζια έφταναν μέχρι έξω στην αυλή .
Τι ξεροτήγανα ,τι καλτσούνια , τι τυρί με μέλι, τι κρέατα βραστά, ψητά, μαγειρευτά και βέβαια ατελείωτο κρασί και τσικουδιά.
Αυτή τη φορά ο κύριος Αθηναίος ( έλειπε ο Μάρτης από την Σαρακοστή ) κοιμότανε δύο μέρες . Μετά από λίγο καιρό μπήκαν και τα πτερύγια .Δε χόρταινα να τις κοιτώ. Ήταν το πρώτο πράγμα που έβλεπα κάθε πρωί και το τελευταίο κάθε βράδυ !
Ήμουν πολύ περήφανος. Ένιωθα ότι το χωριό μου έχει κάτι διαφορετικό.
Όταν μετά τις γιορτές πήγα σχολείο, η δασκάλα μου εξήγησε ότι το ύψος τους έφτανε τα 54 μέτρα. Βέβαια εκείνη είδε ότι δεν κατάλαβα.
– Σήκω πάνω, μου είπε.
– Βλέπεις το μπόι σου ; 35 φορές σαν εσένα !!!!!!!!!!
Έμεινα με το στόμα ανοιχτό! Εσείς ;
Άσε όταν μπήκαν τα πτερύγια ! Λες και ήταν Πάσχα από τους πυροβολισμούς !
Ήταν τόσο μεγάλα !!!!
25 μέτρα μήκος !!!
Φαντάσου !!!
Οι ανεμογεννήτριες γίνανε σύμβολα του χωριού μας !
Φίλοι μας απ’ όλα τα μέρη έρχονταν να τις δουν από κοντά να θαυμάσουν το ύψος τους και το μέγεθός τους !!!!
Η μάνα μου δε ……
Είχε γίνει ειδική στα ξεροτήγανα !!!
Κάθε τόσο και λιγάκι κεράσματα !!
Μα η μεγάλη γιορτή δεν είχε γίνει ακόμα
Την φύλαγαν για την ημέρα λειτουργίας του.
Ήτανε λέει τόσο σημαντικές και θα κάνανε πολύ καλό στο περιβάλλον μας !!
Εγώ δε μπορούσα να καταλάβω……
Ώσπου μια μέρα η δασκάλα μας μίλησε ……
Μας είπε κάτι περίεργα πράγματα !!!
Ότι λέει, τα καύσιμα για την παραγωγή ηλεκτρισμού , κοντεύουν να τελειώσουν !!
Οι άνθρωποι τα ξόδευαν αλόγιστα και πολύ γρήγορα όλα αυτά τα χρόνια !
Επίσης ότι ο αέρας μας είναι πολύ βρώμικος κι ας μη του φαίνεται !!
Γι’ αυτό αρρωσταίνουν οι άνθρωποι τόσο πολύ !!
Ότι πρέπει να σώσουμε τη φύση και εμάς και ότι αν δεν κάνουμε κάτι όλοι μαζί θα καταστραφούμε!!
Φοβήθηκα και όσο το σκεφτόμουν, φοβόμουν περισσότερο!!!
Καλά στο χωριό μου δεν τα ήξεραν αυτά ;
Μακάρι να προλάβουμε ……..
Τέλος πάντων η ημέρα που όλοι περιμέναμε ήρθε!
Οι ανεμογεννήτριες τέθηκαν σε λειτουργία !
Τα φτερά τους γύριζαν πότε αργά και πότε γρήγορα!
Υπεύθυνος γι’ αυτό ήταν ο κ. Αίολος ,ο άνεμος μας !
Η περιοχή ονομάστηκε Αιολικό πάρκο !
Τη νύχτα που όλα ήταν ήσυχα ,άκουγα το θόρυβο απ’ το γύρισμα των πτερυγίων και μου κρατούσε συντροφιά !!
Στο τέλος όλο το χωριό εξοικειώθηκε με την ιδέα της αλλαγής !!
Καινούργιοι άνθρωποι ήρθαν σε επαφή μαζί μας ! Αλλάξαμε λίγο εμείς , άλλαξαν λίγο κι αυτοί !!
Σαν κάτι να μας ένωσε !!
Ίσως το χωριό μας , η Κρήτη μας, η Ελλάδα μας , η γη μας !
Συγγραφική ομάδα :
ΚΑΡΔΙΑΣ Γιάννης , ΚΟΥΦΑΛΙΤΑΚΗΣ Γιώργος , ΚΥΛΑΦΗ Μαρία, ΜΑΡΚΑΚΗΣ Πέτρος, ΠΑΞΙΝΟΣ Αντώνης, ΠΑΞΙΝΟΥ Ζωή,
ΠΡΕΝΓΚΑ Άννα Μαρία, ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ Μάριος, ΤΣΙΡΙΚΟΣ Βαγγέλης,
ΤΣΙΓΚΟΠΟΥΛΟΥ Ελένη, ΜΠΑΙΡΑΜΟΓΛΟΥ Ελισσάβετ, ΜΟΥΡΑΤΟΥ Δανάη ,
ΣΤΑΒΕΡΗ Σωτηρία, ΟΓΚΑ Αντέλα , ΜΟΣΚΟΦΙΔΗΣ Γιάννης ,
ΣΙΟΥΦΑΣ Σπύρος, ΜΥΛΩΝΑ Μαρία , ΧΑΡΑΜΗ Καλλιόπη.
Σημείωση :
Οι φωτογραφίες είναι πραγματικές .
Απεικονίζουν το χωριό Κωστογιάννηδες που βρίσκεται Β.Δ. των Χανίων στην Κρήτη.
Απέχει 54 χλμ. από το λιμάνι της Σούδας . Είναι ένα μέρος παραδοσιακό , με αγνά προϊόντα και αγνούς ανθρώπους . Οι καρδιές τους όπως και τα σπίτια τους είναι πάντα γεμάτα!!!
Επίσης στοιχεία της κατασκευής, μετά από συνέντευξη, μου παραχώρησαν τα τρία αδέλφια που εργάζονταν εκεί (Γιώργος , Γιάννης , Μανώλης). Τους ευχαριστώ!
Η τύχη και η επιστήμη διάλεξαν το βουνό «Ρόβας » που βρίσκεται εκεί για να εγκατασταθεί το αιολικό πάρκο των Χανίων το οποίο δίνει ηλεκτρική ενέργεια στην περιοχή του «Δραπανιά» όπου βρίσκεται το κέντρο διανομής ηλεκτρισμού της Δ.Ε.Η.
Πολλά από τα περιστατικά στηρίζονται σε πραγματικά γεγονότα !!
Η αυλή στην οποία έγινε το μεγάλο τραπέζωμα υπάρχει και καλύπτεται από μία τεράστια μουριά . Όταν κάθεσαι εκεί αγναντεύεις από μπροστά το φαράγγι και από αριστερά τις ανεμογεννήτριες .
